Ignacy Koschembahr-Łyskowski

Ignacy Koschembahr-Łyskowski
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1864 ; Żelichowo
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 1945 ; Milanówek
Zawód, zajęcie	prawnik cywilista, romanista, nauczyciel akademicki
Tytuł naukowy	profesor doktor habilitowany
Alma Mater	Uniwersytet Humboldtów w Berlinie
Uczelnia	Uniwersytet we Fryburgu (Szwajcaria), Uniwersytet Lwowski, Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1923–1924)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ignacy Koschembahr-Łyskowski (ur. 3 lutego 1864 w Żelichowie, zm. 10 stycznia 1945 w Milanówku) – polski prawnik cywilista, romanista, członek Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej, profesor doktor habilitowany, rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1923–1924).

Życiorys

Urodził się 3 lutego 1864 roku na Pomorzu, w Żelichowie, w ziemiańskiej rodzinie Mateusza, właściciela majątku Żelichowo, i Marii Malwiny z Poleskich. W 1884 roku ukończył z odznaczeniem gimnazjum w Chojnicach. Studiował prawo na Uniwersytecie w Berlinie. Szczególnie interesował się prawem rzymskim i przedmiotami historyczno-prawnymi. W rok po ukończeniu studiów, w 1888 roku uzyskał stopień doktora praw. Rozpoczął pracę zawodową jako referendarz Najwyższego Trybunału w Berlinie. Habilitował się prawdopodobnie w 1894 roku. 1 kwietnia 1895 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego prawa rzymskiego Uniwersytetu we Fryburgu w Szwajcarii^[1], tam też pewien czas był dziekanem Wydziału Prawa, 1 stycznia 1897 roku został tamże profesorem zwyczajnym. 1 października 1900 roku objął katedrę prawa rzymskiego na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie też od 1908 roku pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa^[2]. W 1910 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, a od 1914 roku – członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

1 lutego 1915 roku objął kierownictwo katedry na Uniwersytecie Warszawskim. Na uczelni tej w latach 1923–1924 pełnił funkcję rektora, a w kolejnym roku – funkcję prorektora. W pracach Komisji Kodyfikacyjnej był autorem jednego z projektów prawa zobowiązań, uczestniczył też w pracach podkomisji prawa rodzinnego i spadkowego, był wiceprezydentem Komisji. Reprezentował Polskę w wielu międzynarodowych organizacjach prawniczych. W 1930 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego, a w 1934 roku uniwersytetu w Nancy^[2].

W latach 20. i 30. XX wieku mieszkał w Domu Profesorów przy ul. Nowy Zjazd 5 w Warszawie. Należał do Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów Uniwersytetu Warszawskiego. Od 31 sierpnia 1935 roku przeszedł w stan spoczynku.

W czasie II wojny światowej mieszkał w Milanówku, opracowywał statut federacji państw środkowej Europy.

Od 1902 roku był mężem Stefanii z Przyłuskich, z którą miał córkę Marię Ludwikę i syna Józefa Marię, prawników.

Zmarł 10 stycznia 1945 roku w Milanówku, i tam został pochowany. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 345-3-6)^[3].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)^[4]

Niektóre prace

Faiumskie zwoje papyrusowe (1897),
O pojęciu własności i źródłach prawa (1902),
Dwa nowe opracowania rzymskiego prawa prywatnego (1908–1909),
Pojęcie prawa (1911),
Stanowisko prawa rzymskiego w powszechnej ustawie cywilnej (1911),
Procedura cywilna rzymska (1912),
Historia prawa na zachodzie Europy (1923),
Czynnik społeczny a czynnik państwowy w prawie prywatnym rzymskim (1923),
W sprawie kodyfikacji naszego prawa cywilnego (1924),
Cele i zadania polityki społecznej (1927).
Przepisy ustawy a prawo w prawie cywilnym (1935).

Przypisy

↑ Rektorzy: Ignacy Koschembahr-Łyskowski (1923-1924). [dostęp 2024-07-16].
↑ ^a ^b mecenasi.pl – Galeria prawników – Słynni prawnicy. [dostęp 2012-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-10)].
↑ Cmentarz Stare Powązki: KOSCHEMBAHR - ŁYSKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-01] .
↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

Bibliografia

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 448–449.
Krystyna Bukowska: Łyskowski (Koschembahr-Łyskowski) Ignacy. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 18: Lubomirski Aleksander – Machowski Walenty. Wrocław – Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii, 1973, s. 605–606. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1993, ISBN 83-04-03501-4

Linki zewnętrzne

[ruw-1] Rektorzy: Ignacy Koschembahr-Łyskowski (1923-1924). [dostęp 2024-07-16].

[M-2] si.pl – Galeria prawników – Słynni prawnicy. [dostęp 2012-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-10)].

[3] Cmentarz Stare Powązki: KOSCHEMBAHR - ŁYSKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-01] .

[4] M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]