Korelicze
Korelicze (biał. Карэлічы) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, centrum administracyjne rejonu w obwodzie grodzieńskim; 6,8 tys. mieszkańców (2010).
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Wysokość |
144 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
1596 | ||||
| Kod pocztowy |
231432 | ||||
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
 53°34′N 26°08′E/53,566667 26,133333
| |||||
Siedziba prawosławnego dekanatu korelickiego i wchodzącej w jego skład parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła[2], a także parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Prywatne miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego[3]. W okresie II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Korelicze.
Historia
edytuj.jpg)
W XVII wieku Korelicze należały do Radziwiłłów i odgrywał ważną rolę w systemie dóbr litewskich, jako ośrodek administrowania majątkiem, a także jako przystanek w podróżach ordynatów do Nowogródka i Wilna. W inwentarzu sporządzonym w 1646 roku, wymieniany jest istniejący w Koreliczach obszerny drewniany dwór z portykiem nazwany „Domem Wielkim”. Przed pokojem księcia znajdował się „ogród włoski” obsadzony różnymi ziołami. W połowie XVII wieku dwór ten przestał istnieć – prawdopodobnie został zniszczony podczas wojen moskiewskich. W Koreliczach ostał się jedynie drugi budynek określany jako „dom urzędniczy”. Przy nim, w 1686 roku, założono kolejny „ogród włoski”, złożony z pięciu kwater. Dopiero w 1700 roku Karol Stanisław Radziwiłł wzniósł tutaj bardziej okazały drewniany dwór. Anna z Sanguszków Radziwiłłowa przekształciła folwark korelicki w barokową rezydencję z ogrodem. Wtedy też zbudowano w Koreliczach barokowy piętrowy pałacyk w formie willi z belwederem widokowym na trzeciej kondygnacji z ogrodami tarasowymi, altanami, figarnią i oranżerią. Zespół ten obecnie nie istnieje, a w jego miejscu znajduje się zakład przemysłowy[4].
Podczas okupacji hitlerowskiej, 4 lutego 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1500 osób. 2 czerwca 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do getta w Nowogródku, starych i chorych zamordowano w getcie[5].
Urodzeni
edytuj- Icchak Kacenelson (1886–1944), żydowski poeta i dramaturg, tworzący po hebrajsku i w jidysz
- Walenty Romanowicz (1911–1945), polski malarz, rzeźbiarz i grafik.
Galeria
edytuj-
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy -
Ratusz -
-
Rynek -
Dom kultury
.jpg)
Miasta partnerskie
edytuj
Przypisy
edytuj- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Кореличское благочиние. eparhia.by. [dostęp 2021-02-22]. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 99.
- ↑ Tadeusz Bernatowicz, Korelicze – zagubiony w przestrzeni pałac z ogrodem, [w:] Fides Ars Scientia - Studia dedykowane pamięci Księdza Kanonika Augustyna Mednisa, red. A. Betlej, J. Skrabski, Tarnów 2008, s. 197-203. [online] [dostęp 2019-05-29] (ang.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1213.
Linki zewnętrzne
edytuj- Radzima.org
- Korelicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 400.