Casimiro Gennari

Casimiro Gennari (ur. 29 grudnia 1839 w Maratei, zm. 31 stycznia 1914 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Casimiro Gennari

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1839 Maratea
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1914 Rzym
Prefekt Świętej Kongregacji Soboru
Okres sprawowania	1908–1914
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 marca 1863
Nominacja biskupia	13 maja 1881
Sakra biskupia	15 maja 1881
Kreacja kardynalska	15 kwietnia 1901 Leon XIII
Kościół tytularny	S. Marcello

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 maja 1881
Konsekrator	Edward Henry Howard
Współkonsekratorzy	François-Albert Leuillieux Herbert Vaughan
Konsekrowani biskupi Antonio Lamberti 16 maja 1897 Pellegrino Francesco Stagni 26 maja 1907
Współkonsekrowani biskupi Orazio Mazzella 23 lutego 1896 Michele Cardella 8 grudnia 1896 Camillo Mazzella 8 maja 1897 Tommaso Maria Granello 10 października 1897 Giustino Adami 2 lutego 1898 Antonio Maria Bonito 25 czerwca 1899 Giuseppe Staiti di Brancaleone 25 czerwca 1899 Carlo Nocella 16 lipca 1899 Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte 26 listopada 1899 Emanuele Merra 21 grudnia 1899 Francesco di Costanzo 21 grudnia 1899 Bernhard Döbbing 22 kwietnia 1900 Ignacio Monterisi 29 kwietnia 1900 Domenico Serafini 6 maja 1900 Raniero Sarnari 20 maja 1900

Życiorys

Początkowo studiował w seminarium jezuitów, przeniósł się jednak do seminarium w Salerno. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie 21 marca 1863. Pracował duszpastersko w diecezji Conversano, gdzie założył czasopismo-miesięcznik Il Monitore Ecclesiastico, który z czasem stał się bardzo popularny wśród duchowieństwa w całych Włoszech. Był honorowym kanonikiem katedry w Conversano.

13 maja 1881 został mianowany biskupem tejże diecezji. Sakry, dwa dni później w Rzymie, udzielił mu kardynał Edward Henry Howard. W 1895 został asesorem w Świętym Oficjum. Od marca 1896 kanonik w bazylice watykańskiej. Rok później został tytularnym arcybiskupem Lepanto. Na konsystorzu z kwietnia 1901 kreowany kardynałem prezbiterem. Brał udział w konklawe 1903. 20 października 1908 mianowany prefektem Świętej Kongregacji Soboru Trydenckiego. W latach 1909–1911 kamerling Świętego Kolegium Kardynałów. Pochowany został w katedrze w rodzinnej diecezji Policastro.

Nie dbał o sławę i nie dążył do awansów, kariera była mu obojętna. Został asesorem, będąc do tego niejako przymuszonym przez kardynała Rampollę. Znany był też ze swego miłosierdzia względem ubogich, a także roztropności (szczególnie podczas walki z modernizmem).

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Catholic-Hierarchy
• Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005.