Piotr z Szamotuł
Piotr z Szamotuł także jako Piotr Świdwa Szamotulski (ur. ok. 1415, zm. między 24 a 28 września 1473) – syn Dobrogosta Świdwy z Szamotuł.
 Nałęcz | |
| Data urodzenia |
ok. 1415 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ród | |
| Rodzice |
Dobrogost Świdwa Szamotulski |
| Małżeństwo |
Wiktoria, córka Jana z Pleszowa herbu Sulima |
| Dzieci |
Andrzej Szamotulski (zm. 1511), Barbara |
| Wojny i bitwy | |
| Administracja |
kasztelan poznański, kasztelan kaliski, starosta generalny Wielkopolski |
Od 1447 roku kasztelan kaliski. Od 1450 roku kasztelan poznański. Był świadkiem wydania statutów nieszawskich przez króla Kazimierza IV Jagiellończyka w 1454 roku[1]. W trakcie Wojny trzynastoletniej toczonej przez Królestwo Polskie z Zakonem krzyżackim od 1455 roku dowódca polskich wojsk zaciężnych i wojsk gdańskich na Pomorzu Gdańskim. W 1458 roku dowódca pospolitego ruszenia w Prusach. Zdobył w 1458 roku krzyżacki zamek w Papowie Biskupim. Od 1460 roku starosta generalny Wielkopolski[2]. Był gwarantem pokoju toruńskiego 1466 roku[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 291.
- ↑ Szamotulski Piotr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-11-19].
- ↑ Antoni Gąsiorowski, Polscy gwaranci traktatów z Krzyżakami XIV-XV wieku, w: Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2-3, 1971, s. 259.