Mick Schumacher
Mick Schumacher (ur. 22 marca 1999 w Vufflens-le-Château) – niemiecki kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2021 w zespole Haas F1, mistrz Formuły 2 (2020), mistrz Europejskiej Formuły 3 (2018).
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Sezon 2022 | |
Seria | |
Zespół | |
Nr startowy |
47 |
Partnerzy | |
Sukcesy | |
2016: Niemiecka Formuła 4 (wicemistrz) | |
Strona internetowa |
Syn 7-krotnego mistrza świata Formuły 1 Michaela Schumachera, bratanek kierowcy Formuły 1 Ralfa Schumachera, stryjeczny brat Davida Schumachera.
Życiorys
edytujFormuła 4
edytujPo startach w kartingu, Schumacher rozpoczął międzynarodową karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w 2015 roku od startów w Niemieckiej Formule 4 w holenderskim zespole Van Amersfoort Racing. Podczas trzeciego wyścigu pierwszej rundy sezonu na torze Oschersleben sięgnął po pierwsze w karierze zwycięstwo. Po raz drugi na podium stanął w przedostatniej eliminacji sezonu na tym samym obiekcie. Zajął wówczas trzecią lokatę. Punktował łącznie jedenastokrotnie, a dzięki 92 punktom w klasyfikacji zmagania zakończył na 10. miejscu.
W styczniu 2016 roku wystartował w rundzie serii MRF Challenge Formula 2000 na hinduskim torze Madras Motor Race Track. Dwa z czterech startów zakończył na podium. Dorobek 51 punktów również i tym razem sklasyfikował go na 10. pozycji.
W sezonie zasadniczym reprezentował włoską ekipę Prema Powerteam nie tylko w Niemieckiej, ale także Włoskiej Formule 4. W obydwóch Niemiec walczył o tytuł mistrzowski. W pierwszej z nich musiał uznać jednak wyższość Australijczyka Joeya Mawsona (różnicą 52 punktów), natomiast w drugiej Argentyńczyka Marcosa Sieberta (różnicą 15 punktów). W niemieckiej edycji dwunastokrotnie meldował się na podium (pięć razy na jego najwyższym stopniu), a także trzykrotnie sięgnął po pole position i dwukrotnie uzyskał najszybsze okrążenie. We włoskiej natomiast dziesięciokrotnie stawał na podium (pięć razy zwyciężał), czterokrotnie startował z pierwszego pola oraz sześciokrotnie wykręcił najlepszy czas okrążenia wyścigu. W pierwszej z serii wyścigowych przekroczył pulę trzystu, natomiast w drugiej dwustu punktów.
W przerwie zimowej ponownie zaangażował się we starty w MRF Challenge Formula 2000, tym razem jednak na pełny etat. Niemiec dziewięciokrotnie stawał na podium, z czego czterokrotnie na jego najwyższym stopniu. Dwukrotnie startował również z pole position. Czterech startów jednak nie ukończył, w konsekwencji czego stracił do bezpośrednich rywali w walce o tytuł – Brytyjczyka Harrisona Neweya i Mawsona – 64 punkty. Ostatecznie rywalizację zakończył na 3. miejscu.
Formuła 3
edytujW 2017 roku Schumacher awansował do Europejskiej Formuły 3, gdzie ponownie reprezentował barwy ekipy Prema Powerteam. Pierwszy sezon startów Niemiec zakończył na 12. miejscu z dorobkiem 94 punktów. W 18 z 33 startów sięgał po punkty. Jedyne podium zdobył w drugim wyścigu rundy na włoskim torze Monza. Linię mety przeciął na trzeciej pozycji.
Podczas kwalifikacji do Grand Prix Makau Mick zakwalifikował się na siódmym miejscu. W wyścigu kwalifikacyjnym, podczas ataku na Austriaka Ferdinanda Habsburga, zatrzymał się w zakręcie Lisboa Band. Ostatecznie do mety dojechał na dwudziestej pierwszej pozycji. W wyścigu głównym Mick prezentował dobre tempo, dzięki czemu awansował na jedenastą lokatę. Problemy techniczne na dwa okrążenia przed końcem zmusiły go jednak do wycofania z rywalizacji. Zachował jednak najszybsze okrążenie wyścigu.
