Marius Lindvik

Marius Lindvik
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1998 ; Oslo
Klub	Rælingen SK
Debiut w PŚ	5 grudnia 2015 w Lillehammer (32. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	28 stycznia 2018 w Zakopanem (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	15 grudnia 2019 w Klingenthal (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen
Rekord życiowy	245,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Norwegia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata w lotach
	Mistrzostwa świata juniorów
	Igrzyska olimpijskie młodzieży
	Igrzyska europejskie
Inne nagrody
	Puchar Świata
3. miejsce ;	2021/2022
	Turniej Czterech Skoczni
2. miejsce ;	2019/2020
2. miejsce ;	2021/2022
	Raw Air
3. miejsce ;	2020
	Letnie Grand Prix
3. miejsce ;	2024
	Puchar Kontynentalny
1. miejsce ;	2017/2018
3. miejsce ;	2018/2019
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Wiadomości w Wikinews

Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo^[2]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Rælingen SK. Indywidualny mistrz olimpijski z 2022 ze skoczni dużej. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z 2022. Srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 w drużynie męskiej. Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2017/2018, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2018/2019.

Przebieg kariery

Lata 2014–2017

W grudniu 2014 zadebiutował w FIS Cup, w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę^[3].

Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym. 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016^[4], a także brązowy w sztafecie mieszanej^[5]. 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 15. miejsce^[4].

W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017, zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych^[6].

Lata 2017–2019

W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy^[7]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu^[8]. 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu w Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty^[7].

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix, trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce^[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji^[8]. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach w Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer^[9].

Sezon 2019/2020

Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal, w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce^[10]. W drugim konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, rozgrywanym w Ruce, początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon^[11]. Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 w Klingenthal, gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie^[10]. W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie z Dawidem Kubackim^[12].

W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem. W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen. W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer^[10], a Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami^[12].

Sezon 2020/2021

W ramach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce^[13]. Był początkowo zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, został jednak wycofany z tych zawodów^[14]. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen^[13]. W pozostałych konkursach nie wystąpił przez ból zęba, w związku z którym był hospitalizowany^[15].

17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. pozycję^[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami^[12].

Sezon 2021/2022

Cztery konkursy Letniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku^[16].

W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody 70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji^[16] i w całym turnieju zajął 2. miejsce^[12]. Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce^[16].

W ramach Raw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Halvorem Egnerem Granerudem. Na zakończenie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy^[16]. Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami^[12].

Sezon 2022/2023

W Pucharze Świata 2022/2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie sezonu, rozgrywanym 6 listopada 2022 w Wiśle. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował pozycje w drugiej dziesiątce^[17]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 20. pozycji z 393 punktami^[12].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie męskiej, startując wraz z Johannem André Forfangiem, Kristofferem Eriksenem Sundalem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył srebrny medal^[17].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 5. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, a w drużynie mieszanej, startując wraz z Anną Odine Strøm, Robertem Johanssonem i Eirin Marią Kvandal, zdobył srebrny medal^[18].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium: 16 grudnia 2023 konkurs w Engelbergu ukończył na 2. pozycji, a 10 lutego 2024 w Lake Placid zajął 3. miejsce^[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 8. pozycji z 854 punktami^[12]. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie^[18].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2022

Pekin/Zhangjiakou

–

7. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

Drużynowo

2022

Pekin/Zhangjiakou

–

8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)^[b], 4. miejsce^[c]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	102,5 m	260,7 pkt	14,3 pkt	Ryōyū Kobayashi
8.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.^[b]	102,5 m	100,5 m	707,9 pkt (253,9 pkt)	293,6 pkt	Słowenia
1.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	140,5 m	140,0 m	296,1 pkt	–
4.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.^[c]	121,0 m	126,5 m	922,1 pkt (215,9 pkt)	20,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2021 Oberstdorf	–	14. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	22. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-125)

