Order Danebroga

Order Danebroga
*Dannebrogordenen*
	; Awers orderu z czasów Fryderyka IX
	; Awers Odznaki Honorowej
	; Gwiazda I klasy
	; Gwiazda II klasy
	; Baretka Wielkiego Komandora
	; Baretka Krzyża Wielkiego
	; Baretka Komandora 1. Stopnia
	; Baretka Komandora
	; Baretka Kawalera 1. Stopnia
	; Baretka Kawalera
	; Baretka Odznaki Honorowej
Ustanowiono	12 października 1671
Kruszec	złoto (order); srebro (gwiazda)
Wydano	ponad 40 tys.
Powyżej	Order Słonia
Poniżej	Medal Zasługi
	Multimedia w Wikimedia Commons

Order Danebroga^[1] (duń. Dannebrogordenen; Order Flagi Danii) – jeden z najstarszych orderów świata, drugie w precedencji odznaczenie Królestwa Danii (po Orderze Słonia), nadawane za zasługi cywilne i wojskowe.

Historia

Order został ustanowiony 12 października 1671 przez króla Chrystiana V w formie zakonu rycerskiego. Nosi nazwę duńskiej flagi narodowej – Danebroga – (białego krzyża skandynawskiego w czerwonym polu) i przy założeniu jego powoływano się na bitwę pod Revalem (obecnie: Tallinn) w 1219, gdzie walczącym z pogańskimi Estami oddziałom króla duńskiego Waldemara II Zwycięskiego ukazała się na niebie czerwona flaga z białym krzyżem i dodała im sił do zwycięstwa, po czym Waldemar ogłosił ją narodową flagą Danii i stworzył podobno zakon rycerski dla 35 członków noszący jej nazwę. W 1693 Danebrog, nadal zakon rycerski i odznaczenie jednoklasowe, otrzymał nowe statuty (dopuszczono liczbę 50 rycerzy), a 28 czerwca 1808 król Fryderyk VI przekształcił go w odznaczenie za zasługi, wprowadzając cztery klasy: Wielki Komandor, Krzyż Wielki, Komandor i Kawaler, a także związaną z orderem „Odznakę Honorową Ludzi Danebroga” (Dannebrogsmændenes Hæderstegn), przeznaczone wówczas dla wszystkich tzn. również dla osób pochodzenia nieszlacheckiego. W 1842 utworzono I klasę z połączenia Wielkich Komandorów oraz Krzyży Wielkich. W 1861 podzielono klasę Komandorów na dwa stopnie, gdzie 1. stopień posiadał gwiazdę, a 2. stopień bez gwiazdy przeznaczony był początkowo wyłącznie dla obcokrajowców, co rozszerzono w trzy lata później na poddanych duńskich. W 1864 rozpoczęto również nadawanie dodatkowych Krzyży Wielkich z Diamentami. Nowe statuty z 1951 umożliwiły nadawanie Danebroga kobietom, a w 1952 podzieliły klasę Kawalerów na dwie i zmieniły nazwę odznaki na „Odznakę Honorową Orderu Danebroga” (Dannebrogordenes Hæderstegn)^[2].

Obecny podział na klasy i stopnie:

I klasa:
- Wielki Komandor (Storkommandør, skr. S.Kmd.) – ust. 1842 (dla najwyżej siedmiu osób z rodzin panujących, spokrewnionych z dynastią duńską);
- Krzyż Wielki lub Krzyż Wielki z Diamentami (Storkors lub Storkors i diamanter, skr. S.K. lub S.K.i diam.) – ust. 1693 (z diam. ust. 1864)
II klasa:
- Komandor 1. Stopnia (Kommandør af 1. grad, skr. K.1) – ust. 1808;
- Komandor (Kommandør, skr. K) – ust. 1861/4;
III klasa:
- Kawaler 1. Stopnia (Ridder af 1. grad, skr. R.1) – ust. 1808;
- Kawaler (Ridder, skr. R) – ust. 1952;

dodatkowo:

Odznaka Honorowa (Hæderstegn, skr D.Ht.), zwana „Srebrnym Krzyżem” (Sølvkors) – ust. 1809^[3]^[4].

Herby Wielkich Komandorów i Kawalerów Wielkiego Krzyża są umieszczane w kaplicy orderu na zamku Frederiksborg w Hillerød. Wielkim Mistrzem społeczności orderu jest aktualnie panujący monarcha duński. Świętami Danebroga są 28 stycznia, urodziny Fryderyka VI, i 15 kwietnia, urodziny Chrystiana V.

Spis odznaczonych obejmuje dziś około 40 tysięcy osób, lecz dotyczy to tylko nagrodzonych po 1884, gdyż archiwum orderu uległo zniszczeniu podczas pożaru zamku Christiansborg^[3].

