Leon Witkowski
Leon Franciszek Witkowski (ur. 13 grudnia 1908 w Sławkowie, zm. 21 grudnia 1992 w Toruniu) – polski muzykolog i filolog klasyczny, wykładowca Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 grudnia 1992 |
| docent nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filologia klasyczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1947 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1961–1979 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Jana i Marty z Ziółkowskich. W 1927 uzyskał świadectwo dojrzałości w gimnazjum klasycznym im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1933 zdobył stopień magistra filologii klasycznej i historii starożytnej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego, w 1938 - magistra muzykologii tamże. W 1934 ukończył dwuletni kurs w Wyższym Studium Dziennikarskim w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu. Po ukończeniu studiów został nauczycielem języka łacińskiego i niemieckiego oraz muzyki w Brodnicy. W 1939 przebywał na stypendium w Danii[1]. Po powrocie do Polski w październiku 1939 pracował w tartaku, uczył gry na fortepianie oraz uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1945 był nauczycielem łaciny w toruńskim Gimnazjum i Liceum Żeńskim im. Królowej Jadwigi oraz wykładowcą historii i teorii muzyki w tamtejszej Państwowej Szkole Muzycznej (do 1961). W tym samym roku rozpoczął pracę w Katedrze Filologii Klasycznej Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu jako asystent i od 1966 docent (z przerwą w latach 1951-1958, gdy był lektorem języka niemieckiego i łacińskiego). Przeszedł na emeryturę w 1979[2].
W 1947 obronił doktorat na Uniwersytecie Poznańskim na podstawie pracy pt. Traktat św. Augustyna „De musica”. Dokonał także tłumaczenia tego dzieła na język polski[3]. W 1966 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim (temat rozprawy - Elementy antyczne w polskiej zagadce literackiej i ludowej)[1]. Był autorem ponad 150 prac naukowych i popularno-naukowych (np. Poeci nowołacińsscy Torunia, Toruń 1958, "Prace Wydziału Filologiczno-Historycznego Towarzystwa Naukowego w Toruniu, tom VII, zeszyt I[4],) oraz 70 monografii pomorskich chórów.
Pełnił funkcje prezesa toruńskich oddziałów Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego i Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Należał m.in. do Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Towarzystwa Bibliofilów im. J. Lelewela, Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej oraz Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Zasiadał w zarządzie Oddziału Pomorskiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr[1].
Pochowany na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu. Jest patronem ulicy w Toruniu-Podgórzu.
Odznaczenia, nagrody i tytuły honorowe
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Złota Odznaka Honorowa UMK
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Witkowski Leon. archiwummuzyczne.pl. [dostęp 2019-03-12].
- ↑ Spuścizna docenta Leona Witkowskiego. archiwum.umk.pl. [dostęp 2019-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)].
- ↑ Kaczorowski Robert ks.. Recenzje i omówienia: "Św. Augustyna traktat "O muzyce". „Studia Gdańskie”. XV-XVI, s. 215-218, 2002-2003.
- ↑ Nowak Zbigniew. "Poeci nowołacińscy Torunia", Leon Witkowski, redaktor naukowy: Bronisław Nadolski, Toruń 1958, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Towarzystwo Naukowe w Toruniu.... „Pamiętnik Literacki”. 51/1, s. 262-266, 1960.