Ediakar
okres ery neoproterozoicznej
Ediakar (ang. Ediacaran) – ostatni okres neoproterozoiku; trwał od ok. 635 do 541,0 mln lat temu. Ediakar jest młodszy od kriogenu, a starszy od kambru. Został on wprowadzony do tabeli stratygraficznej w 2004 roku, zastępując w niej wend (zwany także eokambr).
 Układ kontynentów w ediakarze (Pannocja) | |||
| Średnia objętość w atmosferze | |||
| Tlenu |
ok. 8% obj.[a] | ||
|---|---|---|---|
| Dwutlenku węgla | |||
| Tabela stratygraficzna | |||
| |||
| |||
Nazwa okresu pochodzi od zespołów skamieniałości tkankowych nazwanych fauną ediakarańską, znalezionych pierwszy raz na wzgórzach Ediacara w Australii. Ediakar jest jak dotąd (2014 r.) jedynym okresem eonu proterozoicznego, którego dolną granicę wyznacza nie absolutna chronologia, ale zapis kopalny – warstwa węglanowa, wskazująca nagłą zmianę klimatu pod koniec ostatniego zlodowacenia w kriogenie.
Zobacz też
edytuj
Przypisy
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- ICS-Chart/Time Scale. Międzynarodowa Komisja Stratygrafii. [dostęp 2015-08-28]. (ang.).
- Ronald Blakey: Latest Proterozoic (560 Ma). [w:] Mollewide Plate Tectonic Maps [on-line]. Colorado Plateau Geosystems, Inc.. [dostęp 2015-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-14)].
- Ronald Blakey: Late Proterozoic (600 Ma). [w:] Mollewide Plate Tectonic Maps [on-line]. Colorado Plateau Geosystems, Inc.. [dostęp 2015-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)].
