Perwiatycze
Perwiatycze (ukr. Перв'ятичі) – wieś na Ukrainie, w rejonie czerwonogrodzkim obwodu lwowskiego. Wieś liczy około 610 mieszkańców.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Wysokość |
226 m n.p.m. |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
80034 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
50°27′23″N 24°27′28″E/50,456389 24,457778 |
Historia
edytujW 1616 Jakób Łychowski (Lychowski[1]) herbu Jasieńczyk, łowczy halicki w 1613, skupił od Nieborskiego, Miedźwiedzkiego i Jakowickiego części Pierwiatycz, Bramowa, Spasowa. W 1621 J. Łychowski wraz ze żoną Katarzyną z Jordanowskich sprzedał Tartaków z zamkiem, Perwiatycze, Bramów, Spasów Jakubowi Trzcińskiemu, od którego kupił miasteczko Rawa Ruska z zamkiem i kilku wsiami[2].
W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Tartaków Miasto w powiecie sokalskim w woj. lwowskim[3].
W lutym 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN - UPA zamordowali tutaj 11 Polaków, rabując i paląc polskie zagrody[4].
W związku z poprowadzeniem nowej granicy państwowej na Bugu, wieś wraz z całym obszarem gminy Tartaków Miasto znalazła się w Związku Radzieckim.
Przypisy
edytuj- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 14. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1911, s. 245.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 16. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1913, s. 170.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 554
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1016, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Perwiatycze, rus. ''Perwiatyczi'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 15 .