Prochowice

miasto w województwie dolnośląskim
(Przekierowano z Prochowiczanka Prochowice)

Prochowice (pol. hist. Parchwice[3], niem. Parchwitz[4]) – miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie legnickim, nad rzeką Kaczawą, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Prochowice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. legnickiego. Historycznie leży na Dolnym Śląsku.

Prochowice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ratusz w Prochowicach
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

legnicki

Gmina

Prochowice

Prawa miejskie

1280

Burmistrz

Alicja Sielicka

Powierzchnia

9,85[1] km²

Populacja (01.01.2023)
• liczba ludności
• gęstość


3533[2]
358,7[2] os./km²

Strefa numeracyjna

48 76

Kod pocztowy

59-230

Tablice rejestracyjne

DLE

Położenie na mapie gminy Prochowice
Mapa konturowa gminy Prochowice, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Prochowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Prochowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Prochowice”
Położenie na mapie powiatu legnickiego
Mapa konturowa powiatu legnickiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Prochowice”
Ziemia51°16′27″N 16°21′54″E/51,274167 16,365000
TERC (TERYT)

0209074

SIMC

0954171

Urząd miejski
Rynek 1
59-230 Prochowice
Strona internetowa

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 3533 mieszkańców[2] (673. miejsce w kraju).

 
Parchwice wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 r. wydanym w języku polskim w Berlinie[5].

Metryka miejscowości sięga średniowiecza. W dokumencie z 1217 roku wydanym przez biskupa wrocławskiego Lorenza miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Parchovici”[6]. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Parchwicium[7]. Szwajcarski kartograf i geograf Mateusz Merian w swoim dziele Topographia wydanym w 1650 r. podaje dwie zgermanizowane formy nazwy miejscowości: Prachwitz oraz Prachowitz[8].

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wymienia dwie nazwy miejscowości - Parchwice oraz zgermanizowaną Parchwitz[3] W 1750 roku polska nazwa "Parchwice" wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[5].

Polską nazwę miejscowości w formie Partowice w książce Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[9].

Geografia

edytuj

Miasto leży na skrzyżowaniu dróg krajowych:

Historia

edytuj
 
Panorama miasta na rycinie z 1738 roku według rysunku Friedricha Bernharda Wernera
 
Zamek w Prochowicach

Prochowice założone zostały w początkach XIII wieku, na terenie bardzo dobrym dla obrony, w rozwidleniu ważnych szlaków komunikacyjnych WrocławZgorzelec i WrocławGłogów. Mieszkańcy zajmowali się głównie rybołówstwem, myślistwem, rzemiosłem, hodowlą bydła i rolnictwem. Właścicielem osady w XIII w. był palatyn Legnicy Iko[3]wasal księcia Bolesława Rogatki. Siedzibą właściciela był drewniany gród obronny, być może stojący na miejscu późniejszego zamku[10]. W 1280 r. osada otrzymała prawa miejskie, potwierdzone przez Bolka I Świdnickiego w 1293 r. Od 1329 znajdowała się pod zwierzchnictwem Czech. W latach 1374–1814 miasto posiadało monopol na handel solą w okolicy. W 1424 r. Wzmiankowano miejscowy ratusz, a w 1426 r. Ukończono murowaną budowę kościoła Św. Andrzeja. Po dewastacji przez husytów 11 października 1428 r.[11] Prochowice został obwarowane. Mury miejskie wznoszono w latach 1430 -1450, w obrębie umocnień funkcjonowało pięć wejść/wież: legnicka, głogowska, wołowska, wrocławska i furta browarna[12]. Od 1526 pod panowaniem Habsburgów, od 1742 w państwie pruskim. Od 1898 miasto uzyskało połączenie kolejowe z Legnicą i Ścinawą.

