Crangon crangon

(Przekierowano z Garnela)

Crangon crangon – jadalny gatunek morskiej, drapieżnej krewetki z rodziny Crangonidae. W Polsce posiada wiele nazw: garnela[3], garnela pospolita[4], krewetka piaskowa[5], garnela właściwa[6], garnela nakrapiana[2]. Nazwą "garnela" określa się również rodzaj Crangon[4].

Crangon crangon[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

pancerzowce

Nadrząd

Eucarida

Rząd

dziesięcionogi

Infrarząd

krewetki

Rodzina

Crangonidae

Rodzaj

Crangon

Gatunek

Crangon crangon

Synonimy
  • Cancer crangon Linnaeus, 1758[2]
  • Cancer schillinus Nardo, 1847[2]
  • Crangon maculosus Rathke, 1837[2]
  • Crangon rubro punctatus Risso, 1816[2]
  • Crangon vulgaris Fabricius, 1798[2]

Budowa

edytuj
 
Budowa ciała garneli

Ciało przezroczystawe; pancerzyk głowotułowia tworzy z przodu bardzo krótki, zaokrąglony wyrostek międzyoczny[3]. Przednia para odnóży tułowiowych nie ma postaci – jak u innych krajowych krewetek – typowych szczypiec, lecz dość silnie rozwiniętej, wydłużonej "ręki" – podłużnego, spłaszczonego członu, zakończonego ruchomym pazurkiem, co jest charakterystyczną cechą rodzaju Crangon. Samice dorastają do 9 cm, a samce do 5 cm długości[4], w Bałtyku tylko do 5 cm (samce do 3,6 cm[3]).

Biologia i ekologia

edytuj

Garnela prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza zwykle w ukryciu – zagrzebana w piasku, z którego wystawia tylko oczy i długie czułki. Drapieżna – żywi się głównie obunogami, lasonogami i wieloszczetami. Należy do zwierząt najwrażliwszych na zanieczyszczenia olejowe. Rozród garneli trwa od maja do września. Największe samice rozmnażają się wiosną, później przystępują do rozrodu coraz mniejsze. Jedna samica składa, w zależności od swojej wielkości, 1500–15000[7] (w Bałtyku 200–2000[3]) jaj, noszonych następnie przez nią po spodniej stronie odwłoka. W rozwoju występują planktonowe larwy typu żywika i lasonóżka. Są one koloru mniej lub bardziej pomarańczowoczerwonego. Po 4–5 tygodniach[7], osiągnąwszy długość ciała 5-7 mm, osiedlają się na dnie[3].

Występowanie

edytuj

Garnela żyje we wszystkich morzach europejskich włącznie z Bałtykiem. W odróżnieniu od pozostałych krajowych krewetek, bytujących wśród roślinności, zamieszkuje nagie, przybrzeżne piaski. Latem zbliża się gromadnie do płycizn głębokości zaledwie 0,2–5 m (można ją spotkać w kałużach na plaży), na zimę natomiast przemieszcza się na głębokość kilkudziesięciu metrów[3][4].

Znaczenie gospodarcze

edytuj
 
Gotowane garnele

Gatunek jadalny, masowo poławiany dla celów konsumpcyjnych i na paszę[5]. Jest to najważniejszy pod względem gospodarczym skorupiak basenu północnego Atlantyku. Garnele bałtyckie – zapewne z uwagi na mniejsze niż w morzu pełnosłonym wymiary ciała – wykorzystywane są tylko jako przynęta do połowów haczykowych[4][3].

Etymologia nazwy

edytuj

Nazwa garneli pochodzić ma z języka holenderskiego[8], w którym wyraz garnaal oznacza krewetkę. Bliższy jednak brzmieniem słowu 'garnela' jest niemiecki wyraz Garnele, który tłumaczy się na polski tak samo, jak holenderski odpowiednik.

Przypisy

edytuj
  1. Crangon crangon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f Crangon crangon. World Register of Marine Species. (ang.).
  3. a b c d e f g Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 21, 124-125. ISBN 83-02-02374-4.
  4. a b c d e Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 71.
  5. a b Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
  6. Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
  7. a b Жизнь животных. T. II. Moskwa: "Просвещение", 1988, s. 404. ISBN 5-09-000445-5. (ros.).
  8. Słownik języka polskiego. T. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 633.