Iwan Grigorjewicz Donskich (ros. Иван Григорьевич Донских, ur. 14 stycznia?/27 stycznia 1917 we wsi Ust-Mosicha w Kraju Ałtajskim, zm. 12 października 1997 w Majkopie) – radziecki wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (31 maja 1945).

Iwan Donskich
Иван Григорьевич Донских
major major
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1917
Ust-Mosicha

Data i miejsce śmierci

12 października 1997
Majkop

Przebieg służby
Lata służby

1939–1956

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

Wyższa Oficerska Szkoła Artylerii

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa):

Późniejsza praca

dyrektor fabryki

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy
Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1932 ukończył szkołę pedagogiczną w Barnaule, pracował jako nauczyciel w szkole średniej, uczestniczył w organizowaniu kołchozu w rodzinnej wsi, od 23 października 1939 służył w Armii Czerwonej. Od 1941 należał do WKP(b), w 1943 skończył kursy artyleryjskie, od 22 czerwca 1941 brał udział w wojnie z Niemcami jako pomocnik dowódcy plutonu, dowódca plutonu, dowódca baterii i dowódca dywizjonu m.in. na Froncie Leningradzkim, 3 i 1 Białoruskim. W 1941 uczestniczył w obronie Hanko, później w obronie Leningradu i walkach nad jeziorem Ładoga, w 1943 w likwidacji blokady Leningradu i wyzwoleniu twierdzy Szlisselburg, następnie m.in. w zajmowaniu Kowna, forsowaniu Niemna, dotarciu do granicy Prus Wschodnich, operacji warszawsko-poznańskiej, przełamaniu obrony przeciwnika na przyczółku puławskim, forsowaniu Odry, operacji berlińskiej i dotarciu do Łaby. W 1948 ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Artylerii i został zastępcą szefa jej sztabu, w 1956 został zwolniony do rezerwy w stopniu majora. Pracował w Nowosybirsku jako dyrektor fabryki, od 1979 mieszkał w Majkopie.

Odznaczenia

edytuj

I inne.

Bibliografia

edytuj