W sezonie 2018 kontynuował współpracę z Premą. Pierwsza połowa sezonu nie układała się po myśli Schumachera. W ciągu piętnastu wyścigów zaledwie trzykrotnie stawał na podium. Przełomowym momentem był jednak trzeci start na belgijskim torze Spa-Francorchamps, gdzie odniósł zwycięstwo. W trakcie kolejnych dwunastu wyścigów dziewięciokrotnie meldował się na podium, z czego aż siedmiokrotnie na jego najwyższym stopniu. Jego najgroźniejszy rywal w walce o tytuł, Brytyjczyk Daniel Ticktum, oskarżał więc organizatorów o wspieranie Niemca w walce o mistrzostwo. Najlepiej spisał się w domowej rundzie na torze Nürburgring, gdzie w każdym starcie okazał się najlepszy. Na finał sezonu do Hockenheimringu jechał jako lider klasyfikacji generalnej. W pierwszym starcie dojechał na dwunastej lokacie, w drugim jednak linię mety przeciął jako drugi. Przewaga 51 punktów nad drugim Ticktumem pozwoliła mu zapewnić sobie tytuł mistrzowski na wyścig przed zakończeniem sezonu. W ostatnim starcie także dojechał na drugiej pozycji. Ostatecznie sezon zakończył z dorobkiem 365 punktów, czternastu miejsc na podium (w tym ośmiu zwycięstw), siedmiu pole position i czterech najszybszych okrążeń.
Po raz drugi wystartował w Grand Prix Makau. W kwalifikacjach uzyskał dziewiąty czas. W wyścigu kwalifikacyjnym zdołał awansować na szóste miejsce. W wyścigu głównym Schumacher skorzystał na problemach Estończyka Ralfa Arona i linię mety przeciął jako piąty.
Formuła 2
edytujSezon 2019
edytujW sezonie 2019 Schumacher kontynuował starty w zespole Prema Racing, ale zadebiutował w mistrzostwach Formuły 2[1]. W pierwszym starcie sezonu na torze Sakhir Mick zajął ósme, a następnie szóste miejsce. Podczas drugiego startu w Bahrajnie Schumacher po raz pierwszy w wyścigu rangi F2 startował z pole position[2]. W drugiej rundzie mistrzostw, Schumacher nie ukończył sobotniego wyścigu na ulicznym torze w Baku, gdy po błędzie na jednej z szykan nie mógł ponownie uruchomić silnika[3]. Za to w niedzielnym wyścigu poprawił swój najlepszy wynik sezonu zajmując piątą lokatę. Kolejne dwa weekendy startowe, na hiszpańskim torze de Catalunya-Barcelona i Monako plasował się w drugiej dziesiątce i nie punktował[4]. W piątej rundzie mistrzostw na francuskim torze Paula Ricarda w Le Castell nie ukończył obu wyścigów. W pierwszym z nich odpadł z rywalizacji po kolizji z zespołowym partnerem Seanaem Gelaelem, który wjechał w tył bolidu Schumachera na zakręcie numer trzy. Dojechał na pit stop, ale zniszczenia jego bolidu były zbyt duże, i uniemożliwiły kontynuowanie wyścigu[5]. Z kolei w niedzielnym wyścigu był zmuszony do wycofania się po problemach technicznych[6]. W szóstej rundzie na austriackim torze Red Bull Ring zajął dopiero 18. miejsce w sobotnim starcie, ale w niedzielnym sprincie awansował z końca stawki na czwartą lokatę wyprzedzając czterech rywali już na pierwszym zakręcie[7]. Podczas rywalizacji na brytyjskim torze Silverstone zajął 11. lokatę i zdołał awansować na szóstą pozycję w niedzielnym sprincie po zaciętej rywalizacji z Nicholasem Latifim[8]. W ósmej rundzie mistrzostw na torze Hungaroring w Budapeszcie Schumacher zajął wysokie, czwarte miejsce w kwalifikacjach[9], ale został wyprzedzony przez dwóch Brytyjczyków Jacka Aitkena i Jordana Kinga[10]. Z kolei w wyścigu sprinterskim po raz drugi w sezonie startował z pole position i utrzymał tę lokatę wygrywając tym samym swój pierwszy wyścig Formuły 2 w karierze[11]. Dziewiąty weekend startowy na torze Spa-Francorchamps został anulowany. W sobotnim wyścigu głównym Schumacher wystartował z szóstej pozycji, ale rywalizacja została przerwana po poważnym wypadku Francuza Anthoine Huberta i Amerykanina Juana Manuela Correa’y. Hubert zmarł w szpitalu w wyniku poniesionych obrażeń, przez co niedzielny sprint również został odwołany[12]. W ostatnich trzech weekendach startowych, na sześć wyścigów Schumacher ukończył trzy, z czego punktował zaledwie w dwóch. W dziesiątej rundzie na włoskim torze Monza w obu wyścigach zanotował najszybsze okrążenia, ale pierwszego z nich nie ukończył, zaś w sprincie był szósty[4]. W Soczi nie ukończył obu wyścigów. W sobotniej rywalizacji na 11 okrążeń przed końcem z jego bolidu zaczął wydobywać się dym i zaczął on tracić paliwo, przez co Mick musiał się wycofać[13], podobnie jak dzień później[14]. W finałowym weekendzie startowym na torze Yas Marina w Abu Zabi Schumacher zajął dziewiąte i jedenaste miejsce. Sezon 2019 zakończył na 12. miejscu w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 53 punktów[15].
