Piotr Rusiecki
Piotr Rusiecki herbu Poraj (ur. II poł. XVI w., zm. 1610) – poeta nowołaciński, scholastyk kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1596–1611[1], bibliofil, kolekcjoner ksiąg.
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Miejsce pochówku |
bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
Życiorys
edytujBył synem szlachcica Macieja, którego ród wywodził się z Izdebna. Piotr Rusiecki posiadał plebanię w Krobi, od 1586 był scholastykiem, od 1587 kanonikiem poznańskim. W 1587 przebywał na studiach w Ingolstadt.
Przyjaźnił się z humanistą Hieronimem Powodowskim, dla którego w 1586 w Brevis et Methodica Instructio... napisał Affabre ut quondam tabulis praeclarus Apelles. Pisał głównie panegiryki. Poezję Piotra Rusieckiego tłumaczył Dawid Jung.
Kasper Niesiecki wspomina Piotra Rusieckiego w herbarzu: (…) mąż i wielkiemi od natury przymiotami ozdobiony, kościołowi i Rzeczypospolitej dobrze się zasłużywszy, dopędził kresu życia swego, w roku 1610. w katedrze poznańskiej z nagrobkiem pogrzebiony[2].
Część zbiorów bibliotecznych po Piotrze Rusieckim, w tym księgi z XV wieku, przechowuje biblioteka Seminarium Duchownym w Poznaniu[3].
Deputat kapituły katedralnej poznańskiej na Trybunał Główny Koronny w 1602 roku[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 29.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, t. VIII, Lipsk 1841, s. 195.
- ↑ K. Kantak, Spis książek z XV wieku książnicy Seminarium duchownego w Poznaniu, cz. 1, 1920, s. 269.
- ↑ Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 133.
Bibliografia
edytuj- Z dziejów życia literackiego w Polsce XVI i XVII wieku (pod red. H. Dziechcińska), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 245.