José Miaja
José Miaja, właśc. José Menanto Miaja (ur. 20 kwietnia 1878 w Oviedo, zm. 14 stycznia 1958 w Meksyku) – hiszpański generał, minister wojny Republiki Hiszpańskiej (1936), przewodniczący Komitetu Obrony Madrytu (1936), dowódca Grupy Armii Strefy Centralno-Południowej[2] w czasie hiszpańskiej wojny domowej[3].
| |
 generał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1898–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca Frontu Centralnego[1] |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujBył absolwentem Akademii Piechoty w Toledo, do której wstąpił w 1896. Uczestniczył w wojnach w Maroku (1900) i z Republiką Rifu (1920–1927). W 1932 otrzymał stopień generała a w 1935 stanowisko ministra wojny II Republiki Hiszpańskiej. W czasie puczu zorganizowanego przez gen. Francisco Franco stanął po stronie republikańskiej, w listopadzie 1936 został przewodniczącym Madryckiej Rady Wojskowej. Dowodził w wielu bitwach, m.in. obronie Madrytu[4].
W 1937 został dowódcą Frontu Centralnego. W 1939 razem z płk Segismundo Casado zorganizował antyrządowy pucz, po którym oddał frankistowskim rebeliantom bez walki strefę centralno-południową wraz z Madrytem, chroniąc się w Oranie[5]. Po zwycięstwie sił frankistowskich opuścił Gandię udając się na wygnanie najpierw do Algierii i Francji a następnie do Meksyku gdzie zmarł w 1958[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Laurów Madrytu I klasy
- Kawaler Orderu św. Hermenegilda
Przypisy
edytuj- ↑ Lech Wyszczelski, Madryt 1936-1937 MON Warszawa 1986, s.168.
- ↑ Bron 1976 ↓, s. 55.
- ↑ a b Mała encyklopedia wojskowa MON Warszawa 1970, t.2, s.305
- ↑ Zygmunt Rynkiewicz, Leksykon bitew świata, Almapress Warszawa 2008, s.316.
- ↑ Lech Wyszczelski, Madryt 1936-1937 MON Warszawa 1986, s.201.
Bibliografia
edytuj- Michał Bron: Bitwa nad Ebro i udział w niej Polaków. Warszawa: 1976.
- Mała encyklopedia wojskowa, MON Warszawa 1970, t.2