Język rotokas
język z grupy papuaskiej
Język rotokas – język z postulowanej grupy wschodniopapuaskiej, używany przez blisko 12 tys. ludzi (2000) na wyspie Bougainville’a. Należy do rodziny języków północnej Bougainville[1][2][3].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
12 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | roo | ||
| IETF | roo | ||
| Glottolog | roto1249 | ||
| Ethnologue | roo | ||
| WALS | rtk | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Jego cechą charakterystyczną jest skrajnie uproszczony system fonetyczny, zawierający łącznie:
- 6 spółgłosek: /p t-s k Β R g/, gdzie:
- 5 lub 10 samogłosek: /a e i o u/; rozbieżność rachuby wynika stąd, że nie wiadomo, czy samogłoski długie są oddzielnymi fonemami czy alofonami.
Nie wiadomo także, jaką rolę odgrywa akcent. Język ten odznacza się dużą częstością połączeń samogłosek oraz obfitością alofonów.
W wielu wsiach pozostaje preferowanym środkiem codziennej komunikacji. W powszechnym użyciu jest także tok pisin[4]. Większość języków północnego Bougainville jest słabo opisanych, ale językowi rotokas poświęcono pewną grupę publikacji[5]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Rotokas, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 818
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Rotokas. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-17)]. (ang.).
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 819
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 820
Bibliografia
edytuj- Merritt Ruhlen: A Guide to the World’s Languages. Vol. 1: Classification. 1987, s. 301–378. (ang.).
- Tonya Stebbins, Bethwyn Evans, Angela Terrill: The Papuan languages of Island Melanesia. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 775–894, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-007. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).