Nesti Kerenxhi
Nesti Kerenxhi (ur. 5 września 1921 w Korczy, zm. 29 listopada 2002 w Tiranie[1]) – albański komunista, minister spraw wewnętrznych w 1948.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 listopada 2002 |
| Minister spraw wewnętrznych Albanii | |
| Okres |
od 2 października 1948 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujSyn działacza niepodległościowego Pilo Kerenxhiego. Uczył się w liceum francuskim w Korczy, z którego został usunięty. W 1936 związał się z ruchem komunistycznym. Uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii, jako żołnierz Brygad Międzynarodowych. Powrócił do kraju w 1939, działał w korczańskiej grupie komunistycznej. W 1941 ukończył liceum francuskojęzyczne w Korczy, w tym samym roku wstąpił do Komunistycznej Partii Albanii i zajął się działalnością organizacyjną w partyjnej organizacji młodzieżowej. W czasie wojny pełnił funkcję komisarza politycznego w IV Brygadzie Uderzeniowej, a następnie przedstawiciela Sztabu Głównego Albańskiej Armii Narodowowyzwoleńczej przy Sztabie Głównym jugosłowiańskiej armii partyzanckiej[2].
Po wyzwoleniu Albanii w 1944 pracował w szkole partyjnej w Korczy, a następnie otrzymał stanowisko wicedyrektora Wydziału Obrony Ludu (późniejszego Sigurimi) i stopień pułkownika. W tym czasie kilkakrotnie wyjeżdżał do Belgradu, w ramach współpracy między służbami specjalnymi obu krajów. W 1946 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Ludowego. Po usunięciu Koçi Xoxe, przez dwa miesiące pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych. W czerwcu 1947 reprezentował Albanię na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ, która rozpatrywała incydenty na granicy albańsko-greckiej[3].
W listopadzie 1948 został usunięty ze stanowiska. W 1949 otrzymał posadę wicedyrektora w przedsiębiorstwie budowy dróg w Durrësie, a rok później wicedyrektora przedsiębiorstwa eksportowo-importowego[4]. W latach 1960–1961 zasiadał w komisji ds. cen działającej przy Radzie Ministrów, a następnie został skierowany na stanowisko wicedyrektora kopalni bituminu w Selenicy. 6 października 1982 został aresztowany po napisaniu listu ze skargą do Envera Hodży[4]. W 1983 został uwolniony z więzienia i internowany wraz z rodziną we wsi Mavrove, gdzie przebywał do 1988. W 1996 powrócił do Tirany.
Był żonaty (żona Naxhije Dume), miał troje dzieci.
Publikacje
edytuj- 1962: Kujtime nga lëvizja për çlirimin kombëtar
Przypisy
edytuj- ↑ Kastriot Dervishi: Sigurimi i Shtetit 1944-1991: Historia e policisë politike të regjimit komunist. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 152.
- ↑ Ana Lalaj. DILEMA BRITANIKE PËR KOSOVËN: BRENDA APO JASHTË SHTETIT SHQIPTAR (1941-1945). „Studime historike”. 1-2, s. 72, 2013.
- ↑ Owen Pearson: Albania in the Twentieth Century, A History vol. III. I.B.Tauris, 2006, s. 191.
- ↑ a b Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet. Anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 152.
Bibliografia
edytuj- Kastriot Dervishi: Sigurimi i Shtetit 1944-1991: Historia e policisë politike të regjimit komunist. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 152.