Sezon 2020
edytujW sezonie 2020 Schumacher kontynuował starty w Formule 2, w zespole Prema Racing. Sezon rozpoczął się dopiero w lipcu, ze względu na wybuch pandemii COVID-19. Pierwsze dwie rundy mistrzostw były rozgrywane na austriackim torze Red Bull Ring. W pierwszej z nich punktował tylko w sprincie zajmując siódmą lokatę, ale w wyścigu głównym drugiej rundy uplasował się tuż za podium. Z kolei w niedzielnym sprincie jechał na trzeciej pozycji, ale musiał wycofać się po tym, gdy w jego bolidzie aktywowała się gaśnica. Było to spowodowane uszkodzeniem przełącznika gaśnicy przez kawałek gumy wystrzelonej z opony jego pojazdu[16]. Pierwsze sukcesy w sezonie Schumacher zanotował w czwartej rundzie mistrzostw na węgierskim Hungaroringu, gdzie w obu wyścigach weekendu stawał na trzecim stopniu podium. W sobotnim wyścigu był blisko zwycięstwa, gdyż prowadził w nim na sześć okrążeń przed metą, ale w końcówce wyścigu zdołał wyprzedzić go najpierw Robert Szwarcman, a następnie na dwa okrążenia przed końcem również Rosjanin Nikita Mazepin[17]. W kolejnych dwóch rundach na Silverstone pechowo zakończył się dla niego sprint w pierwszej z nich – gdy doszło do pojawienia się na torze samochodu bezpieczeństwa w trakcie usuwania bolidu Ilotta obydwaj kierowcy Premy Racing, Schumacher i Szwarcman zjechali na podwójny pit stop, ale mechanicy nie byli na to przygotowani. Spowodowało to zakończenie przez Schumachera wyścigu na 14. miejscu[18]. Drugi weekend na brytyjskim torze Mick zakończył drugim miejscem w sprincie, za Japończykiem Yukim Tsunodą, choć podczas wyścigu doszło do jego kolizji z zespołowym kolegą Szwarcmanem. Po wyścigu sędziowie przeanalizowali zdarzenie, ale uznali je za „incydent wyścigowy” bez konsekwencji dla Schumachera[19]. Sukcesem zakończył się dla niego również sprint szóstej rundy mistrzostw w Barcelonie, kiedy to zajął trzecią pozycję za Drugovichem i Ghiotto[20]. Rezultaty Micka utrzymały się na poziomie podium przez kolejne dwie rundy mistrzostw, przez co stawał na podium pięć razy z rzędu. W belgijskich wyścigach zajął kolejno trzecie i drugie miejsce, zaś w wyścigu głównym na Monzy wyprzedził aż pięciu rywali już na pierwszym zakręcie i wywalczył drugie w karierze zwycięstwo w Formule 2 oraz na tym etapie rywalizacji tracił do Ilotta i Szwarcmana zaledwie trzy punkty w klasyfikacji generalnej[21]. W niedzielnej rywalizacji zajął trzecie miejsce[4]. Dobrą passę Schumachera przerwały wyścigi na włoskim torze Mugello, gdzie startował dopiero z 15. miejsca[22] i w obu wyścigach wypadł poza podium, ale objął samodzielne prowadzenie w klasyfikacji generalnej mistrzostw[23]. W dziesiątej rundzie na torze Sochi Autodrom Schumacher umocnił się na pozycji lidera mistrzostw zdobywając trzecie zwycięstwo w karierze po pokonaniu Tsunody i Ilotta[24]. Następnie weekend w Soczi zakończył trzecim miejscem w niedzielnym sprincie, za który otrzymał połowę punktów (kierowcy nie przejechali 75% dystansu wyścigu), ze względu na przerwanie wyścigu po wypadku Aitkena i Ghiotto, którzy nie odnieśli obrażeń, ale uszkodzeniu uległy bandy ochronne na torze[25]. Sezon zakończyły dwie rundy na bahrańskim torze Sakhir, gdzie Mick zaliczył najszybsze okrążenia w dwóch ostatnich wyścigach. W ostatnim sprincie sezonu zajął dopiero 18. lokatę[4].