 
środkowa część Dolnego Śląska szczególnie dotkliwie i ciężko zniosła przebieg wojny trzydziestoletniej

W 1945 roku o Prochowice trwały zacięte walki. Po raz pierwszy miasto zostało zajęte 30 stycznia przez oddziały 4 armii pancernej 1 Frontu Ukraińskiego, jednak Niemcom udało się odbić miasto. Ostatecznie zostało zdobyte przez jednostki radzieckie 8 lutego[13]. W 1945 r. miasto zostało włączone do Polski, dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. W okresie Polski Ludowej działały zakłady drobiarskie, gorzelnia, zakłady zbożowe, pracowała garbarnia, wytwórnia rękawiczek i odzieży skórzanej, tartak, cegielnia, betoniarnia, mieszalnia pasz[14].

W 1966 r. na skwerze przed Urzędem Miejskim odsłonięto głaz pamiątkowy ku czci żołnierzy radzieckich, którzy zdobywali miasto w 1945 r.[13]

Zabytki

edytuj
 
Poewangelicki kościół św. Andrzeja z XIV/XV w., przebud. w 1864 r.
 
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela z 1847 r., widok od ul. Pocztowej
 
Rynek w Prochowicach

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[15]:

  • ośrodek historyczny miasta
  • zespół zamkowy:
    • zamek, z XIII–XIV w., przebudowany w 1550 r. i w XIX w.
    • park, z XVII w, zmiany w czwartej ćw. XIX w.
  • kościół ewangelicki, ob. rzym.-kat. kościół pw. św. Andrzeja, z XIV/XV w., przebudowany w 1864 r.
  • kościół pw. św. Jana Chrzciciela, z 1847 r., ul. Legnicka
  • ratusz, z k. XVIII w., przebudowany XX w.
  • kaplica cmentarna, ul. Wrocławska, z drugiej poł. XIX w.
  • mury miejskie (fragmenty), z pocz. XIV w., przebudowany w XIX w.
  • dom, ul. Kochanowskiego 24, z 1900 r.
  • dom, ul. Legnicka 28, z XIX/XX w.
  • dawny spichrz, ob. dom, ul. Legnicka 33, z 1905 r.
  • dom, Rynek 6, z drugiej poł. XIX w.
  • dom, Rynek 10, z końca XIX w.
  • dom, Rynek 11, z końca XIX w.
  • dom, Rynek 12, z drugiej poł. XIX w.
  • dom, Rynek 13, z drugiej poł. XIX w.
  • dom, Rynek 14, z drugiej poł. XIX w.
  • dom, Rynek 29, z 1588 r., przebudowany w XIX/XX w.

Demografia

edytuj

Piramida wieku mieszkańców Prochowic w 2014 roku[16].
 

W mieście istnieje klub piłki nożnej "Prochowiczanka"[17], który aktualnie występuje w IV lidze dolnośląskiej. Istnieje również Klub Taneczny "Impuls" Prochowice.

Wspólnoty wyznaniowe

edytuj

Na terenie Prochowic mieści się dekanat Prochowice wraz z parafią rzymskokatolicką św. Jana Chrzciciela. Działalność religijną prowadzi także Zbór Świadków Jehowy[18].

Partnerstwo

edytuj
Miasto Kraj Data podpisania umowy
Warburg   Niemcy 25 lutego 1997

Osoby związane z Prochowicami

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Prochowicami.
Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Prochowicach.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08].
  2. a b c GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-08-12] (pol.).
  3. a b c Parchwice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego Tom VII, s. 862
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
  5. a b Pruski dokument z roku 1750 ustalający urzędowe opłaty na Śląsku – Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750
  6. Grünhagen 1866 ↓, s. 98.
  7. Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 179. ISBN 978-83-910595-2-4.
  8. Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae. Merian, Frankfurt am Main 1650, s. 171.
  9. Józef Lompa, Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej, Głogówek 1847, s. 15.
  10. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 402.
  11. Johann Georg Knie, Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., wyd. 2, Breslau: Graß, Barth und Comp., 1845, s. 893 (niem.).
  12. https://prochowice.com/historia/ Historia miasta, UM Prochowice
  13. a b Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 402
  14. Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12677-9 s. 622
  15. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 96-97. [dostęp 2012-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  16. Prochowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-06], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  17. KLUB SPORTOWY PROCHOWICZANKA PROCHOWICE.
  18. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-18].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj