Bohater KRLD
Bohater KRLD (kor. 공화국영웅) – najwyższy tytuł honorowy Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, wzorowany na tytule Bohatera Związku Radzieckiego.
 Awers | |
 Baretka | |
| Ustanowiono |
30 czerwca 1950 |
|---|---|
| Kruszec | |
| Powyżej |
brak |
| Poniżej | |
| Powiązane | |
Historia
edytujTytuł honorowy Bohatera KRLD został ustanowiony przez Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD 30 czerwca 1950 roku. Jest nadawany za bohaterski czyn dokonany w walce[1].
Pierwszymi Bohaterami KRLD byli: czołgista 105 Dywizji Pancernej Kang Te Ki (który wyróżnił się podczas bitwy o Seul i zatknął flagę KRLD nad budynkiem Zgromadzenia Narodowego w Seulu), pilot Kim Czi Ok (pierwszy, który zestrzelił sześć samolotów wroga), dowódca oddziału torpedowców Kim Ku Ok (który uszkodził dwa okręty US Navy) oraz dowódcy szeregu jednostek i formacji Koreańskiej Armii Ludowej[1]. Łącznie za udział w wojnie koreańskiej 1950–1953 tytuł Bohatera KRLD otrzymało 481 osób (480 żołnierzy KAL[2] i jedna partyzantka Cho Ok-hŭi, która zginęła w bitwie u podnóża góry Eimpo jesienią 1950 roku). Pierwszą kobietą, która otrzymała ten tytuł, była Thae Song Hui (pierwsza kobieta-pilot w KRLD)[3].
Większość posiadaczy tytułu to obywatele KRLD. Tytułem nagrodzono dotychczas jedynie 21 obcokrajowców, w tym: Chińczyków Penga Dehuai i Mao Anyinga, a także Josipa Broz Tito, Fidela Castro, Pol Pota, Ziaura Rahmana i Mu’ammara al-Kaddafiego. Wśród odbiorców znaleźli się także Koreańczycy będący obywatelami sowieckimi (generał dywizji Nikołaj Pak, kontradmirał Kim Czil Sung oraz pułkownik Władimir Ahn)[4].
Odbiorca tytułu zostaje odznaczony medalem Złotej Gwiazdy i Orderem Flagi Narodowej I stopnia, a w rodzinnej miejscowości bohatera zostaje zbudowane jego popiersie.
Tytuł może być przyznawany pośmiertnie. W ten sposób został przyznany np. matce Kim Dzong Ila, Kim Dzong Suk[5]. W 2005 roku tytuł został po raz pierwszy przyznany za czyn niezwiązany z konfliktem zbrojnym; otrzymała go pośmiertnie północnokoreańska studentka Yu Gen Hwa, która zginęła w pożarze, ratując z ognia swoich towarzyszy oraz wizerunki Kim Ir Sena i Kim Dzong Ila[6].
Odznaczeni
edytujKim Ir Sen jako jedyny otrzymał tytuł Bohatera KRLD trzykrotnie, a jego syn Kim Dzong Il jako jedyny otrzymał ten tytuł czterokrotnie, przy czym czwarty raz pośmiertnie[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Лотоцкий 2000 ↓, s. 301
- ↑ Ванин 1985 ↓, s. 69.
- ↑ В. Лукашин. Она взлетела первой. „Izwiestija”, s. 5, 9.03.1988. (ros.).
- ↑ Мен Дмитрий: Советские корейцы в Северной Корее в 40-60 гг.. [dostęp 2023-12-21]. (ros.).
- ↑ Ким Чен Ир. lenta.ru. [dostęp 2023-12-21]. (ros.).
- ↑ Северокорейская студентка получила посмертное звание героя КНДР. RIA Nowosti, 30.06.2005. [dostęp 2023-12-21]. (ros.).
- ↑ Ким Чен Иру посмертно присвоено звание Героя КНДР. lenta.ru, 30.12.2011. [dostęp 2023-12-21]. (ros.).
Bibliografia
edytuj- С. С. Лотоцкий: Война в Корее. 1950—1953. Санкт Петербург: ООО Издательство «ПОЛИГОН», 2000. (ros.).
- За мир на земле Кореи: воспоминания и статьи. Ю. В. Ванин (red.). Москва: Наука, 1985. (ros.).