Gołąbek przykry

gatunek grzybów

Gołąbek przykry (Russula pectinatoides Peck) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Gołąbek przykry
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

gołąbek

Gatunek

gołąbek przykry

Nazwa systematyczna
Russula pectinatoides Peck
Bull. N.Y. St. Mus. 116: 43 (1907)
Zasięg
Mapa zasięgu
Zasięg występowania w Europie

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1907 r. Charles Horton Peck i nadana przez niego nazwa naukowa jest obowiązująca. Niektóre synonimy[2]:

  • Russula consobrina var. pectinatoides (Peck) Singer 1926
  • Russula pectinata subsp. pectinatoides (Peck) Bohus & Babos 1960
  • Russula pectinatoides (Peck 1907) var. pectinatoides
  • Russula pectinatoides var. pseudoamoenolens Romagn. 1962
  • Russula pectinatoides var. pseudoconsobrina Romagn. 1962

Alina Skirgiełło w 1991 r. opisała ten gatunek pod nazwą gołąbek podgrzebieniasty, Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował nazwę gołąbek przykry[3].

Morfologia

edytuj
Kapelusz

Średnicy 5–9 cm. Młody płasko-wypukły, starszy wklęsły. Brzeg cienki, ostry i krótko, ale silnie karbowano-gruzełkowaty. Powierzchnia o barwie szaroochrowej, szarożółtej lub szarobrązowej. Skórka lepka i wilgotna, daje się ściągnąć do 2/3 promienia kapelusza[4].

Blaszki

Przyrośnięte lub wolne, łamliwe. Często rozwidlone. Są początkowo białe, później białokremowe. Czasami z rdzawymi plamami i zmarszczkami[4].

Trzon

Wysokość 3–6 cm, grubość 1–1,5 cm, walcowaty, dołem zwykle cieńszy. Powierzchnia gładka, biaława, u starszych okazów ochrowożółta lub rdzawobrązowa. Jest łamliwy, początkowo pełny, z czasem komorowaty i watowaty[4].

Miąższ

Początkowo dość jędrny, u starszych okazów łamliwy. Jest biały, tylko pod skórką szarobeżowy, a w trzonie beżowy. Ma łagodny, ale nieprzyjemny smak[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników kremowy. Zarodniki o rozmiarach 8–9 × 6–8 µm, odwrotnie jajowate. Powierzchnia pokryta dość licznymi, drobnymi i ostrymi brodawkami, które miejscami tworzą krótki grzebień. Podstawki rozmiarach 40–50 × 6–11,5 µm. Cystydy nieliczne, o rozmiarach 30–100 × 7–11 µm. Zakończone są małym kończykiem. Pod działaniem sulfowaniliny szarzeją. W skórce znajdują się nieliczne przewody mleczne[4].

Gatunki podobne

Jest kilka podobnych gołąbków, ale gołąbek przykry ma zespół cech pozwalających go odróżnić: gruzełkowato prążkowany i lepki kapelusz o słomkowej barwie, łagodny smak. Ostatecznie wątpliwości rozstrzyga mikroskopowa analiza wielkości zarodników i rzeźby ich powierzchni[5]. Najbardziej podobny jest gołąbek grzebieniasty (Russula pectinata). Ma jasnożółtoochrowy kapelusz i ostry smak[6].

Występowanie i siedlisko

edytuj

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej i Europie, podano jego stanowiska także w Kostaryce, Japonii i Australii[7]. W polskim piśmiennictwie mykologicznym opisany jest na niewielu stanowiskach. Jego rozmieszczenie i rozprzestrzenienie w Polsce nie jest znane, prawdopodobnie jest rzadki[3]. Miejscami jednak może być pospolity[4].

Grzyb naziemny. Występuje w lasach liściastych i iglastych, również na terenach otwartych. Pojawia się głównie od lipca do sierpnia[4].

Grzyb mykoryzowy[3]. Jest niejadalny[6].

Przypisy

edytuj
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2015-12-18] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-18] (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 610, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 54, ISBN 83-01-09137-1.
  5. Mushroom Expert [online] [dostęp 2015-12-10].
  6. a b Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 234, ISBN 978-83-245-9550-1.
  7. Discover Life Maps [online] [dostęp 2015-12-16].