Drużynowo

2021 Oberstdorf	–	6. miejsce (K-120)^[d],
2023 Planica	–	srebrny medal (K-125)^[e]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
14.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	94,5 m	248,5 pkt	20,3 pkt	Piotr Żyła
6.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	126,5 m	131,5 m	257,2 pkt	19,3 pkt	Stefan Kraft
6.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.^[d]	117,0 m	133,0 m	974,1 pkt (239,2 pkt)	72,5 pkt	Niemcy
22.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,0 m	93,0 m	233,5 pkt	28,3 pkt	Piotr Żyła
19.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	128,0 m	129,5 m	249,7 pkt	37,8 pkt	Timi Zajc
2.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.^[e]	125,5 m	131,5 m	1166,0 pkt (288,4 pkt)	12,9 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2022 Vikersund	–	złoty medal
2024 Tauplitz	–	13. miejsce

Drużynowo

2022 Vikersund	–	brązowy medal^[f]
2024 Tauplitz	–	4. miejsce^[g]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	232,5 m	226,5 m	230,0 m	224,5 m	854,2 pkt	–
3.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.^[f]	221,5 m		228,0 m		1559,6 pkt (425,7 pkt)	151,9 pkt	Słowenia
13.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	201,5 m	206,0 m	210,5 m	–^[h]	585,2 pkt	62,2 pkt	Stefan Kraft
4.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.^[g]	230,0 m		182,0 m		1502,9 pkt (367,9 pkt)	112,5 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016 Râșnov	–	15. miejsce
2017 Park City	–	16. miejsce
2018 Kandersteg	–	złoty medal

Drużynowo

2016 Râșnov	–	srebrny medal^[i], 4. miejsce (drużyna mieszana)^[j]
2017 Park City	–	12. miejsce^[k], 4. miejsce (drużyna mieszana)^[l]
2018 Kandersteg	–	brązowy medal^[m], złoty medal (drużyna mieszana)^[n]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	90,0 m	88,0 m	218,4 pkt	30,2 pkt	David Siegel
4.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.^[j]	89,5 m	93,0 m	828,2 pkt (213,0 pkt)	54,6 pkt	Słowenia
2.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.^[i]	87,0 m	90,5 m	838,4 pkt (207,9 pkt)	28,3 pkt	Niemcy
16.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	88,0 m	238,5 pkt	24,7 pkt	Viktor Polášek
12.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.^[k]	95,0 m	–	336,0 pkt (121,8 pkt)	596,3 pkt	Słowenia
4.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż. miesz.^[l]	94,0 m	91,5 m	837,2 pkt (232,1 pkt)	88,1 pkt	Słowenia
1.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	108,5 m	101,0 m	291,4 pkt	–
3.	3 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż.^[m]	104,0 m	104,5 m	1037,0 pkt (287,0 pkt)	31,5 pkt	Niemcy
1.	4 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż. miesz.^[n]	103,0 m	106,5 m	869,3 pkt (248,5 pkt)	–

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Indywidualnie

2016

Lillehammer

–

srebrny medal

Drużynowo

2016

Lillehammer

–

6. miejsce (drużyna mieszana)^[o], srebrny medal (sztafeta mieszana)^[p]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	98,5 m	94,0 m	251,0 pkt	11,8 pkt	Bor Pavlovčič
6.	18 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. miesz.^[o]	97,0 m	95,5 m	609,9 pkt (241,5 pkt)	99,6 pkt	Słowenia
2.	19 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	sztaf. miesz.^[p]	101,0 m		337,8 pkt (130,9 pkt)	21,1 s	Rosja

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023

Kraków/Zakopane^[q]

–

5. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023

Kraków/Zakopane^[q]

–

srebrny medal (drużyna mieszana)^[r]

Starty M. Lindvika na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	100,0 m	101,5 m	254,7 pkt	15,6 pkt	Daniel Tschofenig
2.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.^[r]	92,5 m	94,5 m	876,7 pkt (217,6 pkt)	62,6 pkt	Austria
5.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	134,5 m	133,0 m	263,9 pkt	15,2 pkt	Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2015

Tschagguns

–

18. miejsce

Drużynowo

2015

Tschagguns

–

5. miejsce^[s]

Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
18.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	86,5 m	95,5 m	223,8 pkt	47,5 pkt	Niko Kytösaho
5.	28 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.^[s]	92,5 m	89,5 m	921,3 pkt (220,7 pkt)	109,1 pkt	Słowenia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2017/2018	41.
2018/2019	44.
2019/2020	7.
2020/2021	10.
2021/2022	3.
2022/2023	20.
2023/2024	8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	1 stycznia	2020	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	143,5 m	136,0 m	289,8 pkt	* TCS 2019/2020
2.	4 stycznia	2020	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	120,5 m	253,3 pkt	* TCS 2019/2020
3.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	145,5 m	296,5 pkt	–
4.	8 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	133,5 m	139,0 m	291,7 pkt	–
5.	16 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	139,5 m	294,6 pkt	–
6.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	140,0 m	144,5 m	243,8 pkt	–
7.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	131,0 m	270,4 pkt	* RA 2022
8.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	241,5 m	245,5 m	455,1 pkt	* Loty 2021/2022

