Piotr Stach (duchowny)
Piotr Stach (ur. 14 sierpnia 1886 w Ujanowicach, zm. 19 czerwca 1961 w Ujanowicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, teolog, biblista, profesor akademicki.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
19 czerwca 1961 |
| profesor nauk biblijnych | |
| Specjalność: biblistyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja |
1920 – teologia biblijna |
| Profesura | |
| duchowny, profesor UJK | |
| Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie |
wykładowca Pisma Świętego |
| Okres zatrudn. | |
| Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego |
wykładowca Pisma Świętego |
| Okres zatrudn. | |
Życiorys
edytujUkończył gimnazjum w Nowym Sączu w 1903, a następnie Seminarium Duchowne w Tarnowie w 1911. 29 czerwca 1911 r. przyjął sakrament święceń z rąk bpa Leona Wałęgi. Po święceniach pełnił przejściowo obowiązki wikariusza w Zasowie, by jeszcze w tym samym roku udać się na studia biblijne do Rzymu. W latach 1911–1914 studiował na Papieskim Instytucie Biblijnym. Studia kończy zyskując stopień lektora Pisma Świętego. W tym samym roku dla pogłębienia swojej wiedzy biblijnej odbywa dłuższą podróż do Ziemi Świętej, którą później jeszcze kilkakrotnie nawiedzi w swoim życiu. Po powrocie do kraju na polecenie swoich władz duchownych oddaje się na krótko pracy duszpasterskiej, pełniąc kolejno obowiązki wikariusza w Trzcianie koło Bochni, a potem przy kościele katedralnym w Tarnowie. W 1917 r. uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim doktorat, a od 1919 r. zaczyna wykładać Pismo Święte Nowego Testamentu na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W roku 1920 uzyskał habilitację, a w 1921 został profesorem nauk biblijnych na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Był kierownikiem Katedry Nowego Testamentu[1]. Był cztery razy wybierany dziekanem tegoż wydziału (m.in. w 1932[2]). W 1934 r. otrzymał od papieża Piusa XI godność prałata domowego. W maju 1938 roku został prorektorem UJK[3]. Ponownie wybrany na rok akademicki 1939/1940[4].
Po likwidacji Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza wyjechał ze Lwowa w listopadzie 1939 roku[5]. Przedostał się do Tarnowa. Od 1940 roku przebywał w Kalwarii Zebrzydowskiej, będąc wykładowcą tamtejszego seminarium oo. Bernardynów.
Po zakończeniu wojny od 1946 roku był wykładowcą w macierzystym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Równolegle od 1951 do 1954 roku wykładał na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[6].
Od 1953 zamieszkiwał w Ujanowicach i tam zmarł 19 czerwca 1961 roku.
Wybrane publikacje
edytuj- Nieomylność Chrystusa w kwestii eschatologicznej, Lwów 1920
- Wypędzenie przekupniów ze świątyni, Poznań 1923
- Poselstwo Jana Chrzciciela do Chrystusa w świetle historii egzegezy i krytyki biblijnej, Warszawa 1924
- Św. Augustyn jako biblista, Lwów 1930
- Sobór Trydencki a czytanie Pisma św., Kraków 1948[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 39. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Nowi dziekani Uniwersytetu Lwowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 128 z 8 czerwca 1932.
- ↑ Nowy prorektor U. J. K.. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 108 z 14 maja 1938.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 75. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 89, 143. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 191. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Ks. Stanisław Grzybek, Ostatnia droga śp. ks. prof. Piotra Stacha, Kraków 1961, s. 264-266.
Bibliografia
edytuj- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 191. ISBN 978-83-7188-964-6.