D-436 – seria turbowentylatorowych, dwuprzepływowych silników lotniczych o dużym stosunku dwuprzepływowości. Zaprojektowany w Związku Radzieckim, obecnie wytwarzane są przez ukraińską firmę Iwczenko-Progress do zastosowania na samolotach krótkiego i średniego zasięgu. Początkowo silnik był projektowany do nowych wersji Jaka-42 i An-72 w latach 80. XX wieku. Pierwsze testy rozpoczęły się w 1985, a certyfikacja została zakończona w 1987.

D-436
ilustracja
Dane podstawowe
Typ

turbowentylatorowy

Kraj pochodzenia

 ZSRR /  Ukraina

Producent

Iwczenko-Progress

Pierwsze testy

1985

Zastosowanie

An-148
Tu-334
Be-200

Rozwinięto z modelu

Łotariew D-36

Dane techniczne
Średnica

1,39 m

Długość

3,03 m

Masa

1250 kg

Osiągi
Ciąg

75 kN

Spręż

21.9:1

Współczynnik dwuprzepływowości

5:1

Ciąg/ciężar

5.6

Silnik Progress D-436-148 zamontowany na samolocie An-148
Silniki Progress D-436TP zamontowany na łodzi latającej Be-200
Silnik Progress D-436T1 zamontowany na Tu-334. Na zdjęciu widać włączony odwracacz ciągu

Projekt

edytuj

Silnik D-436 został opracowany w oparciu o jednostkę Łotariew D-36. Wiele rozwiązań zaczerpnięto również z silnika Progress D-18T. Silnik D-436 jest bardziej ekonomiczny od poprzedników oraz spala mniej paliwa. Niektóre warianty wyposażone są w system FADEC.

Warianty

edytuj

D-436K

edytuj

Jest to model wyjściowy, posiada współczynnik dwuprzepływowości 6,2, zaś stosunek sprężania wynosi 21. Te silniki proponowano do napędzania samolotu An-71, który jednak nie został wprowadzony do seryjnej produkcji.

D-436M

edytuj

Wariant "M" zaproponowano do użycia na samolotach Jak-42M

D-436T1

edytuj

Ten wariant napędza samolot Tu-334[1] oraz jest proponowany do napędzania samolotu Tu-414. Wariant ten wytwarza 73 kN ciągu. Padła również propozycja użycia tego silnika do napędzania An-174, który jednak nie wszedł do masowej produkcji.

D-436T1-134

edytuj

Ten wariant zaproponowano użytkownikom samolotów Tu-134 jako możliwość zastąpienia wysłużonych silników nowszymi.

D-436T2

edytuj

Ten silnik rozwija ciąg o sile 80,4 kN i napędza maszyny Tu-334-100D i Tu-334-200D.

D-436TP

edytuj

Ten wariant został opracowany do użycia na Łodziach latających Be-200[2]. Wariant ten rozwija taką samą moc jak "T1", czyli 73 kN.

D-436T3

edytuj

W tym wariancie wprowadzono kilka zmian oraz zwiększono ciąg do 93 kN. Silniki będą napędzać samoloty transportowe Il-214.

D-436-148

edytuj

Ten wariant został opracowany z myślą o samolocie An-148[3]. Obniżono maksymalny ciąg silnika do 67 kN, dzięki temu wydłużyła się żywotność silnika.

D-436TZ

edytuj

Ten wariant jest zbliżony technicznie do wariantu "T3", ale zastosowano w nim turbinę nowszej generacji. Jednostka może rozwinąć ciąg nawet do 133 kN.

Zastosowanie

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Aircraft D-436T1/Т2/T3 Bypass Turbofan Engine. Ivchenko-Progress. [dostęp 2012-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-05)]. (ang.).
  2. D-436TP Turbofan Aero Engine. Ivchenko-Progress. [dostęp 2012-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-05)]. (ang.).
  3. D-436-148 Turbofan Aero Engine. Ivchenko-Progress. [dostęp 2012-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-12)]. (ang.).