Ostatecznie Schumacher zdobył tytuł mistrza Formuły 2 pokonując Brytyjczyka Calluma Ilotta o 14 punktów[26][27]. Tym samym Schumacher powtórzył schemat swoich wyników z Europejskiej Formuły 3, gdzie również w debiutanckim sezonie był 12., a następnie zdobył tytuł mistrzowski[4].
Formuła 1
edytujW kwietniu 2019 roku Mick Schumacher był kierowcą testowym dwóch zespołów Formuły 1. Podczas testów w Abu Zabi prowadził bolid Scuderia Ferrari, a następnie Alfa Romeo[28][29].
Haas F1 (2021–2022)
edytujW grudniu 2020 roku ogłoszono, że Schumacher zadebiutuje w mistrzostwach świata Formuły 1 jako kierowca zespołu Haas F1. Tym samym został trzecim członkiem rodziny Schumacherów, po ojcu Michaelu i wuju Ralfie, który został kierowcą tej serii. Jego partnerem z zespołu został Rosjanin Nikita Mazepin[30]. Schumacher zdecydował się startować w Formule 1 z numerem 47 z kilku względów, jest to suma dat urodzenia jego rodziny, siódemka nawiązuje do siedmiu tytułów mistrzowskich jego ojca, zaś z czwórką startował w Formule 3[31].
Wyniki
edytujLegenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
---|---|
Oznaczenie | Wyjaśnienie |
Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
Nie prekwalifikował się (NPK) | |
Różowy | Nie ukończył (NU) |
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
Wykluczony (WYK/EX) | |
Biały | Nie wystartował (NW) |
Kontuzjowany (K/INJ) | |
Wyścig odwołany (OD/C) | |
Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
Nie przybył (NP/DNA) | |
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
Nie został zgłoszony (–) | |
Pogrubienie | Start z pole position |
Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
† | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
* | Sezon w trakcie |
1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
Lista systemów punktacji Formuły 1 |
Europejska Formuła 3
edytujRok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2017 [32] |
Prema Powerteam | SIL |
SIL |
SIL |
MNZ |
MNZ |
MNZ |
PAU |
PAU |
PAU |
HUN |
HUN |
HUN |
NOR |
NOR |
NOR |
SPA |
SPA |
SPA |
ZAN |
ZAN |
ZAN |
NÜR |
NÜR |
NÜR |
RBR |
RBR |
RBR |
HOC |
HOC |
HOC |
94 | 12 |
8 | 6 | 17 | 6 | 3 | 6 | 9 | 11 | 12 | 9 | 9 | 11 | 7 | 12 | NU | 6 | 9 | 8 | 6 | 9 | 11 | 8 | 15 | 11 | 7 | 10 | 8 | 11 | 18 | 18 | ||||
2018 | Prema Theodore Racing | PAU |
PAU |
PAU |
HUN |
HUN |
HUN |
NOR |
NOR |
NOR |
ZAN |
ZAN |
ZAN |
SPA |
SPA |
SPA |
SIL |
SIL |
SIL |
MIS |
MIS |
MIS |
NÜR |
NÜR |
NÜR |
RBR |
RBR |
RBR |
HOC |
HOC |
HOC |
365 | 1 |
16 | 10 | 7‡ | 4 | 7 | 3 | 5 | 9 | 15 | 3 | NU | 13 | 4 | NU | 1 | NU | 1 | 5 | 1 | 3 | 5 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 12 | 2 | 2 |
Formuła 2
edytujRok | Zespół | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2019 [15] |
Prema Racing | BHR |
BHR |
BAK |
BAK |
CAT |
CAT |
MON |
MON |
LEC |
LEC |
RBR |
RBR |
SIL |
SIL |
HUN |
HUN |
SPA |
SPA |
MNZ |
MNZ |
SOC |
SOC |
YAS |
YAS |
53 | 12 |
8 | 6 | NU | 5 | 15 | 12 | 13 | 11 | NU | NU | 18 | 4 | 11 | 6 | 8 | 1 | OD | OD | NU | 6 | NU | NU | 9 | 11 | ||||
2020 [33] |
Prema Racing | RBR |
RBR |
RBR |
RBR |
HUN |
HUN |
SIL |
SIL |
SIL |
SIL |
CAT |
CAT |
SPA |
SPA |
MNZ |
MNZ |
