Oskar Hansen

polski architekt

Oskar Nikolai Hansen (ur. 12 kwietnia 1922 w Helsinkach, zm. 11 maja 2005 w Warszawie) – polski architekt fińskiego pochodzenia, teoretyk, malarz, rzeźbiarz, pedagog i projektant wnętrz.

Oskar Hansen
Imię i nazwisko urodzenia

Oskar Nikolai Hansen

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1922
Helsinki

Data i miejsce śmierci

11 maja 2005
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Zawód, zajęcie

architekt, teoretyk, malarz, rzeźbiarz, pedagog, projektant wnętrz

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Narodowość

polsko-fińska

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Stanowisko

profesor

Małżeństwo

Zofia Garlińska-Hansen

Dzieci

Alvar Hansen

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Życiorys

edytuj

Syn Hermana Karola oraz Anny Jakolewny (z domu Zetiłow)[1][2]. Ukończył wileńskie Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta, a następnie Wydział Mechaniczny w średniej Państwowej Szkole Technicznej im. Marszałka J. Piłsudskiego w Wilnie. Po wojnie studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (dyplom w roku 1951 u Romualda Gutta). W 1948 wyjechał do Paryża gdzie studiował malarstwo u Fernanda Légera. Tam też praktykował architekturę u Pierre’a Jeannereta.

Od roku 1955 był wykładowcą, a od 1967 profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (patrz: Zakłady Artystyczno-Badawcze). Jego dydaktyka oraz teorie, zwłaszcza teoria formy otwartej, wywarły ogromny wpływ na jego studentów, m.in. Krzysztofa Bednarskiego, Grzegorza Kowalskiego, Zbigniewa Frączkiewicza, Zofię Kulik, Elżbietę Cieślar, Emila Cieślara, Wiktora Gutta i innych. W 1957 wystawa indywidualna. Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[3]. W 2005 wystawa retrospektywna „Ku formie otwartej”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki (Warszawa).

Był twórcą teorii formy otwartej. Opracował urbanistyczną koncepcję rozwoju miast przyszłości („Linearny System Ciągły” (LSC) i „Forma Ciągła”)[4][5]. Teorie Hansena znajdują zastosowanie w BAS (Bergen School of Architecture) w Bergen w Norwegii założonej w 1983 przez jego ucznia Sveina Hatløya.

Był mężem architektki Zofii Garlińskiej-Hansen, z którą poznał się podczas studiów na Wydziale Architektury. Wiele projektów stworzyli wspólnie. Ojciec Alvara Hansena[6].

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 53-1-51)[7].

Realizacje i projekty

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • za projekt pawilonu na EXPO 1958,
  • I nagroda w konkursie na Pomnik Oświęcimski

Publikacje

edytuj

Jego dwie książki zawierające obserwacje, koncepcje i teorie zostały wydane pośmiertnie w niewielkim nakładzie jako katalogi towarzyszące retrospektywnej wystawie w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie. Od czasu wystawy nie było wznowień.

Galeria

edytuj

Przyczółek Grochowski

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  2. a b Filip Springer, Zaczyn: o Zofii i Oskarze Hansenach, Mówi Muzeum, Kraków : Warszawa: Wydawnictwo Karakter ; Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 2022, s. 21, ISBN 978-83-67016-20-9 [dostęp 2024-09-01].
  3. Danuta Dziedzic, Zbigniew Makarewicz (red.), Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Wrocław: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego "Kalambur", 1983, s. 177, OCLC 830242745.
  4. Marek Lewoc: „Oskar Hansen i jego utopijna wizja – czy osiedla od Tatr po Bałtyk miały szanse na realizację?”. [dostęp 2020-01-02].
  5. Oskar Hansen: „Linearny System Ciągły - Pasmo Zachodnie” (film z 1976 r.). [dostęp 2020-01-02].
  6. Informacja w serwisie o.pl. [dostęp 2011-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-18)].
  7. Miejsce pochówku. [dostęp 2019-11-19].
  8. Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 20. ISBN 83-85028-56-0.
  9. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj