Park Narodowy Szumawa

Park narodowy Szumawa (cz. Národní park Šumava) – największy z czterech parków narodowych powołanych w Czechach. Obejmuje teren górski wzdłuż granicy z Austrią i Bawarią.

Park Narodowy Szumawa

Národní park Šumava

park narodowy
Państwo	Czechy
Położenie	Kraj południowoczeski i pilzneński, wzdłuż granicy z Niemcami i Austrią
Siedziba	Vimperk
Mezoregion	Szumawa
Data utworzenia	20 marca 1991
Powierzchnia	680,6 km²
Powierzchnia otuliny	996,2 km² (OChK)
Odwiedzający	1,25 mln
Położenie na mapie Czech
Położenie na mapie Czech Park Narodowy Szumawa
49°01′09″N 13°34′46″E
Strona internetowa

Historia powołania parku

Pierwsze koncepcje wielkoobszarowej ochrony czeskiej Szumawy wysunięto w ostatnich latach istnienia monarchii habsburskiej. W 1963 roku powołano do istnienia wzdłuż granicy obszar chronionego krajobrazu o powierzchni 1630 km². Obejmowała ona słabo zaludniony po wysiedleniu rdzennej ludności niemieckojęzycznej, silnie zalesiony i zmilitaryzowany pas wzdłuż żelaznej kurtyny, a więc o małej dostępności dla turystów. Po upadku reżimu komunistycznego rząd czechosłowacki podjął w 1991 roku decyzję o wydzieleniu parku narodowego z obszaru chronionego krajobrazu części terytorium o powierzchni 680,6 km². Jego celem jest ochrona wyjątkowo dobrze zachowanej w tej części Europy przyrody i rozwoju turystyki w niedoinwestowanym regionie. Wkrótce park rozpoczął współpracę z powołanym po drugiej stronie granicy Parkiem Narodowym Lasu Bawarskiego. Obszar chronionego krajobrazu stał się zaś otuliną parku.

Przyroda parku

Naturalnymi zbiorowiskami leśnymi Szumawy są żyzne i kwaśne buczyny górskie oraz bory świerkowe. Do tego doliczają się torfowiska wysokie, gołoborza, zespoły nadwodne oraz zbiorowiska antropogeniczne, jak łąki górskie. Cechą charakterystyczną jest występowanie jezior polodowcowych powstałych w wyniku działalności niewielkich lodowców w plejstocenie. Na terenie parku spotkać można liczne gatunki zwierząt rzadko spotykane na terenie Czech, takie jak ryś, cietrzew, sokół wędrowny, bocian czarny, czy wilk.

Strefy ochronne

Park narodowy wyróżnia obecnie cztery strefy ochronne:

• strefa przyrody (zóna přírodní), będąca obszarem ochrony ścisłej pozbawionej jakiejkolwiek działalności ludzkiej o charakterze mającym cechy naturalne. Obejmuje ona 27,7% terytorium parku, czyli 189,5 km²;
• strefa zbliżona do naturalnej (zóna přírodě blízká), znajdująca się na obszarach przekształconych przez człowieka, które mają stopniowo wrócić do stanu naturalnego. Zajmuje 24,5% terytorium parku, czyli 168,2 km²;
• strefa skoncentrowanej troski o przyrodę (zóna soustředěné péče o přírodu), obejmująca obszary antropogeniczne których utrzymanie wymaga ochrony czynnej i zajmująca największą część parku;
• strefa krajobrazu kulturowego (zóna kulturní krajiny), obejmująca tereny użytkowane przez ludzi i zabudowane.

Turystyka

Park uruchamia trzy centra turystyczne (návštěvnické centrum) oraz kilka sezonowych punktów informacyjnych, a także wybiegi dla zwierząt, wolierę sów, wieżę widokową na Poledniku. Przygotowano też liczne tablice informacyjne, ścieżki dydaktyczne. Na terenie parku i obszaru chronionego krajobrazu przygotowano kilkaset kilometrów znakowanych szlaków pieszych, rowerowych, kajakowych i narciarskich.

Galeria

• 
  Torfowisko Jezerní slať
• 
  Las uszkodzony przez korniki
• 
  Góra Oblík
• 
  Górska łąka

Zobacz też

• Park Narodowy Lasu Bawarskiego
• Masyw Czeski