MUG |
MUG |
SOC |
SOC |
BHR |
BHR |
BHR |
BHR |
215 | 1 |
11 | 7 | 4 | NU | 3 | 3 | 9 | 14 | 7 | 2 | 6 | 3 | 3 | 2 | 1 | 3 | 5 | 4 | 1 | 3‡ | 4 | 7 | 6 | 18 |
‡ – kierowcy otrzymali połowę punktów, gdyż przejechano mniej niż 75% dystansu wyścigu
Formuła 1
edytujRok | Zespół | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach[4] | Punkty | Pozycja | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2021 [34] |
Uralkali Haas F1 | Haas VF-21 | Ferrari 065 1.6T | 0 | 19 | ||||||||||||||||||||||
16 | 16 | 17 | 18 | 18 | 13 | 19 | 16 | 18 | 18 | 12 | 16 | 18 | 15 | NU | 19 | 16 | NU | 18 | 16 | NU | 14 | ||||||
2022 | Haas F1 Team | Haas VF-22 | Ferrari 066/7 1.6T | 12 | 16 | ||||||||||||||||||||||
11 | NW | 13 | 17 | 15 | 14 | NU | 14 | NU | 8 | 6 | 15 | 14 | 17 | 13 | 12 | 13 | 17 | 15 | 16 | 13 | 16 |
Podsumowanie
edytujSezon | Seria | Zespół | Wyścigi | P1 | PP | NO | Podium | Punkty | Pozycja |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2015 | Niemiecka Formuła 4 | Van Amersfoort Racing | 22 | 1 | 0 | 0 | 2 | 92 | 10 |
2015–16 | MRF Challenge Formula 2000 | MRF Racing | 4 | 0 | 0 | 0 | 2 | 51 | 10 |
2016 | Niemiecka Formuła 4 | Prema Powerteam | 24 | 5 | 4 | 2 | 12 | 322 | 2 |
Włoska Formuła 4 | 18 | 5 | 4 | 6 | 10 | 216 | 2 | ||
2016–17 | MRF Challenge Formula 2000 | MRF Racing | 16 | 4 | 2 | 1 | 9 | 215 | 3 |
2017 | Europejska Formuła 3 | Prema Powerteam | 30 | 0 | 0 | 0 | 1 | 94 | 12 |
Grand Prix Makau | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | — | 16 | ||
2018 | Europejska Formuła 3 | Prema Theodore Racing | 30 | 8 | 7 | 4 | 14 | 365 | 1 |
Grand Prix Makau[35] | SJM Theodore Racing by Prema | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | 5 | |
2019 | Formuła 2 | Prema Racing | 22 | 1 | 0 | 1 | 1 | 53 | 12 |
2020 | Formuła 2 | Prema Racing | 24 | 2 | 0 | 3 | 10 | 215 | 1 |
2021 | Formuła 1 | Uralkali Haas F1 | 22 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 19 |
2022 | Formuła 1 | Haas F1 Team | 22 | 0 | 0 | 0 | 0 | 12 | 16 |
Przypisy
edytuj- ↑ Mick Schumacher to race in Formula 2 in 2019. skysports.com, 2018-11-27. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Jerome Pugmire: Mick Schumacher finishes eighth on F2 debut in Bahrain to seal sprint race pole position. independent.co.uk, 2019-03-30. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-02)]. (ang.).
- ↑ Jack Benyon: Mick Schumacher believes he can „save” Baku F2 weekend after spin. autosport.com, 2019-04-27. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-23)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Driver Database – Mick Schumacher. driverdb.com. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
- ↑ Jack Benyon: Schumacher: No malice by team-mate Gelael after France F2 crash. autosport.com, 2019-06-22. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Bobby Vincent: Mick Schumacher on „hard to swallow” F2 French GP. gpblog.com, 2019-06-25. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Elliot Wood: Schumacher: ‘I had more confidence’ than F2 opposition in Austria sprint. formulascout.com, 2019-06-30. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-08)]. (ang.).