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	2	1	2	5
2020/2021	1	1	3	5
2021/2022	5	2	3	10
2022/2023	–	–	1	1
2023/2024	–	1	1	2
Suma	8	5	10	23

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	15 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	134,5 m	269,5 pkt	3.	7,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
2.	1 stycznia	2020	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	143,5 m	136,0 m	289,8 pkt	1.	–
3.	4 stycznia	2020	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	133,0 m	120,5 m	253,3 pkt	1.	–
4.	6 stycznia	2020	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	139,0 m	137,0 m	289,4 pkt	3.	11,5 pkt	Dawid Kubacki
5.	8 lutego	2020	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	140,0 m	143,0 m	262,4 pkt	2.	4,0 pkt	Stephan Leyhe
6.	6 grudnia	2020	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	127,0 m	240,6 pkt	3.	0,9 pkt	Halvor Egner Granerud
7.	29 grudnia	2020	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	126,5 m	135,5 m	285,2 pkt	3.	5,9 pkt	Karl Geiger
8.	6 stycznia	2021	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	137,0 m	140,5 m	280,4 pkt	2.	20,3 pkt	Kamil Stoch
9.	17 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	145,5 m	296,5 pkt	1.	–
10.	13 lutego	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	133,0 m	141,5 m	267,8 pkt	3.	1,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	5 grudnia	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	122,0 m	124,0 m	255,2 pkt	2.	6,7 pkt	Jan Hörl
12.	12 grudnia	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	126,0 m	141,0 m	256,6 pkt	3.	6,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
13.	19 grudnia	2021	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,0 m	138,5 m	293,5 pkt	3.	12,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
14.	5 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	137,5 m	135,5 m	286,6 pkt	2.	4,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
15.	8 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	133,5 m	139,0 m	291,7 pkt	1.	–
16.	16 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,0 m	139,5 m	294,6 pkt	1.	–
17.	29 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	137,0 m	–	107,0 pkt	3.	8,6 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	140,0 m	144,5 m	243,8 pkt	1.	–
19.	5 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,0 m	131,0 m	270,4 pkt	1.	–
20.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	241,5 m	245,5 m	455,1 pkt	1.	–
21.	6 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,0 m	133,5 m	277,0 pkt	3.	10,0 pkt	Dawid Kubacki
22.	16 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	138,0 m	135,5 m	315,1 pkt	2.	1,7 pkt	Pius Paschke
23.	10 lutego	2024	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	121,5 m	133,0 m	277,8 pkt	3.	1,1 pkt	Lovro Kos

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 8 grudnia 2024

Źródło^[20]^[19]
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	32	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8	-	-	-	21	30	25	37	32	-	49
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	37	13	-	-	-	-	47	44	q	47	q	-	-	-	-	32	33	dq	13	30	23	-	-	49
Sezon 2019/2020
																											punkty
14	29	12	34	3	5	7	10	1	1	3	dq	7	17	10	6	22	18	2	10	13	5	6	15	42	4	12	906
Sezon 2020/2021
																									punkty
24	27	47	26	3	10	14	3	-	-	2	8	5	1	33	6	26	41	dq	3	4	13	34	33	-	612
Sezon 2021/2022
																												punkty
19	13	39	4	2	9	3	10	3	4	4	2	10	1	1	-	-	3	1	11	13	21	1	17	6	q	13	1	1231
Sezon 2022/2023
																																punkty
22	3	7	20	32	35	15	12	17	dq	6	19	8	19	18	32	11	10	33	32	14	11	-	15	33	23	39	-	-	-	-	-	393
Sezon 2023/2024
																																punkty
23	34	10	6	13	18	2	8	5	7	15	24	14	14	11	5	3	7	13	15	10	16	4	12	9	14	11	9	26	29	5	9	854
Sezon 2024/2025
																													punkty
18	11	10	9	17	10																								132
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan na 13 grudnia 2024

