Peki’in
Peki’in (hebr. פקיעין; arab. البقيعة; ang. Peqi'in, występuje także Buqe'ia) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.
 Pomnik ptaków w Peki’in | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Poddystrykt | |
| Powierzchnia |
5,753 km² |
| Wysokość |
555 m n.p.m. |
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
972 4 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 32°58′37″N 35°20′04″E/32,976944 35,334444
| |
| Strona internetowa | |
Położenie
edytujMiejscowość Peki’in jest położona na wysokości 555 metrów n.p.m. na zachodnim skraju masywu górskiego Meron (1208 m n.p.m.) w południowej części Górnej Galilei. Leży w głębokim wadi strumienia Peki’in, który spływa z położonego na wschodzie płaskowyżu Wyżyny Peki’in (886 m n.p.m.). Po stronie południowej wznoszą się wzgórza Tel Charaszim (690 m n.p.m.) i Har Szezor (886 m n.p.m.), a na południowym zachodzie Har Pelech (796 m n.p.m.), za którymi teren gwałtownie opada do Doliny Bet ha-Kerem. Okoliczne wzgórza są w większości zalesione. Do miejscowości należy także położona na północnym zachodzie chrześcijańska wieś Bakija al-Dżarbija. W otoczeniu Peki’in znajdują się miejscowości Bet Dżan, Rama, Sadżur, Kisra-Sumaj, Kefar Weradim i Churfeisz, moszawy Peki’in Chadasza, Curi’el i Chosen, oraz wsie komunalne Haraszim i Har Chaluc.
Podział administracyjny
edytujPeki’in jest położone w Poddystrykcie Akki, w Dystrykcie Północnym.
Demografia
edytujZgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2011 roku w Peki’in żyło prawie 5,5 tys. mieszkańców, z czego 76,9% Druzowie, 21,6% Arabowie chrześcijanie i 1,5% Arabowie muzułmanie. Wskaźnik wzrostu populacji w 2011 roku wynosił 1,9%. Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych średnie wynagrodzenie pracowników w Peki’in w 2009 roku wynosiło 5396 ILS (średnia krajowa 7070 ILS)[1][2].
| Wiek (w latach) | Procent populacji w % |
|---|---|
| 0 – 4 | 7,8 |
| 5 – 9 | 9,2 |
| 10 – 14 | 8,7 |
| 15 – 19 | 9,8 |
| 20 – 29 | 15,1 |
| 30 – 44 | 23,6 |
| 45 – 59 | 15,7 |
| 60 – 64 | 2,8 |
| 65 – | 7,2 |
Źródło danych: Central Bureau of Statistics.
Historia
edytuj
Pierwotnie w miejscu tym znajdowała się starożytna osada żydowska Peki’in, o której wspomina Talmud i Miszna. Zgodnie z żydowską tradycją, w II wieku w tutejszych jaskiniach ukrywał się przed rzymskimi prześladowcami słynny rabin Szymon bar Jochaj[3]. Przez następne lata we wsi utrzymywała się mała społeczność żydowska, do której w XI wieku dołączyli muzułmanie. Od końca XVIII wieku zamieszkują w niej Druzowie, którzy utrzymywali bardzo dobre stosunki z Żydami. W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 w sprawie podziału Palestyny przyznawała ten rejon państwu arabskiemu[4]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny na początku 1948 roku do miejscowości wkroczyły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całym obszarze Galilei. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej Izraelczycy przeprowadzili w tym rejonie operację Hiram, i 30 października 1948 roku zajęli Peki’in. Podczas wojny w izraelskiej armii służyła druzyjska jednostka wojskowa, dlatego Izraelczycy nie wysiedlili mieszkańców Peki’in. Dzięki temu wieś zachowała swój pierwotny charakter[5]. W 1955 roku w jej sąsiedztwie powstał moszaw Peki’in Chadasza, do którego przeprowadziła się większość żydowskich mieszkańców Peki’in. W 1958 roku Peki’in otrzymało status samorządu lokalnego[6]. Podczas II wojny libańskiej w 2006 roku na miejscowość spadły rakiety wystrzelone przez organizację terrorystyczną Hezbollah z terytorium Libanu. W 2007 roku lokalna ludność druzyjska ostro sprzeciwiła się budowie anten przekaźników telefonii komórkowej. W dniu 24 października 2007 roku druzyjska młodzież zniszczyła antenę w moszawie Peki’in Chadasza. W następnych dniach zamieszki trwały, a o ich intensywności świadczy fakt, że rannych zostało kilku policjantów. Podczas rozruchów spalono żydowskie domy w Peki’in[7]. W rezultacie, w dniu 3 grudnia 2007 roku ostatnia rodzina żydowska opuściła tę miejscowość. Wpłynęło to na pogorszenie się sytuacji gospodarczej w Peki’in[8]. Chrześcijanie wyprowadzili się na północny zachód, zakładając własną wieś Bakija al-Dżarbija (jest ona częścią Peki’in). Jest ona uważana za jedyną arabską wieś utworzoną w Izraelu.