Insygnia

Insygnia Orderu Danebroga to oznaka, gwiazda Wielkich Komandorów, Kawalerów Wielkiego Krzyża i gwiazda w postaci krzyża dla Komandorów 1. Stopnia oraz łańcuch Wielkich Komandorów i specjalna oznaka „Ludzi Danebroga”. Oznaka orderu to krzyż łaciński z rozszerzonymi zakończeniami ramion, emaliowany na biało z czerwoną bordiurą i ze złotymi koronami między ramionami, z ukoronowanym monogramem „C 5” pośrodku, z napisem „Gud og Kongen” (Bóg i Król) na awersie, z monogramami „V 2” i „F 6” oraz z datami „1219”, „1671” i „1808” na rewersie. Nad górnym ramieniem krzyża umieszczony jest monogram aktualnie panującego monarchy. Zawieszką jest złota korona królewska. Oznaka Wielkich Komandorów jest nieemaliowana i pokryta brylantami. Order Danebroga noszony jest na białej wstędze z obustronnymi czerwonymi bordiurami. „Odznaka Honorowa” jest nieemaliowana, srebrna, i może być nadawana tylko poddanym duńskim, którzy już są Kawalerami Danebroga.

Gwiazda pierwszych dwóch najwyższych klas jest srebrna, ośmiopromienna z nałożoną na nią oznaką orderu. Krzyż na pierś Komandorów 1. Stopnia jest zamiast emalii pokryty cyzelowanym srebrem i ma w medalionie środkowym monogram Waldemara II oraz napis „Gud og Kongen”. Łańcuch składa się z trojakich członów: oznak orderu (bez napisów) i złotych ukoronowanych monogramów Waldemara II i Chrystiana V.

Po śmierci odznaczonego odznaki i gwiazdy orderu muszą zostać zwrócone do Kancelarii Orderów Królewskich^[4].

Odznaczeni

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Danebroga.

Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Orderem Danebroga.

Od 1909 roku duńscy ministrowie są automatycznie odznaczani Komandorią Orderu Danebroga^[5].

Wielcy Komandorzy (lista pełna wszystkich odznaczonych)

1808 – Fryderyk VI, duński król, fundator orderu^[6]
1808 – Christian August II, książę Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, duński generał^[6]
1813 – Karol Hessen-Kassel, landgraf Hesji-Kassel, duński marszałek polny^[6]
1817 – Fryderyk Hessen-Kassel, landgraf Hesji-Kassel, duński marszałek polny^[6]
1828 – Chrystian, duński książę^[6]
1840 – Maria Zofia Hessen-Kassel, duńska królowa^[6]
1841 – Fryderyk, duński następca tronu^[6]
1854 – Fryderyk Ferdynand, duński dziedziczny książę^[6]
1860 – Karol XV, szwedzki król^[6]
1860 – Wilhelm Heski, landgraf Hesji-Kassel^[6]
1863 – Chrystian IX, duński król^[6]
1865 – Karolina Amelia Oldenburg, królowa duńska^[6]
1869 – Fryderyk, duński następca tronu^[6]
1871 – Jerzy I, grecki król^[6]
1883 – Luiza Hessen-Kassel, królowa duńska^[6]
1891 – Aleksander III, rosyjski cesarz^[6]
1894 – Mikołaj II, rosyjski cesarz^[6]
1900 – Waldemar, duński książę^[6]
1901 – Edward VII, brytyjski król^[6]
1912 – Chrystian X, duński król^[6]
1912 – Haakon VII, norweski król^[6]
1913 – Konstantyn I, grecki król^[6]
1913 – Jerzy V, król brytyjski^[6]
1920 – Jerzy, grecki i duński książę^[6]
1936 – Fryderyk, duński książę^[2]
1937 – Kanut, duński książę^[2]
1945 – Gustaw V, szwedzki król^[2]
1947 – Axel, duński książę^[2]
1948 – Aleksandra, duńska królowa^[2]
1951 – Jerzy VI, brytyjski król^[2]
1952 – Gustaw VI Adolf, szwedzki król^[2]
1958 – Olaf V, norweski król^[2]
1959 – Ingrid, duńska królowa^[2]
1963 – Paweł I, grecki król^[2]
1964 – Konstantyn II, grecki król^[2]
1968 – Viggo, duński książę^[2]
1972 – Małgorzata II, duńska królowa^[2]
1973 – Henryk, książę małżonek duńskiej królowej^[2]
1975 – Karol XVI Gustaw, szwedzki król^[2]
1991 – Harald V, norweski król^[2]
1993 – Benedykta, duńska księżna^[2]
2004 – Fryderyk, duński następca tronu^[2]
2004 – Joachim, duński książę^[2]

