Matteo Garrone

Matteo Garrone
	; Garrone na 70. MFF w Berlinie (2020).
Data i miejsce urodzenia	15 października 1968 ; Rzym
Zawód	reżyser, scenarzysta, producent filmowy
Współmałżonek	Nunzia De Stefano; (w separacji; dziecko)
Lata aktywności	od 1989
	Strona internetowa

Matteo Garrone (ur. 15 października 1968 w Rzymie) − włoski reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Życiorys

Wywodzi się z rodziny o zacięciu artystycznym. Jest synem krytyka teatralnego Nico Garrone i fotografki Donatelli Rimoldi. Jego dziadkiem był aktor Adriano Rimoldi.

Garrone zwrócił na siebie uwagę jako obiecujący reżyser filmem Balsamista (2002), zaprezentowanym na 55. MFF w Cannes. Jego kolejny obraz Pierwsza miłość (2004) startował w konkursie głównym na 54. MFF w Berlinie.

Prawdziwy rozgłos i sukces artystyczny przyniosła mu jednak Gomorra (2008), adaptacja bestsellerowej książki Roberta Saviano o neapolitańskiej mafii kamorrze. Film nagrodzono m.in. Grand Prix na 61. MFF w Cannes, pięcioma Europejskimi Nagrodami Filmowymi (w tym dla najlepszego filmu, za reżyserię i scenariusz) oraz Davidem di Donatello^[1].

Po międzynarodowym sukcesie Gomorry Matteo Garrone stał się znaczącym reżyserem kina włoskiego i stałym bywalcem canneńskiego festiwalu. Jego gorzkie spojrzenie na świat telewizji Reality (2012) wyróżniono Grand Prix na 65. MFF w Cannes. Na kolejny obraz Pentameron (2015) złożyły się trzy opowieści, dla których kanwę stanowiły neapolitańskie baśnie autorstwa Giambattisty Basilego. Film zaprezentowano w konkursie głównym na 68. MFF w Cannes.

Dogman (2018) opowiadał z kolei o psim fryzjerze, który ze spolegliwego poczciwca przeobraża się pod wpływem lokalnego gangstera w krwawego mściciela. Grający główną rolę Marcello Fonte zdobył za nią nagrodę aktorską na 71. MFF w Cannes oraz Europejską Nagrodę Filmową dla najlepszego aktora^[2].

Poza filmami Garrone tworzy również reklamy telewizyjne. Reżyser był członkiem jury konkursu głównego na 69. MFF w Wenecji (2012)^[3].

Filmografia

Reżyser

Filmy fabularne

1996: Terra di mezzo
1998: Ospiti
2000: Lato w Rzymie (Estate romana)
2002: Balsamista (L'imbalsamatore)
2004: Pierwsza miłość (Primo amore)
2008: Gomorra
2012: Reality
2015: Pentameron (Il racconto dei racconti)
2018: Dogman
2019: Pinokio (Pinocchio)
2023: Ja, kapitan (Io capitano)

Filmy dokumentalne

1997: Bienvenido espirito santo
1998: Oreste Pipolo, fotografo di matrimoni

Filmy krótkometrażowe

1996: Silhouette
1998: Il caso di forza maggiore
2016: Before Design: Classic
2017: Delightful^[4]^[5]

Przypisy

↑ Gomorra: Awards. IMDb. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).
↑ Dogman: Awards. IMDb. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).
↑ The Venezia 69 International Jury chaired by Michael Mann. Portale di Venezia. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).
↑ Matteo Garrone. IMDb. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).
↑ Matteo Garrone. Filmweb. [dostęp 2019-01-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Matteo Garrone w bazie IMDb (ang.)
Matteo Garrone w bazie Filmweb

[1] Gomorra: Awards. IMDb. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).

[2] Dogman: Awards. IMDb. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).

[3] The Venezia 69 International Jury chaired by Michael Mann. Portale di Venezia. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).

[4] Matteo Garrone. IMDb. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).

[5] Matteo Garrone. Filmweb. [dostęp 2019-01-05]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Garrone na 70. MFF w Berlinie (2020).
Data i miejsce urodzenia	15 października 1968 Rzym
Zawód	reżyser, scenarzysta, producent filmowy
Współmałżonek	Nunzia De Stefano (w separacji; dziecko)
Lata aktywności	od 1989
Strona internetowa