Źródło^[20]^[19]
Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018	-	-	-	3	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
Sezon 2018/2019		-	-	-	-	1	6	6
Sezon 2019/2020
Sezon 2019/2020				2	4	2	4	1
Sezon 2020/2021
Sezon 2020/2021				4	3	1	-	5
Sezon 2021/2022
Sezon 2021/2022		6	3	5	2	4	-	2
Sezon 2022/2023
Sezon 2022/2023		-	5	1	6	-	-	-
Sezon 2023/2024
Sezon 2023/2024			-	-	3	-	1	3
Sezon 2024/2025
Sezon 2024/2025		2	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12) - – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2018/2019	39.
2019/2020	11.
2021/2022	6.
2022/2023	23.
2023/2024	12.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2019/2020	2.
2020/2021	36.
2021/2022	2.
2022/2023	25.
2023/2024	9.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2018	30.
2019	23.
2020	3.
2022	14.
2023	38.
2024	21.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2019	38.
2020	3.
2021	7.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2018	51.
2019	34.
2021	35.
2022	2.
2024	11.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2020	12.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2018	42.
2019	10.
2021	4.
2022	46.
2023	55.
2024	3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	14 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	135,5 m	282,4 pkt
2.	15 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	139,5 m	131,5 m	284,3 pkt
3.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	137,0 m	138,5 m	274,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 października	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	148,0 m	–^[h]	136,6 pkt	2.	1,0 pkt	Anže Lanišek
2.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	97,0 m	89,0 m	249,2 pkt	2.	9,4 pkt	Halvor Egner Granerud
3.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	95,0 m	87,0 m	211,8 pkt	3.^[t]	9,6 pkt	Halvor Egner Granerud
4.	14 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	135,5 m	282,4 pkt	1.	–
5.	15 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	139,5 m	131,5 m	284,3 pkt	1.	–
6.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	137,0 m	138,5 m	274,9 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło^[20]^[19]
2018
									punkty
16	q	17	16	-	-	-	-	-	44
2019
								punkty
31	9	9	20	-	-	11	2	173
2021
								punkty
-	-	-	2	3	4	-	9	219
2022
						punkty
-	-	-	-	-	9	29
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	10	26
2024
									punkty
-	-	1	1	-	-	-	-	1	300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło^[20]^[19]
2018
2018		3	-
2019
2019	3	5	3
2022
2022	-	-	1
2023
2023			5
2024
2024			2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2015/2016	57.
2016/2017	61.
2017/2018	1.
2018/2019	3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	6 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	136,0 m	263,5 pkt
2.	10 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	137,0 m	135,5 m	291,5 pkt
3.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	146,0 m	133,0 m	271,5 pkt
4.	25 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	282,6 pkt
5.	8 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,5 m	131,0 m	256,9 pkt
6.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	140,0 m	280,2 pkt
7.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	124,5 m	133,5 m	271,6 pkt
8.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	116,0 m	115,0 m	278,2 pkt
9.	2 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,5 m	133,0 m	268,3 pkt
10.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	124,0 m	128,5 m	222,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	97,0 m	100,5 m	264,0 pkt	3.	3,7 pkt	Tomasz Pilch
2.	28 grudnia	2017	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	137,5 m	127,5 m	268,9 pkt	3.	7,4 pkt	Ulrich Wohlgenannt
3.	6 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,5 m	136,0 m	263,5 pkt	1.	–
4.	7 stycznia	2018	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	136,0 m	135,5 m	275,1 pkt	2.	1,9 pkt	David Siegel
5.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	133,5 m	140,5 m	257,2 pkt	3.	11,4 pkt	David Siegel
6.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	136,0 m	135,0 m	282,9 pkt	2.	5,3 pkt	Anže Lanišek
7.	10 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	137,0 m	135,5 m	291,5 pkt	1.	–
8.	11 lutego	2018	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	144,0 m	139,5 m	255,6 pkt	3.	8,2 pkt	Halvor Egner Granerud
9.	24 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	146,0 m	133,0 m	271,5 pkt	1.	–
10.	25 lutego	2018	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	282,6 pkt	1.	–
11.	4 marca	2018	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	139,0 m	135,0 m	291,0 pkt	2.	6,0 pkt	Manuel Poppinger
12.	8 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	129,5 m	131,0 m	256,9 pkt	1.	–
13.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,0 m	140,0 m	280,2 pkt	1.	–
14.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	130,0 m	218,9 pkt	3.^[u]	14,9 pkt	Tilen Bartol
15.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	–	116,5 pkt	3.	2,2 pkt	Moritz Baer
16.	10 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	124,5 m	133,5 m	271,6 pkt	1.	–
17.	24 lutego	2019	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	116,0 m	115,0 m	278,2 pkt	1.	–
18.	2 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	140,5 m	133,0 m	268,3 pkt	1.	–
19.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	124,0 m	128,5 m	222,8 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło^[20]^[19]
Sezon 2015/2016
																												punkty
44	6	16	-	-	20	20	39	34	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	28	-	-	90
Sezon 2016/2017
																														punkty
50	46	-	-	-	-	-	-	-	14	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	27	-	-	-	-	77
Sezon 2017/2018
																												punkty
3	5	13	30	4	3	1	2	-	-	3	2	-	-	-	-	-	1	3	8	11	1	1	4	2	-	-	-	1102
Sezon 2018/2019
																												punkty
1	1	-	-	8	18	3	3	-	-	-	-	-	-	-	15	4	1	-	-	8	1	1	1	-	-	-	-	863
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2015	69.
2016	96.
2017	93.
2018	53.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło^[20]^[19]
2015
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	11	-	-	24
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	28	31	-	-	-	-	-	-	3
2017
													punkty
42	32	-	-	-	-	-	32	23	-	-	50	45	8
2018
													punkty
-	-	-	-	-	36	31	12	25	25	23	-	-	42
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[19]
2014/2015	104.
2016/2017	67.
2017/2018	57.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło^[20]^[19]
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	5	-	-	-	-	-	-	65
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	10	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował

