Hugo Kapet

Król Francji

Hugo Kapet (ur. ok. 940, zm. 996) – hrabia Paryża, Orleanu, Senlis i Dreux (od 956 roku), książę Franków (od 965 roku), w 987 wybrany na króla Franków. Syn Hugona Wielkiego, z dynastii Robertynów, oraz Jadwigi Saskiej, córki Henryka I, króla Niemiec.

Hugo Kapet
Ilustracja
podpis
Król Franków (Francji)
Okres

od 3 lipca 987
do 24 października 996

Poprzednik

Ludwik V Gnuśny

Następca

Robert II Pobożny

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data i miejsce urodzenia

ok. 939
Paryż

Data i miejsce śmierci

24 października 996
Paryż

Ojciec

Hugo Wielki

Matka

Jadwiga Saska

Rodzeństwo

Odo, książę Burgundii
Henryk, książę Burgundii
Beatrycze
Emma

Żona

Adelajda Akwitańska

Dzieci

Robert II Pobożny
Gizela
Adelajda

Był założycielem dynastii Kapetyngów, rządzącej Francją do roku 1328, a w liniach bocznych do roku 1848 (z przerwą w latach 1791–1815).

Życiorys

edytuj

Umierając w 956 roku, Hugo Wielki pozostawił po sobie trzech młodocianych synów: Hugona (ur. ok. 940), Odona (ur. ok. 943) i Odona-Henryka (ur. ok. 945). Na łożu śmieci powierzył ich opiece Roberta I Normandzkiego i Brunona Wielkiego, biskupa Kolonii i księcia Dolnej Lotaryngii, swego szwagra.

Bruno dołożył wszelkich starań by zapewnić młodym Robertynom sukcesję po ojcu. Wymógł na Lotarze IV nadanie Hugonowi w 965 roku tytułu dux Francorum („księcia Franków”), a młodszemu Odonowi inwestyturę Burgundii, którą po śmierci tego objął najmłodszy Odon-Henryk (965). Hugo objął we władanie dużą dzielnicę, w jego bezpośrednim władaniu było kilka hrabstw, przede wszystkim: Paryż, Orlean, Senlis i Dreux. Jego wasalami byli hrabiowie: Blois, Andegawenii, Maine i Tours, ponadto sprawował on kontrolę nad kilkoma bogatymi opactwami. W teorii Hugo jako książę Neustrii posiadał pewne prawa do zwierzchnictwa nad hrabstwami Normandii, Bretanii i Flandrii, jednak już wtedy zależność ta była czysto iluzoryczna.

Latem 968 zawarł związek małżeński z Adelajdą (950–1006), córką Wilhelma III, księcia Akwitanii (934–963), hrabiego Poitou, Owernii i Limoges.

W 987 roku po nagłej śmierci Ludwika V został wybrany na króla Franków, w opozycji do Karola z Lotaryngii, przedstawiciela podupadłej już dynastii Karolingów, z którym toczył później wojnę w obronie swej korony. W 987 w Reims został koronowany na króla Franków. Jako król nie miał stałej siedziby królewskiej, dwór monarszy przenosił się według potrzeb związanych ze sprawami wojny czy gospodarki. Władza jego, jak i zresztą czterech pierwszych Kapetyngów, była słaba, zależność wasalnych książąt, hrabiów i baronów bardzo iluzoryczna, nawet w czasie wojny niechętnie wypełniali oni swe lenne obowiązki dostarczania zbrojnych oddziałów królowi.

Siłę dynastii stanowiły dobre stosunki z Kościołem katolickim. Król miał wpływ na wybór biskupów i korzyści z administrowania dóbr kościelnych. Dla Kościoła był on oparciem i gwarantem porządku w państwie. Dobru dynastii służył też zwyczaj koronowania najstarszego syna króla jeszcze za życia poprzednika.

Hugo Kapet zmarł 24 października 996 w Paryżu. Pochowany jest w bazylice Saint-Denis.

Przydomek

edytuj

Przydomek Kapet pochodzi prawdopodobnie od wyrazu „chapet”, oznaczającego osobę ubraną w krótki płaszcz bądź kapę. W XI wieku w ten sposób określano nie tylko samego Hugona, ale i jego ojca. Dopiero pod koniec XIII wieku zaczęto go kojarzyć przede wszystkim z synem[1].

Rodzina

edytuj

Z żoną Adelajdą miał pięcioro dzieci:

Wywód genealogiczny[2]

edytuj
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Robert Mocny (zm. 2 czerwca 866), marg. Neustrii.
 
 
 
 
 
 
 
Robert I (866–923), kr. Francji
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
NN
 
 
 
 
 
 
 
Hugo Wielki (898–956), ks. Francji i hr. Paryża
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Herbert I de Vermandois (848/850–907), hr. Vermandois
 
 
 
 
 
 
 
Béatrice de Vermandois (ok. 880–931)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Berta z Morvois
 
 
 
 
 
 
 
Hugo I Kapet
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Otto I Znakomity (zm. 30 listopada 912), ks. Saksonii hr. Poitou (ok. 870–935)
 
 
 
 
 
 
 
Henryk I Ptasznik (876–936), kr. Niemiec ks. Saksonii
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jadwiga z Fryzji (zm. 24 grudnia 903)
 
 
 
 
 
 
 
Jadwiga Saska (ok. 910–965)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dietrich von Rheingelheim (zm. 9 listopada 917)
 
 
 
 
 
 
 
Matylda von Ringelheim (ok. 895–968)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rynchilda
 
 
 
 
 
 

Przypisy

edytuj
  1. Judith Everard, Hallam Elizabeth M., Francja w czasach Kapetyngów 987-1328, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
  2. Wywód utworzony na podstawie: Foundation for Medieval Genealogy.