Feliks Żuber
Feliks Grzegorz Żuber (ur. 17 listopada 1905, zm. 20 lub 21 czerwca 1940) – polski lekkoatleta, olimpijczyk.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 lub 21 czerwca 1940 |
| Obywatelstwo |
polskie |
Życiorys
edytujPodporucznik rezerwy piechoty. Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie. Od 1934 pracował w Fabryce Karabinów Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie[1].
Od 1925 startował w barwach Warszawianki[1][2]. Specjalizował się w biegach na 100,200 i 400 metrów[3]. Pięciokrotnie stawał na podium Mistrzostw Polski, w 1928 został Mistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 m. W 1928 reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie (400 m)[1][3]. Od 1930 pełnił funkcję kierownika sekcji lekkoatletycznej w Warszawiance[1].
Aresztowany 30 marca 1940 został osadzony na Pawiaku, 20 lub 21 czerwca 1940 wywieziony do Palmir i rozstrzelany w ramach Akcji AB (m.in. z Januszem Kusocińskim i Tomaszem Stankiewiczem)[1][4].
Rekordy życiowe
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e Andrzej Jucewicz, Włodzimierz Stępiński: Chwała olimpijczykom, 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1968, s. 52–55. OCLC 61559795.
- ↑ Wryk 2015 ↓, s. 662.
- ↑ a b Wryk 2015 ↓, s. 663.
- ↑ Wryk 2015 ↓, s. 664.
Bibliografia
edytuj- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 662–664. ISBN 978-83-64864-22-3.