Postępowanie egzekucyjne

zespół norm prawnych

Postępowanie egzekucyjne – postępowanie wchodzące w skład postępowania cywilnego, którego celem jest przymusowe urzeczywistnienie praw i obowiązków ze stosunków z zakresu cywilnego prawa materialnego[1] (rozumianego jako „sprawa cywilna” – art. 1 k.p.c.). Są to głównie sprawy dotyczące przymusowego wykonania orzeczeń i innych aktów wydanych w sprawach cywilnych, które stanowią tytuły egzekucyjne określone przez przepisy części trzeciej k.p.c. Zupełnie odrębnie jest uregulowane i funkcjonuje postępowanie egzekucyjne w administracji, którego przedmiotem jest wymuszanie przez organy administracyjne wykonania obowiązków w trybie kodeksu postępowania administracyjnego.

Sprawami egzekucyjnymi (w rozumieniu k.p.c.) nie są zatem sprawy, które w art. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji[2] poddane zostały egzekucji administracyjnej; należą tu także sprawy przekazane do egzekucji administracyjnej przepisami szczególnymi (w tym obowiązującym do 2002 r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji[3]).

Niemniej jednak czasami może dochodzić do sytuacji wykonywania aktów administracyjnych w trybie egzekucji sądowej (np. prowadzenie egzekucji z nieruchomości w celu wyegzekwowania należności pieniężnych ustalonych w decyzji ostatecznej). Wszczęcie egzekucji sądowej w sprawach należących do egzekucji administracyjnej nie jest dopuszczalne i uzasadnia umorzenie postępowania.

Wszczęcie egzekucji

edytuj

Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, a tytułem wykonawczym co do zasady jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności[4].

Egzekucja może zostać wszczęta:

  • z urzędu
  • na wniosek.

Wszczęcie egzekucji następuje na wniosek:

Wszczęcie egzekucji z urzędu następuje na żądanie uprawnionego sądu pierwszej instancji, który sprawę rozpoznawał, jest to egzekucja na podstawie tytułów pochodzących od sądu. Tytułami takimi są postanowienia wydane w postępowaniu nieprocesowym w sprawach, w których postępowanie może być wszczęte z urzędu (np. postanowienia dotyczące zabezpieczenia spadku i spisu inwentarza), natomiast w postępowaniu procesowym – są to wyroki, w których zasądzono alimenty, w postępowaniu zabezpieczającym – postanowienia dotyczące alimentów, tytuły wykonawcze obejmujące grzywny, kary pieniężne, opłaty sądowe i koszty postępowania[5].

Wierzyciel ma prawo wyboru komornika na terenie całego kraju. Komornik nie może odmówić przyjęcia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, do którego przeprowadzenia jest właściwy. Komornik wybrany przez wierzyciela odmawia wszczęcia egzekucji, wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia albo wykonania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym, jeżeli:

  • w zakresie prowadzonych przez niego egzekucji zaległość przekracza 6 miesięcy, chyba że łączna liczba wszystkich spraw, jakie wpłynęły do kancelarii w roku poprzednim, nie przekroczyła 1000
  • wpływ wszystkich spraw w danym roku przekroczył 2500, a skuteczność w zakresie prowadzonych przez niego egzekucji w roku poprzednim nie przekroczyła 35%
  • wpływ wszystkich spraw w danym roku przekroczył 5000[6].

Organy egzekucyjne i inne podmioty biorące udział w postępowaniu

edytuj

Organami egzekucyjnymi są[7]:

W postępowaniu uczestniczą też inne organy, na przykład organy policji, wojska, banki (podmioty te wykonują tylko niektóre czynności w postępowaniu egzekucyjnym)[8].

Sąd okręgowy wyjątkowo jako sąd pierwszej instancji właściwy jest:

  • do wykonania czynności związanych z nadaniem klauzuli wykonalności orzeczeniom, które wydał
  • w sprawach o stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów zagranicznych i ugód zawartych przed tymi sądami
  • do wydania postanowienia o połączeniu postępowań egzekucyjnych prowadzonych co do kilku nieruchomości położonych w okręgach właściwości różnych sądów rejonowych w razie egzekucji z nieruchomości
  • do rozpoznania sprawy egzekucyjnej przekazanej mu przez sąd rejonowy w związku z powstałym zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości.

Przy czym sąd okręgowy nie jest organem egzekucyjnym – tę rolę pełni sąd rejonowy.