- ↑ Jack Benyon: Silverstone F2: Aitken wins after audacious pass on Deletraz. motorsport.com, 2019-07-14. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-08)]. (ang.).
- ↑ De Vries flies to Budapest pole. fiaformula2.com, 2019-08-02. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Łukasz Godula: Latifi wygrywa sobotni wyścig F2 na Wegrzech. f1wm.pl, 2019-08-03. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (pol.).
- ↑ Andrew Benson: Mick Schumacher takes maiden F2 win with victory in Hungary. bbc.com, 2019-08-04. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Correa returns to the track for the first time since Spa crash, sporting Hubert tribute helmet. formula1.com, 2021-04-03. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-08)]. (ang.).
- ↑ Jack Benyon: Sochi F2: ART’s de Vries seals title early with win in feature race. autosport.com, 2019-09-28. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
- ↑ Łukasz Godula: Ghiotto wygrywa sprint F2 w Soczi. f1wm.pl, 2019-09-29. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-30)]. (pol.).
- ↑ a b Driver Standings for the FIA Formula 2 2019 Championship. fiaformula2.com. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-12)]. (ang.).
- ↑ Peter Allen: Tyre debris caused Mick Schumacher’s fire extinguisher to go off. formulascout.com, 2020-07-12. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-14)]. (ang.).
- ↑ Mick Schumacher – Twice third in Formula 2 – Sport. newsylist.com, 2020-07-19. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-18)]. (ang.).
- ↑ Mathias Brunner: Keine Beute für Mick Schumacher: 14. in Silverstone. speedweek.com, 2020-08-02. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-06)]. (niem.).
- ↑ Josh Suttill: Silverstone F2: Tsunoda wins as Prema drivers collide. motorsport.com, 2020-08-09. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-06)]. (ang.).
- ↑ ROAD TO F1: Drugovich beats Ghiotto and Schumacher to F2 win in Spain. formula1.com, 2020-08-16. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-02)]. (ang.).
- ↑ Michał Bielicki: Schumacher odnosi na Monzy pierwsze w sezonie zwycięstwo w F2. f1wm.pl, 2020-09-05. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-28)]. (pol.).
- ↑ Lundgaard seals first F2 pole in Mugello, ahead of Ticktum and Ilott. fiaformula2.com, 2020-09-11. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-16)]. (ang.).
- ↑ Daniel Wawiórka: Mazepin wygrywa w F2 po starcie z 14. pola, Schumacher liderem mistrzostw. swiatwyscigow.pl, 2020-09-12. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-16)]. (pol.).
- ↑ Highlights: Schumacher surges to second F2 win in Sochi. fiaformula2.com, 2020-09-26. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-16)]. (ang.).
- ↑ Mick Schumacher extends Formula 2 lead as Sochi sprint race abandoned in fiery crash. stuff.co.nz, 2020-09-26. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-02)]. (ang.).
- ↑ Matt Morlidge: Mick Schumacher wins Formula 2 title after dramatic final Sakhir race. skysports.com, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-05)]. (ang.).
- ↑ Andrew Benson: Mick Schumacher wins Formula 2 championship. bbc.com, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-16)]. (ang.).
- ↑ Łukasz Kuczera: F1. Mick Schumacher za kierownicą Ferrari. Włosi zorganizowali testy dla swoich juniorów. wp.pl, 2020-10-01. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (pol.).
- ↑ Mick Schumacher in a Ferrari and Alfa Romeo. f1-insider.com, 2019-04-05. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Mick Schumacher to race for Haas in 2021 as famous surname returns to F1 grid. formula1.com, 2020-12-02. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ Schumacher race number revealed and why he chose it. gpfans.com, 2020-12-02. [dostęp 2021-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-18)]. (ang.).
- ↑ Driver Standings For the FIA European Formula 3 2017 Championship. fiaf3europe.com. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
- ↑ Driver Standings for the FIA Formula 2 2020 Championship. fiaformula2.com. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-26)]. (ang.).
- ↑ 2021 Driver Standings: Mick Schumacher. formula1.com. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
- ↑ Suncity Group Formula 3 Makau Grand Prix 2018. macau.grandprix.gov.mo, 2018-11-18. [dostęp 2021-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-30)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Driver Database – Mick Schumacher. driverdb.com. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).
- Formula 1 – Mick Schumacher. formula1.com. [dostęp 2021-05-14]. (ang.).