Jadwiga Jagiellonka (1408–1431)
Jadwiga Jagiellonka (ur. 8 kwietnia 1408, zm. 8 grudnia 1431) – królewna polska i księżniczka litewska z dynastii Jagiellonów.
| |
| |
| Królewna polska | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
Córka Władysława II Jagiełły i jego drugiej żony — Anny Cylejskiej. W 1413 r. na zjeździe w Jedlni, ze względu na brak męskiego potomstwa jej ojca, oficjalnie została ogłoszona dziedziczką tronu polskiego oraz litewskiego.
Biografia
edytujOd 1419 r. swatana z Bogusławem IX księciem słupskim i równocześnie, wobec niezdecydowania strony pomorskiej, z Fryderykiem, synem elektora brandenburskiego Fryderyka I Hohenzollerna. W kwietniu 1421 r. doszło do zawarcia układu między Polską a Brandenburgią, na mocy którego miało dojść do ślubu Jadwigi z Fryderykiem, w momencie osiągnięcia przez niego lat sprawnych, tj. około 1427 r. Z tego powodu Fryderyk miał przybyć jak najszybciej do Polski, by zapoznawać się z językiem i obyczajami. Już 12 kwietnia 1422 młody narzeczony królewny, przybył do Polski. Wobec tak szybkiego działania strony brandenburskiej, zaktywizowało się ponownie stronnictwo księcia słupskiego w osobach króla Zygmunta Luksemburskiego oraz króla Danii, Szwecji i Norwegii Eryka Pomorskiego, kiedy obaj wzięli udział w uroczystościach koronacyjnych czwartej żony ojca Jadwigi — Zofii (Sonki) Holszańskiej.
Wobec urodzenia się jednak synów, król Władysław II Jagiełło nie spieszył się z wyborem kandydata do ręki Jagiellonki. O rękę królewny starał się także na początku lat 30. XV w. dla swego syna Janus, król Cypru, jednak starania te nie zostały uwieńczone sukcesem, bowiem Jadwiga nagle zmarła.
Macocha – Zofia była oskarżona o otrucie królewny, jednak ze źródeł wynika, że Jadwiga zawsze była słabowita i śmierć mogła nastąpić w następstwie bliżej nieokreślonej choroby.
Pamięci Jadwigi poświęcony był łaciński wiersz Virginum o iubar, o inclita gloria regni, przypisywany Adamowi Śwince, zawarty w księdze XI Roczników Jana Długosza[1].
| Giedymin | |||||||||||||
| Olgierd Giedyminowicz | |||||||||||||
| Jewna | |||||||||||||
| Władysław Jagiełło | |||||||||||||
| Aleksander twerski | |||||||||||||
| Julianna twerska | |||||||||||||
| Anastazja halicka | |||||||||||||
| Jadwiga Jagiellonka | |||||||||||||
| Ulryk II | |||||||||||||
| Wilhelm cylejski | |||||||||||||
| Adelhajda von Ortenburg | |||||||||||||
| Anna Cylejska | |||||||||||||
| Kazimierz Wielki | |||||||||||||
| Anna Kazimierzówna | |||||||||||||
| Jadwiga żagańska | |||||||||||||
Przypisy
edytuj- ↑ Teresa Michałowska: Średniowiecze. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 692, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 83-01-11452-5.
Bibliografia
edytuj- Henryk Łowmiański, Polityka Jagiellonów, Krzysztof Pietkiewicz (oprac.), Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 83-7177-401-X, OCLC 749799789.
- Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań - Wrocław 1999. ISBN 83-913563-1-0
- Zygmunt Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Jan Tęgowski, Kraków: Wydawnictwo Awalon, 2005, ISBN 83-918497-2-4, OCLC 69468579.