Nazwa
edytujWedług lokalnej tradycji nazwa miejscowości wywodzi się z czasów rzymskich i w języku arabskim oznacza „Mała Dolina”[6].
Polityka
edytujSiedziba władz samorządowych znajduje się przy głównej drodze w północnej części miejscowości. Przewodniczącym rady jest Nаsrаllach Chir.
Architektura
edytujMiasteczko posiada typową arabską architekturę, charakteryzującą się ciasną zabudową i wąskimi, krętymi uliczkami. Zabudowa powstawała bardzo chaotycznie, bez zachowania jakiegokolwiek wspólnego stylu architektonicznego. W odległości 1,5 km na północny zachód znajduje się chrześcijańska wieś Bakija al-Dżarbija. Jest ona częścią miejscowości Peki’in, jednakże oddziela ją od niej moszaw Peki’in Chadasza. Stanowi to dodatkową trudność w budowie jednolitej infrastruktury. Ważnym tutejszym zabytkiem jest synagoga w Peki’in.
Kultura
edytujW miejscowości jest ośrodek kultury i biblioteka publiczna.
Edukacja i nauka
edytujW miejscowości znajdują się 3 szkoły, w tym 2 szkoły podstawowe. W 2010 roku uczyło się w nich ogółem 1,1 tys. uczniów, w tym ponad 600 w szkołach podstawowych. Średnia liczba uczniów w klasie wynosiła 25.
Sport i rekreacja
edytujW północnej dzielnicy Bakija al-Dżarbija znajduje się boisko do piłki nożnej. Mniejsze boiska oraz sale sportowe są zlokalizowane przy szkołach.
Religia
edytujW miejscowości znajduje się prawosławny kościół, synagoga oraz sanktuarium Druzów.
Gospodarka
edytujPodstawą lokalnej gospodarki pozostaje rolnictwo i sadownictwo, przede wszystkim uprawy drzew oliwnych. Wielu mieszkańców pracuje w izraelskiej policji i armii, lub zatrudnia się w okolicznych strefach przemysłowych.
Komunikacja
edytujPrzez miasteczko przebiega droga nr 865, którą jadąc na północny zachód dojeżdżamy do skrzyżowania z drogą nr 8655 prowadzącą do moszawu Peki’in Chadasza i dalej do moszawu Hosen, lub jadąc na południowy wschód dojeżdżamy do skrzyżowania z drogami prowadzącymi do miejscowości Bet Dżan i wioski Haraszim.
Przypisy
edytuj- ↑ Dane statystyczne Peki’in. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-08]. (hebr.).
- ↑ Welcome To Buqei'a/Peki’in. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
- ↑ Peki’in. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2011-11-25]. (hebr.).
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
- ↑ Chaim Herzog, Shlomo Gazit: The Arab-Israeli Wars. Vintage books, 2005, s. 89-91.
- ↑ a b Dov Gutterman: Mo'atza Mekomit Peqi'in. [w:] Flags Of The World [on-line]. 2007-07-14. [dostęp 2013-04-07]. (ang.).
- ↑ Moishe Lipener: The Pogrom of Peki’in, Israel. [w:] Ground Report [on-line]. 2007-11-14. [dostęp 2013-03-08]. (ang.).
- ↑ Goel Beno: Last Jewish family leaves Peki’in. [w:] Jedi’ot Acharonot [on-line]. 2007-12-03. [dostęp 2011-11-25]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcie satelitarne Peki’in. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2013-04-07]. (ang.).
- Mapa Peki’in. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2013-04-07]. (hebr.).