Leszek inowrocławski

Leszek inowrocławski (kujawski) (ur. ok. 1275, zm. ok. 1340) – książę inowrocławski razem z młodszymi braćmi w latach 1287-1314 (do 1294 pod opieką matki), w 1296 w Gdańsku, od 1296 w Wyszogrodzie, w 1300 hołd lenny złożony Wacławowi II, w 1303 sprzedał Krzyżakom ziemię michałowską, w latach 1303-1312 w niewoli czeskiej, od 1312 lennik polski w latach 1314-1320/1324; w wyniku podziału między braci części księstwa z Inowrocławiem, abdykował.

Leszek Inowrocławski

Książę Inowrocławski razem z Przemysłem inowrocławskim i Kazimierzem III Gniewkowskim
Okres	od 1287 do 1314
Poprzednik	Siemomysł inowrocławski
Następca	podział księstwa
Samodzielny książę Inowrocławski
Okres	od 1314 do 1323/1324
Poprzednik	on sam, Przemysł inowrocławski i Kazimierz III gniewkowski
Następca	Przemysł inowrocławski
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie
Data urodzenia	ok. 1275
Data śmierci	ok. 1340
Miejsce spoczynku	nieznane
Ojciec	Siemomysł inowrocławski
Matka	Salomea
Rodzeństwo	Przemysł inowrocławski Kazimierz III gniewkowski

Życiorys

Leszek był najstarszym synem księcia Inowrocławia Siemomysła i Salomei. Po śmierci ojca z powodu zbyt młodego wieku znalazł się pod opieką matki Salomei i stryja Władysława Łokietka. Odebrał staranne wykształcenie – źródła określają go mianem litteratus. Udzielnym księciem inowrocławskim został w 1294, początkowo razem z braćmi. W 1296 korzystając ze śmierci księcia wielkopolskiego Przemysła II próbował zdobyć księstwo gdańskie, powołując się na pokrewieństwo z panującą tam wcześniej dynastią. Dosyć szybko jednak ustąpił z tej dzielnicy na rzecz Władysława Łokietka, otrzymując jako rekompensatę kasztelanię wyszogrodzką. W 1300 pod presją militarną nowo kreowanego króla Polski Wacława II został zmuszony do złożenia hołdu lennego. W 1303 Leszek zaangażował się w konflikt militarny ze swoim stryjem, księciem dobrzyńskim Siemowitem (mógł to być element walk z rządami czeskimi na Kujawach). Przedłużające się walki spowodowały tarapaty finansowe księcia inowrocławskiego, co stało się przyczyną zastawienia Krzyżakom ziemi michałowskiej. Wkrótce potem wyjechał na Węgry w celu odszukania stryja Władysława Łokietka. Powody tej decyzji nie są znane. Podczas przedzierania się przez tereny opanowane przez Wacława II Leszek dostał się do niewoli czeskiej. Z więzienia został wypuszczony dopiero w 1312. W 1314, już jako lennicy Władysława Łokietka, Siemomysłowicze postanowili podzielić się swoją ojcowizną. Leszek, jako najstarszy, otrzymał najważniejszą część księstwa ze stołecznym Inowrocławiem. Cztery lata później książę zawarł z bratem Przemysłem układ o przeżycie. Pomiędzy 1323 a 1324 z nieznanych powodów Leszek zrezygnował ze swego księstwa, oddając całość władzy właśnie Przemkowi. Dwukrotnie w 1320 i 1339 składał zeznania podczas procesu polsko-krzyżackiego o Pomorze Gdańskie. Zmarł ok. 1340 i nie wiadomo, gdzie został pochowany. Nie był nigdy żonaty i nie pozostawił potomstwa.

Wywód przodków Leszka inowrocławskiego

4. Kazimierz I kujawski zm. 14 grudnia 1267
			2. Siemomysł inowrocławski zm. 1287
5. Konstancja wrocławska zm. 21 lutego między 1253 a 1257
						1. Leszek inowrocławski zm. ok. 1340
6. Sambor II zm. 30 grudnia 1277 lub 1278
			3. Salomea pomorska zm. między 1312 a 1314
7. Matylda meklemburska zm. 23 listopada 1270

Linki zewnętrzne

• Dokumenty archiwalne związane z panowaniem Leszka inowrocławskiego. dziedzictwo.polska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-02)].