Otto Liman von Sanders

Otto Viktor Karl Liman von Sanders (ur. 17 lutego 1855 w Słupsku, zm. 22 sierpnia 1929 w Monachium) – niemiecki generał kawalerii oraz marszałek polny Armii Osmańskiej. Dowódca wojsk osmańskich podczas I wojny światowej.

Otto Liman von Sanders
Ilustracja
marszałek polowy (Armia Osmańska) marszałek polowy (Armia Osmańska)
Pełne imię i nazwisko

Otto Viktor Karl Liman von Sanders

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1855
Słupsk

Data i miejsce śmierci

22 sierpnia 1929
Monachium

Przebieg służby
Lata służby

1874–1919

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Armia Osmańska

Jednostki

21 brygada kawalerii
28 pułk piechoty
115 pułk piechoty armii heskiej
6 Pułk Huzarów im. Hrabiego Goetzena
15 brygada kawalerii
5 armia osmańska

Stanowiska

generalny inspektor armii osmańskiej
dowódca 5 armii osmańskiej
Dowódca grupy armii F

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” z Liściem Dębu Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Order Osmana (Imperium Osmańskie) Order Medżydów (Imperium Osmańskie) Medal Wojenny (Imperium Osmańskie)

Życiorys

edytuj

Dnia 13 marca 1874 roku wstąpił do 115 pułku piechoty armii heskiej. W październiku 1875 roku nominowany do stopnia porucznika. W latach 1878–1881 był studentem akademii wojennej w Berlinie. W marcu 1885 nominowany do stopnia pierwszego porucznika. Od następnego roku stacjonował w 21 brygadzie kawalerii we Frankfurcie. W 1887 roku został przydzielony do sztabu generalnego. Od marca 1899 roku stacjonował w 28 pułku piechoty w Karlsruhe. W grudniu 1894 roku został awansowany na majora. W następnym roku przydzielony do sztabu 14 Pułku Ułanów w Avold. Od 1901 roku dowodził 6 Pułkiem Huzarów w Głubczycach. W czerwcu tego roku nominowany na podpułkownika. W kwietniu 1904 został pułkownikiem. Od czerwca 1906 dowodził 15 brygada kawalerii. 20 marca 1908 nominowany do stopnia generała majora. w kwietniu 1911 roku został generalnym inspektorem kawalerii w Saarbrücken. Od czerwcu 1913 roku przewodniczył zespołowi niemieckich doradców wojskowych w Imperium Osmańskim. W styczniu 1915 roku generalnym inspektorem wszystkich sił osmańskich. Został wówczas mianowany osmańskim marszałkiem polowym i niemieckim generałem kawalerii. Dowodził 5 armią osmańską podczas bitwy o Gallipoli. Został wówczas nagrodzony orderem Pour le Mérite. Od lutego 1917 roku dowodził armiami we wschodniej Anatolii. Dnia 1 marca 1918 objął dowodzenie grupą armii F z zadaniem wzmocnienia obrony w Palestynie i Syrii. Po październikowym zawieszeniu broni w Mudros powrócił do Stambułu. Jego zadaniem było nadzorowanie repatriacji wojsk niemieckich. W lutym 1919 roku został aresztowany przez siły brytyjskie[1]. Generał był przetrzymywany na Malcie przez sześć miesięcy jako podejrzany o zbrodnię wojenną. Odszedł z wojska w październiku 1919 roku[2].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Spencer Tucker, Priscilla Mary Roberts, World War I: Encyclopedia, s. 696-697.
  2. Spencer C. Tucker, World War I: The Definitive Encyclopedia and Document Collection, s. 962-963.