Góry Betyckie

Góry Betyckie
Kontynent	Europa
Państwo	Hiszpania
Najwyższy szczyt	Mulhacén (3479 m n.p.m.)
Długość	600 km
	Położenie na mapie Hiszpanii Góry Betyckie
	37°N 3°W/37,000000 -3,000000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Góry Betyckie (Cordilleras Béticas albo Sistemas Béticos) – należący do Alpidów Zachodnich łańcuch górski w południowo-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego, w Hiszpanii, drugi po Alpach pod względem wysokości w Europie. Ciągnie się wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, od Gibraltaru do przylądka Nao (przedłużeniem tektonicznym Gór Betyckich są Baleary, a także na afrykańskim brzegu — Góry Rif). Łańcuch ma długość 600 km, szerokość 100–160 km.

Osiową strefę (pd.) stanowi krystaliczny masyw Sierra Nevada, ze szczytem Mulhacén, 3479 m n.p.m. (najwyższym na Półwyspie Iberyjskim i w europejskiej części Hiszpanii). Strefa zewnętrzna (pn.) jest zbudowana ze skał osadowych (mezozoiczne wapienie, margle, piaskowce i dolomity). Strefy te są rozdzielone pasem obniżeń wypełnionych osadami trzeciorzędu i czwartorzędu i silnie rozczłonkowane przez podłużne i poprzeczne uskoki oraz pęknięcia. Przeważające wysokości mieszczą się w granicach 1500–2000 m n.p.m. Są to góry o stromych stokach.

Do wysokości 600 m góry porastają wiecznie zielone, twardolistne lasy dębowe z wtórnymi zaroślami typu makii. Do ok. 1500 m rosną lasy dębowe, ponad nimi piętro lasów iglastych (bardzo silnie wytrzebione). Obszary powyżej 2100 m porasta roślinność wysokogórska z dużym udziałem kolczastych krzewinek poduszkowatych. Granica wiecznego śniegu znajduje się na wysokości 2500 m.

Na terenie Gór Betyckich wydobywane są rudy żelaza i polimetaliczne. W kotlinach uprawiane są zboża, winorośl, oliwki, drzewa cytrusowe. Góry te stanowią ważny region turystyczny (gł. m. Grenada).

Podział

Literatura

Włodzimierz Mizerski, Geologia regionalna kontynentów, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14339-8

Bibliografia

Cordilleras Béticas. acazorla.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-05)]. (hiszp.)