Maulaj Sulajman
Maulaj Sulajman (arab. سليمان بن محمد = Sulaymān ibn Muḥammad, ur. w 1760, zm. 28 listopada 1822 w Marrakeszu) – sułtan Maroka z dynastii Alawitów, syn sułtana Muhammada III. Panował w latach 1792–1822.
| |
| sułtan Maroka | |
| Okres |
od 1792 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
1760 |
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 1822 |
| Ojciec | |
Życiorys
edytujMaulaj Sulajman objął tron po dwóch latach rządów swojego brata Jazida wśród walk o sukcesję, jakie ponownie rozgorzały po okresie spokoju za panowania Muhammada III. Początkowo musiał borykać się z opozycją złożoną ze zwolenników władzy jego drugiego brata Hiszama, którego również okrzyknięto sułtanem. Hiszam ostatecznie abdykował na rzecz Sulajmana pod koniec 1797 roku[1].
Podobnie jak jego ojciec, Sulajman starał się rozwijać handel z Europą poprzez ulgi podatkowe i celne. Szczególnie bliskie stosunki zawarł ze Stanami Zjednoczonymi. Rozwojowi handlu miał również służyć ogłoszony w 1817 roku oficjalny zakaz piractwa, którego wyegzekwowanie udało się jednak dopiero następcy Sulajmana sułtanowi Abd ar-Rahmanowi.
Pod wpływem ruchów wahhabickich w środkowej Arabii Maulaj Sulajman pod koniec swojego panowania próbował również w Maroku odnowić religię muzułmańską. Zakaz kultu marabutów oraz uroczystości przy grobach świętych i niektórych rytuałów bractw islamskich natrafił jednak na zdecydowany opór społeczeństwa. Wkrótce doszło na tym tle do buntu bractw i marabutów. Po śmierci Sulajmana, jego następca, Abd ar-Rahman, podjął kroki zmierzające do załagodzenia sytuacji.