Introspekcja (psychologia)

Introspekcja (łac. introspectio „wglądanie do wnętrza”) – w psychologii oraz pedagogice, obserwacja oraz analiza własnych subiektywnych stanów psychicznych, myśli i przemyśleń^[1]^[2].

Introspekcja była szeroko stosowana w psychologii, jednakże spotkała się z krytyką ze strony behawioryzmu, który odrzuca tę metodę badawczą (zarzut niesprawdzalności twierdzeń opartych na introspekcji), skupiając się tylko na obserwacji i opisie zachowań zewnętrznych^[2].

Podejście to jest stosowane w kognitywistyce symbolicznej w badaniach samoświadomości, a także w modelowaniu rozumowania/funkcji myślowych nieobserwowalnych fizycznie.

Zobacz też

Przypisy

↑ Władysław Witwicki: Psychologia. T. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 34. OCLC 749892690.
↑ ^a ^b Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 148. ISBN 83-88149-41-5.

Linki zewnętrzne

EricE. Schwitzgebel EricE., Introspection, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 24 kwietnia 2014, ISSN 1095-5054 [dostęp 2017-12-31] (ang.). (Introspekcja)

[1] Władysław Witwicki: Psychologia. T. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 34. OCLC 749892690.

[okon-2] Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 148. ISBN 83-88149-41-5.

[1]

[2]