Krzyż Wielki z Gwiazdą z Brylantami

brak żyjących odznaczonych

Krzyż Wielki (lista pełna żyjących odznaczonych obywateli Danii do listopada 2021)^[7]^[8]

1994 – Otto Erling Møller, ambasador
1994 – Jørgen Lyng, generał, szef sił zbrojnych
1994 – Niels Erling Nygaard Ersbøll, sekretarz generalny, ambasador
1995 – Kjeld Georg Hillingsø, generał porucznik
1999 – Ivar Birckner Boye, szef policji
2001 – Christian Hvidt, generał, szef sił zbrojnych
2001 – Ole Larsen Kandborg, generał porucznik
2001 – Jacques Hermann, prezydent sądu najwyższego
2002 – Uffe Ellemann-Jensen, minister spraw zagranicznych
2005 – Torben Melchior, prezydent sądu najwyższego
2005 – Bodil Nyboe Andersen, dyrektor banku narodowego
2006 – Per Thornit, szef dworu następcy tronu, szambelan
2007 – Hans Jesper Helsø, generał, szef sił zbrojnych
2007 – Anders Troldborg, minister obrony
2009 – Ulrik Andreas Federspiel, ambasador
2009 – Anders Fogh Rasmussen, premier
2011 – Knud Bartels, generał, szef sił zbrojnych
2012 – Ove Ullerup-Petersen, marszałek dworu, szambelan, ambasador
2012 – Henning Fode, szambelan, sekretarz dworu i kapituły orderów
2015 – Poul Søgaard, prezes sądu najwyższego
2015 – Michael Christiansen, prezes zarządu DR i Uniwersytetu w Aarhus
2016 – Bertel Geismar Haarder, wielokrotny minister różnych resortów
2017 – Thomas Peter Rørdam, prezes sądu najwyższego
2020 – Bjørn Ingemann Bisserup, generał, szef sił zbrojnych
2021 – Michael Ehrenreich, marszałek dworu, szambelan

Przypisy

↑ Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedziec o nich należy. Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 37.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t Lars Stevnsborg: Kongeriget Danmarks ordener medaljer og hæderstegn. Kopenhaga: Syddansk Universitetsforlag, 2005, s. 96-97
↑ ^a ^b Królewskie Ordery Rycerskie. kongehuset.dk. [dostęp 2014-07-16]. (duń.).
↑ ^a ^b Dannebrogordenen. omsd.dk. [dostęp 2014-07-16]. (duń.).
↑ Inge Adriansen: Nationale symboler i det danske rige 1830-2000, Kopenhaga: Museum Tusculanums, 2003, s. 114. ISBN 87-7289-794-5
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Th. Hauch-Fausbøll: De Kgl. Danske Ridderordener og Medailler. Biografisk billedgalleri. Kopenhaga, 1929, s. 155
↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 2014. Kopenhaga: Digitaliseringsstyrelsen, 2014, s. 35-36. (duń.).
↑ Modtagere af danske dekorationer. www.kongehuset.dk. [dostęp 2021-10-09]. (duń.).

Bibliografia

Gustav Adolph Ackermann, Ordensbuch sämmtlicher in Europa blühender und erloschenen Orden und Ehrenzeichen, Annaberg, 1855, s. 169
Paul Hieronymussen, Orders and Decorations of Britain and Europe in Colour, Nowy Jork, 1967, s. 146-147
LarsL. Stevnsborg LarsL., Kongeriget Danmarks ordener medaljer og hæderstegn, Kopenhaga: Syddansk Universitetsforlag, 2005, s. 72-168, ISBN 87-7838-911-9, OCLC 61370531 .
Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 314.
Stanisław Łoza, Stanislaw Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedziec o nich należy. Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 37

[1] Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedziec o nich należy. Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 37.

[ls-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t Lars Stevnsborg: Kongeriget Danmarks ordener medaljer og hæderstegn. Kopenhaga: Syddansk Universitetsforlag, 2005, s. 96-97

[KOR-3] Królewskie Ordery Rycerskie. kongehuset.dk. [dostęp 2014-07-16]. (duń.).

[OMSD-4] Dannebrogordenen. omsd.dk. [dostęp 2014-07-16]. (duń.).

[5] Inge Adriansen: Nationale symboler i det danske rige 1830-2000, Kopenhaga: Museum Tusculanums, 2003, s. 114. ISBN 87-7289-794-5

[thf-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Th. Hauch-Fausbøll: De Kgl. Danske Ridderordener og Medailler. Biografisk billedgalleri. Kopenhaga, 1929, s. 155

[hsk-7] Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 2014. Kopenhaga: Digitaliseringsstyrelsen, 2014, s. 35-36. (duń.).

[mdd-8] Modtagere af danske dekorationer. www.kongehuset.dk. [dostęp 2021-10-09]. (duń.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]