Harap
Harap (niem. herab! – „tutaj!”) – okrzyk myśliwych odpędzających psy od ubitej zwierzyny, a także dawny bat myśliwski, służący do karcenia nieposłusznych psów[1].
Ten dawny bicz o krótkiej rękojeści, najczęściej wykonanej z sarniej nogi[2], wykonany był z długiego splotu rzemieni[3], zwężających się stopniowo i zakończonych tak zwaną „trzaskawką” z włosia końskiego i włókna konopi[2]. Używany był zwłaszcza przy polowaniach par force z użyciem sfory psów gończych[1]. Znane było powiedzenie „po harapie” oznaczające „poniewczasie”, „po wszystkim”[4].
25 marca 1908 roku w bramie kamienicy Tenczerowskiej w Krakowie, w której na piętrze znajdowała się kawiarnia Sauera (na rogu ulic Szczepańskiej i Sławkowskiej) lekarz Zygmunt Ludmiński przy pomocy myśliwskiego harapa znieważył czynnie radcę Stanisława Bugajskiego, naczelnika sądu w podkrakowskich Liszkach, co spowodowało wniesienie tego wydarzenia na wokandę sądową[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Marek P. Krzemień, 1000 słów o łowiectwie. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1986, s. 57, ISBN 83-11-07260-4.
- ↑ a b Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1985, s. 239, ISBN 83-214-0411-1.
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978, s. 725.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989, s. 205, ISBN 83-214-0570-3.
- ↑ Michał Kozioł. Harap i rewolwer w eleganckiej kawiarni. „Dwutygodnik miejski. Kraków.pl”. nr 19/2022, s. 28, 2022. Urząd Miasta Krakowa. Wydział Komunikacji Społecznej. ISSN 1898-9039.