Język terei
język papuaski
Język terei, także: buin, kugara, telei – język papuaski używany w prowincji Bougainville w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Buin. Według danych z 2003 r. posługuje się nim blisko 27 tys. osób[1].
| Obszar |
dystrykt Buin (Bougainville) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
27 tys. (2003) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | buo | ||
| IETF | buo | ||
| Glottolog | tere1278 | ||
| Ethnologue | buo | ||
| WALS | bun | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Należy do rodziny języków południowej Bougainville[1][2].
Został opisany w postaci słownika (2003)[3], zebrano też pewne materiały gramatyczne[4]. Na język terei przełożono fragmenty Biblii. W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Terei, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 818
- ↑ Donald C. Laycock, A Dictionary of Buin, a Language of Bougainville, Masayuki Onishi (red.), Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, the Australian National University, 2003 (Pacific Linguistics 537), DOI: 10.15144/PL-537, ISBN 0-85883-511-8, OCLC 53279815 (ang.).
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 820
Bibliografia
edytuj- Tonya Stebbins, Bethwyn Evans, Angela Terrill: The Papuan languages of Island Melanesia. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 775–894, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-007. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).