Philadelphia Jack O’Brien
„Philadelphia” Jack O’Brien (właśc. James Francis Hagen, ur. 17 stycznia 1878 w Filadelfii, zm. 12 listopada 1942 w Nowym Jorku[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
179 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
194 |
| Zwycięstwa |
92 |
| Przez nokauty |
56 |
| Porażki |
8 |
| Remisy |
14 |
Rozpoczął karierę zawodowego pięściarza w 1896, walcząc początkowo w wadze lekkiej, a następnie przechodząc do półśredniej, średniej i półciężkiej. Walczył również z bokserami kategorii ciężkiej, chociaż sam nie ważył więcej niż 165 funtów[2]. Szybko zdobywał reputacje groźnego pięściarza i wygrywał zdecydowaną większość pojedynków, choć np. w 1900 został znokautowany przez Young Petera Jacksona. W 1901 wyruszył do Wielkiej Brytanii, gdzie stoczył 19 walk, z których wszystkie wygrał (15 przez nokaut)[2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1902 pokonał m.in. Joe Choynskiego oraz stoczył pojedynki no decision z Young Peterem Jacksonem, Joe Walcottem, Peterem Maherem (dwa razy), Jimem Jeffordsem i Marvinem Hartem, które zdaniem prasy wygrał.
W 1903 pokonał m.in. Jeffordsa (z którym stoczył również dwie walki no decision), a także walczył no decision z Choynskim, Walcottem i Hartem, przegrywając zdaniem prasy tylko te ostatnią. 22 grudnia tego roku w Bostonie pokonał na punkty Jacka „Twin” Sullivana w pojedynku, który prasa określała mianem walki o tytuł mistrza świata w wadze średniej[3]. W kolejnym roku O’Brien stoczył m.in. walki no decision z Tommym Ryanem, Kidem McCoyem, Hugo Kellym, Tommym Burnsem i Dixie Kidem, a pokonał Kelly’ego, Jacka „Twin” Sullivana i Jeffordsa. 23 lipca tego roku przegrał przez techniczny nokaut z Bobem Fitzsimmonsem.
W 1905 najpierw dwukrotnie pokonał Young Petera Jacksona, przegrał z Kellym i zremisował z Sullivanem, a 20 grudnia w San Francisco wygrał przez techniczny nokaut w 13. rundzie z Bobem Fitzsimmonsem i odebrał mu tytuł mistrza świata kategorii półciężkiej[4]. Nie bronił jednak nigdy tego mistrzostwa. W lipcu 1906 stoczył walkę no decision z mistrzem olimpijskim w wadze ciężkiej Samem Bergerem.
28 grudnia 1906 w Los Angeles O’Brien zremisował po 20 rundach z Tommym Burnsem. Pojedynek ten jest uważany za walkę o mistrzostwo świata wagi ciężkiej[1][2], choć niektórzy historycy boksu uznają go za walkę o tytuł w wadze półciężkiej, ponieważ żaden z pięściarzy nie ważył więcej niż 175 funtów[5]. W walce rewanżowej 8 maja 1907 w Los Angeles Burns zwyciężył na punkty[6].
26 marca 1909 w Nowym Jorku O’Brien zmierzył się w pojedynku no decision ze Stanleyem Ketchelem. Walke zakontraktowano na 10 rund. W pierwszych ośmiu przeważał O’Brien, ale w dziewiątej zaliczył po raz pierwszy nokdaun, a w dziesiątej trzykrotnie lądował na deskach. Po ostatnim uderzeniu nie był w stanie wstać, ale liczenie skończyło się po gongu kończącym walkę i nie ogłoszono zwycięzcy[7]. W następnej walce 19 maja tego roku w Filadelfii O’Brien zmierzył się no decision z przyszłym mistrzem świata kategorii ciężkiej Jackiem Johnsonem, a 9 czerwca przegrał rewanż z Ketchelem przez techniczny nokaut w 3. rundzie. W tym samym roku walczył no decision z Firemanem Jimem Flynnem. 15 sierpnia 1911 przegrał przez techniczny nokaut z Samem Langfordem[8]. Ostatnią walkę stoczył w 1912.
Później prowadził salę bokserską w Nowym Jorku. Zmarł w 1942. Został wybrany w 1994 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b "Philadelphia" Jack O’Brien (James Francis Hagan) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ a b c d Philadelphia Jack O’Brien [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1903-12-22 (158lbs) Philadelphia Jack O’Brien w pts 15 Jack Twin Sullivan, Criterion Club, Boston, Massachusetts, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1905-12-20 (175lbs) Philadelphia Jack O’Brien w rtd 13 (20) Bob Fitzsimmons, Mechanics’ Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1906-11-28 (175lbs) Philadelphia Jack O’Brien drew 20 Tommy Burns, Naud Junction Pavilion, Los Angeles, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1907-05-08 Tommy Burns w pts 20 Philadelphia Jack O’Brien, Naud Junction Pavilion, Los Angeles, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Wojciech Czuba, Zapomniane bitwy: Stanley Ketchel vs Jack O’Brien [online], bokser.org [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1911-08-15 (175lbs) Sam Langford nd-w rsc 5 (10) Philadelphia Jack O’Brien, Twentieth Century AC, St Nicholas Arena, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
Bibliografia
edytuj- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 200-2-01. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- Norman Marcus, “Philadelphia” Jack O’Brien: Jack the Giant Killer [online], boxing.com, 2 sierpnia 2013 [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-30] (ang.).
- Philadelphia Jack O’Brien [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- "Philadelphia" Jack O’Brien (James Francis Hagan) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych O’Briena [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- Philadelphia Jack O’BRIEN [online], Sport & Note [dostęp 2015-06-14] (ang.).