Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie

Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie – parafialny kościół rzymskokatolicki zlokalizowany w Osetnie (powiat górowski, województwo dolnośląskie).

Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie

nr rej. A/1114/813 z 13.12.1960
kościół parafialny
Widok ogólny zespołu sakralnego
Państwo	Polska
Miejscowość	Osetno
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Michała Archanioła w Osetnie
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Wspomnienie liturgiczne	29 września
Historia Data zakończenia budowy poł. XIII w. Data odbudowy 1498, 1550, 1862
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • kamień, cegła Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie gminy Góra Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie
Położenie na mapie Polski Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie
Położenie na mapie powiatu górowskiego Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie
51°38′06,2″N 16°27′41,0″E

Historia

Pierwsze wzmianki o parafii we wsi pochodzą z 1289 i z 1302 (wspomnienie o proboszczu). Pierwotny kościół powstał najpewniej w drugiej połowie XIII wieku. Był on w późniejszych czasach przebudowywany, m.in. w XV wieku. Podczas reformacji obiekt przejęli protestanci. W 1491 świątynia zyskała drewniany ołtarz o bogatym programie rzeźbiarskim ze scenami Ukrzyżowania i Ostatniej Wieczerzy. W tym samym roku zawieszono dzwon. W 1498 dobudowano kaplicę z portalem (autorem był Ernst Tschammer), natomiast w 1510 został ufundowany drugi (mniejszy) dzwon. Około 1550 do kościoła dobudowano kaplicę rodową Tschammerów (z kryptą i lożą kolatorską), w której umieszczono zdobione epitafia. W tym okresie obiekt przystosowano do potrzeb liturgicznych luteran. Melchior Heintz był autorem renesansowej ambony zbudowanej w 1622.

W 1653 świątynia powróciła w ręce katolików. W 1862 dobudowano wieżę. W 1925 przeprowadzono remont wnętrza z likwidacją dawnego wystroju. W 1957 erygowano we wsi parafię. W latach 1970–1971 wymalowano wnętrze oraz wyremontowano kościół z zewnątrz.

Architektura

Świątynia jest murowana (kamień i cegła), jednonawowa, położona na wzniesieniu, przy drodze do Góry. Otacza ją mur z kamienia polnego. Od strony zachodniej do korpusu nawowego, na jego osi dobudowana jest wieża o pięciu kondygnacjach. Jej elewacja jest oblicowana cegłą klinkierową. Przykryto ją ostrosłupowym hełmem.

Wyposażenie

Obiekt ma zachowane bogate wyposażenie, m.in. późnogotycki portal do kaplicy zamknięty łukiem z datą 1498. Wyryto na nim długą inskrypcję i wyrzeźbiono cztery herby szlacheckie. W krypcie pod kaplicą znajdują się liczne manierystyczne epitafia rodziny von Stosch i von Haugwitz. W prezbiterium, kaplicy i nawie widoczne są części polichromii (lata 70. XVI wieku). Innym cennym zabytkiem jest manierystyczna ambona. Od zewnątrz, do jednej ze ścian przymocowana jest kolejna płyta nagrobna.

Galeria

• 
  Widok od strony wieży
• 
  Zachowane nagrobki w lapidarium
• 
  Płyta nagrobna przy elewacji zewnętrznej