Sposoby egzekucji

edytuj

Postępowanie egzekucyjne może być prowadzone z następujących składników majątkowych[9]:

Ograniczenia egzekucji

edytuj

Nie podlegają egzekucji m.in. (art. 829, 831 § 1 i 833 § 6 k.p.c.)[10]:

  • przedmioty urządzenia domowego niezbędne dla dłużnika i jego domowników, w szczególności lodówka, pralka, odkurzacz, piekarnik lub kuchenka mikrofalowa, płyta grzewcza służąca podgrzewaniu i przygotowywaniu posiłków, łóżka, stół i krzesła w liczbie niezbędnej dla dłużnika i jego domowników oraz po jednym źródle oświetlenia na izbę, chyba że są to przedmioty, których wartość znacznie przekracza przeciętną wartość nowych przedmiotów danego rodzaju[11]
  • pościel, bielizna i ubranie codzienne, w liczbie niezbędnej dla dłużnika i jego domowników, a także ubranie niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu[12]
  • zapasy żywności i opału niezbędne dla dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków jego rodziny na okres jednego miesiąca
  • jedna krowa lub dwie kozy albo trzy owce potrzebne do wyżywienia dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków jego rodziny wraz z zapasem paszy i ściółki do najbliższych zbiorów
  • narzędzia i inne przedmioty niezbędne do osobistej pracy zarobkowej dłużnika oraz surowce niezbędne dla niego do produkcji na okres jednego tygodnia, z wyłączeniem jednak pojazdów mechanicznych
  • u dłużnika pobierającego periodyczną stałą płacę pieniądze w kwocie, która odpowiada niepodlegającej egzekucji części płacy na czas do najbliższego terminu wypłaty, a u dłużnika nie otrzymującego stałej płacy pieniądze niezbędne dla niego i jego rodziny na utrzymanie przez dwa tygodnie
  • przedmioty niezbędne do nauki, papiery osobiste, odznaczenia i przedmioty służące do wykonywania praktyk religijnych oraz przedmioty codziennego użytku, które mogą być sprzedane tylko znacznie poniżej ich wartości, a dla dłużnika mają znaczną wartość użytkową
  • sumy i świadczenia w naturze wyasygnowane na pokrycie wydatków lub wyjazdów w sprawach służbowych
  • sumy przyznane przez Skarb Państwa na specjalne cele (w szczególności stypendia, wsparcia), chyba że wierzytelność egzekwowana powstała w związku z urzeczywistnieniem tych celów albo z tytułu obowiązku alimentacyjnego
  • prawa niezbywalne, chyba że możność ich zbycia wyłączono umową, a przedmiot świadczenia nadaje się do egzekucji albo wykonanie prawa może być powierzone komu innemu
  • sumy przyznane orzeczeniem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, jeżeli egzekwowana wierzytelność przysługuje Skarbowi Państwa
  • świadczenia z ubezpieczeń osobowych oraz odszkodowania z ubezpieczeń majątkowych, w granicach określonych w drodze rozporządzenia przez Ministrów Finansów i Sprawiedliwości; nie dotyczy to egzekucji mającej na celu zaspokojenie roszczeń z tytułu alimentów
  • świadczenia alimentacyjne, zaliczki alimentacyjne, świadczenia rodzinne, dodatki rodzinne, pielęgnacyjne, porodowe i dla sierot zupełnych.

U rolnika prowadzącego gospodarstwo rolne egzekucji nie podlegają m.in. (art. 8291 k.p.c.):

  • stado podstawowe zwierząt gospodarskich
  • silosy na zboża i pasze
  • zapasy opału na okres 6 miesięcy.

Wynagrodzenie ze stosunku pracy podlega egzekucji w zakresie określonym w przepisach kodeksu pracy (art. 833 § 1 k.p.c.).

Środki prawne przysługujące dłużnikowi w ramach postępowania egzekucyjnego

edytuj

Dłużnik może skorzystać z:

  • skargi na czynności komornika do sądu rejonowego, przy czym wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie czynności[13]
  • powództwa przeciwegzekucyjnego – które jest żądaniem dłużnika pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo jego ograniczenia, jeżeli:
    • dłużnik przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście
    • po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne, a także na zarzucie potrącenia
    • małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787 k.p.c., wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść[14].

Ponadto osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa[15].

