Neoarchaik
era eonu archaicznego
Neoarchaik (ang. Neoarchean)
- w sensie geochronologicznym: czwarta, najmłodsza era archaiku, trwająca 300 milionów lat (od 2800 do 2500 milionów lat temu). Neoarchaik jest młodszy od mezoarchaiku a starszy od paleoproterozoiku.
Tabela stratygraficzna | |||
|
- w sensie chronostratygraficznym: czwarty eratem eonotemu archaicznego, wyższy od mezoarchaiku a niższy od paleoproterozoiku.
W Neoarchaiku prawdopodobnie powstał pierwszy superkontynent, utworzony z Laurentii, Baltiki, zachodniej Australii oraz Namibii. Wtedy też być może rozpoczęła się fotosynteza tlenowa[1]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Witold Mizerski, Jan Żukowski: Tablice geograficzne. Warszawa: Adamantan, 2008. ISBN 978-83-7350-121-8.
Linki zewnętrzne
edytuj- Tabela stratygraficzna opublikowana przez International Commission on Stratigraphy (2013) (ang.)