Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej

Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej – wschodnioznawczy i sowietologiczny ośrodek naukowo-badawczy działający w latach 1930–1939 w Wilnie przy Uniwersytecie Stefana Batorego, ale posiadający autonomię i samorządność. Przy instytucie działała Szkoła Nauk Politycznych o statusie uczelni prywatnej. Instytut mieścił się w gmachu Biblioteki Wróblewskich w Wilnie.

Instytut zainaugurował działalność 23 lutego 1930. Powstał w rezultacie współpracy trzech osób: Stefana Ehrenkreutza, historyka prawa, badacza instytucji ustrojowych Wielkiego Księstwa Litewskiego, Janusza Jędrzejewicza, ówcześnie podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów i Witolda Staniewicza, specjalisty ekonomiki rolnej, ministra reform rolnych (1926-1928) w rządach, Kazimierza Bartla, rektora USB w latach 1934–1935. Prezesem Instytutu został profesor Jan Michał Rozwadowski, a po jego śmierci (1935) profesor Stanisław Kętrzyński. Prezesem Zarządu Instytutu przez cały okres jego istnienia był Stefan Ehrenkreutz i to on właściwie stworzył cały Instytut.

Struktura Instytutu

edytuj

Sekcje:

Referaty naukowe:

Bibliografia, literatura, linki

edytuj

Zobacz też

edytuj