Zawieszenie i umorzenie egzekucji

edytuj

Zawieszenie egzekucji

edytuj

Organ egzekucyjny zawiesza postępowanie z urzędu, jeżeli:

  • wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności procesowej ani przedstawiciela ustawowego
  • nastąpiła śmierć wierzyciela lub dłużnika (wówczas postępowanie podejmuje się z udziałem spadkobierców zmarłego)[16] albo – w zakresie w jakim dotyczy ono praw i obowiązków wynikających z działalności gospodarczej – zarządcy sukcesyjnego w razie ustanowienia zarządu sukcesyjnego[17].

Organ egzekucyjny zawiesza postępowanie na wniosek:

  • wierzyciela
  • dłużnika, gdy sąd zawiesi[18] natychmiastową wykonalność tytułu lub wstrzymał jego wykonanie albo dłużnik złożył zabezpieczenie konieczne według orzeczenia sądowego do zwolnienia go od egzekucji[16].

Sąd może na wniosek zawiesić w całości lub części postępowanie egzekucyjne, jeżeli złożono skargę na czynności komornika lub zażalenie na postanowienie sądu.

Komornik ma obowiązek wstrzymania się z dokonaniem czynności, jeżeli przed jej rozpoczęciem dłużnik złoży niebudzący wątpliwości dowód na piśmie, że obowiązku swojego dopełnił albo że wierzyciel udzielił mu zwłoki.

Umorzenie egzekucji

edytuj

Postępowanie egzekucyjne umarza się z mocy samego prawa, jeżeli wierzyciel w ciągu roku nie dokonał czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażądał podjęcia zawieszonego postępowania.

Postępowanie umarza się w całości lub części z urzędu:

  • jeżeli okaże się, że egzekucja nie należy do organów sądowych
  • jeżeli wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności sądowej albo gdy egzekucja ze względu na jej przedmiot lub na osobę dłużnika jest niedopuszczalna
  • jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych[19]
  • jeżeli prawomocnym orzeczeniem tytuł wykonawczy został pozbawiony wykonalności
  • jeżeli egzekucję skierowano przeciwko osobie, która według klauzuli wykonalności nie jest dłużnikiem i która sprzeciwiła się prowadzeniu egzekucji, albo jeżeli prowadzenie egzekucji pozostaje z innych powodów w oczywistej sprzeczności z treścią tytułu wykonawczego[20].

Organ egzekucyjny umarza postępowanie w całości lub części na wniosek:

  • jeżeli tego zażąda wierzyciel; jednakże w sprawach, w których egzekucję wszczęto z urzędu lub na żądanie uprawnionego organu, wniosek wierzyciela o umorzenie postępowania wymaga zgody sądu lub uprawnionego organu, który zażądał wszczęcia egzekucji
  • gdy zażąda tego dłużnik, jeżeli przed dniem złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji roszczenie objęte tytułem wykonawczym uległo przedawnieniu, a wierzyciel nie wykaże, że nastąpiło zdarzenie, wskutek którego bieg terminu przedawnienia został przerwany
  • jeżeli wierzyciel jest w posiadaniu zastawu zabezpieczającego pełne zaspokojenie egzekwowanego roszczenia, chyba że egzekucja skierowana jest do przedmiotu zastawu[21].

Umorzenie postępowania egzekucyjnego powoduje uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych, lecz nie pozbawia wierzyciela możności wszczęcia ponownej egzekucji[21].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Joanna Studzińska, Paweł Cioch: Postępowanie cywilne. Warszawa: C. H. Beck, 2017, s. 583. ISBN 978-83-255-9915-7.
  2. Dz.U. z 2023 r. poz. 2505.
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 1997 r. nr 1, poz. 1).
  4. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 591.
  5. a b Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 600.
  6. Art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1458).
  7. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 588, 589.
  8. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 590.
  9. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 621.
  10. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 608, 609.
  11. Art. 829 pkt 1 k.p.c. w brzmieniu nadanym przez art. 261 pkt 17 lit. a ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych.
  12. Art. 829 pkt 11 k.p.c. dodany przez art. 261 pkt 17 lit. b ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych.
  13. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 613.
  14. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 615.
  15. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 617.
  16. a b Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 603.
  17. Art. 63 pkt 10 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. z 2021 r. poz. 170).
  18. Art. 261 pkt 13 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych.
  19. Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 605.
  20. Art. 261 pkt 15 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych.
  21. a b Studzińska i Cioch 2017 ↓, s. 606.

Bibliografia

edytuj