Uwagi

↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud
↑ ^a ^b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
↑ ^a ^b Seria konkursowa została odwołana.
↑ ^a ^b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen i Halvor Egner Granerud
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm i Fredrik Villumstad
↑ ^a ^b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen i Vebjørn Hegdal
↑ ^a ^b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr i Jesper Ødegaard
↑ Ex aequo z Daniłem Sadriejewem
↑ Ex aequo z Piusem Paschke

Przypisy

↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-02-28].
↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
↑ LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).
↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g LINDVIK Marius - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].
↑ Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].
↑ ^a ^b ^c ^d LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
↑ ^a ^b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Adam Kwieciński: LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-01].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g LINDVIK Marius - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).

Bibliografia

LINDVIK Marius - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).
Adam Kwieciński: LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-01].

[yogmix-2] Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).

[IO22miesz-20] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik

[IO22-21] Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson i Marius Lindvik

[ms21-22] Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson

[ms23-23] Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud

[msl22-24] Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik

[msl24-25] Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang

[seria-26] Seria konkursowa została odwołana.

[msj16-27] Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen i Halvor Egner Granerud

[msj16miesz-28] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth i Marius Lindvik

[msj17-29] Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard i Marius Lindvik

[msj17miesz-30] Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm i Fredrik Villumstad

[msj18-31] Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik

[msj18miesz-32] Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm i Marius Lindvik

[YOG16-33] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro i Marius Lindvik

[YOG16sztafeta-34] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen i Vebjørn Hegdal

[gospodarz-35] Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

[IE23-36] Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik

[EYOF15-37] Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr i Jesper Ødegaard

[sadriejew-40] Ex aequo z Daniłem Sadriejewem

[41] Ex aequo z Piusem Paschke

[rekord-1] Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-02-28].

[ur-3] Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).

[sez15-4] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).

[sez16-5] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[yogm-6] Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez17-7] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez18-8] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[klasgenpk-9] LINDVIK Marius - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez19-10] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).

[sez20-11] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).

[ruka19-12] Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].

[klasgen-13] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g LINDVIK Marius - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).

[sez21-14] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).

[msl20-15] Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].

[zab-16] Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].

[sez22-17] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).

[sez23-18] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).

[sez24-19] LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).

[kwiec-38] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Adam Kwieciński: LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-01].

[fis-39] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g LINDVIK Marius - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).

[2]

[1]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[j]

[k]

[l]

[m]

[n]

[o]

[p]

[q]

[r]

[s]

[19]

[20]

[t]

[u]