Eparchia saratowska
Eparchia saratowska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej obecnym biskupem ordynariuszem jest metropolita Ignacy (Dieputatow)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Trójcy Świętej w Saratowie[2][3].
 Sobór Trójcy Świętej w Saratowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba |
Saratów |
| Data powołania |
1828 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
metropolita saratowski i wolski Ignacy (Dieputatow) |
| Dane statystyczne | |
| Liczba dekanatów |
13 |
| Liczba klasztorów |
6 |
Położenie na mapie Saratowa  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu saratowskiego  | |
 51°31′49,5″N 46°02′09,8″E/51,530417 46,036056
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia powstała w 1828 poprzez wyodrębnienie z eparchii penzeńskiej i saratowskiej[1]. W 1918 na jej terytorium funkcjonowało 891 świątyń, 15 klasztorów oraz pustelnia. Po rewolucji październikowej, do 1937, wszystkie z nich zostały zamknięte (zniszczone lub zaadaptowane na magazyny, kluby, szpitale, więzienia)[2]. Cerkiew odzyskała część obiektów sakralnych po zmianie polityki państwa radzieckiego wobec Kościoła w czasie II wojny światowej: w 1944 w obwodzie saratowskim działały 4 świątynie, w 1955 – 15. Reaktywacje parafii prawosławnych na szerszą skalę miały jednak miejsce dopiero po 1988[2].
Eparchia dzieli się na 13 dekanatów[1]. Ponadto na jej terytorium działają następujące klasztory[1]:
- Irgiski Monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Bieriegowym, męski
- Monaster św. Mikołaja w Saratowie, męski
- Monaster Przemienienia Pańskiego w Saratowie, męski
- Monaster św. Aleksego w Saratowie, żeński
- Monaster św. Mikołaja w Monastyrskim, żeński
- Monaster św. Sergiusza z Radoneża w Aleksiejewce, żeński
- Mojżesz (Bogdanow-Płatonow-Antipow), 1828–1832
- Jakub (Wieczerkow), 1832–1847
- Atanazy (Drozdow), 1847–1856
- Joannicjusz (Gorski), 1856–1860
- Eutymiusz (Wielikow), 1860–1863
- Joannicjusz (Rudniew), 1864–1873
- Tichon (Pokrowski), 1873–1882
- Paweł (Wilczinski), 1882–1889
- Abraham (Letnicki), 1889–1893
- Mikołaj (Nalimow), 1893–1899
- Jan (Kratirow), 1899–1903
- Hermogen (Dołganiow), 1903–1912
- Aleksy (Dorodnicyn), 1912–1914
- Palladiusz (Dobronrawow), 1914–1917
- Dosyteusz (Protopopow), 1917–1927
- Tadeusz (Uspienski), 1927–1928
- Serafin (Aleksandrow), 1928–1933
- Atanazy (Malinin), 1933–1935
- Serafin (Siliczew), 1935–1937
- Andrzej (Komarow), 1941–1942
- Grzegorz (Czukow), 1942–1944
- Paisjusz (Obrazcow), 1944–1947
- Borys (Wik), 1947–1949
- Guriasz (Jegorow), 1953–1954
- Beniamin (Miłow), 1955
- Beniamin (Fiedczenkow), 1955–1958
- Palladiusz (Szerstiennikow), 1958–1963
- Bartłomiej (Gondarowski), 1963–1964
- Pimen (Chmielewski), 1965–1993
- Nektariusz (Korobow), 1994
- Aleksander (Timofiejew), 1995–2003[5]
- Longin (Korczagin), 2003[6]–2020
- Ignacy (Dieputatow), od 2020
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Саратовская епархия
- ↑ a b c Епархия. [dostęp 2012-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-08)].
- ↑ Митрополит Саратовский Лонгин совершил великое освящение Свято-Троицкого кафедрального собора г. Саратова
- ↑ Саратовская епархия. [dostęp 2014-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-03)].
- ↑ Александр (Тимофеев). [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Лонгин, митрополит Саратовский и Вольский (Корчагин Владимир Сергеевич)