Bitwa morska pod Olandią (1676)

Bitwa morska pod Olandią – starcie zbrojne, które miało miejsce 1 czerwca 1676 podczas wojny szwedzko-duńskiej (1675–1679) będącej częścią wielkiej europejskiej wojny Francji z koalicją.

Bitwa morska pod Olandią
Wojna Francji z koalicją: VII wojna szwedzko-duńska
Ilustracja
Claus Møinichen, Bitwa pod Olandią (1686)
Czas

1 czerwca 1676

Miejsce

Olandia

Wynik

zwycięstwo floty duńsko-holenderskiej

Strony konfliktu
Dania
Republika Zjednoczonych Prowincji
Szwecja
Dowódcy
Niels Juel
Cornelis Tromp
Lorentz Creutz(inne języki)
Siły
25 liniowców i 10 fregat oraz mniejsze jednostki, 5 branderów, 1652 działa 26 liniowców i 12 fregat oraz mniejsze jednostki, 7 branderów, 1678 dział
Położenie na mapie Szwecji
Mapa konturowa Szwecji, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
56°26′58″N 16°40′20″E/56,449444 16,672222

Zwycięstwo połączonej floty duńsko-holenderskiej (25 liniowców i 10 fregat oraz mniejsze jednostki, 5 branderów, 1652 działa) pod wodzą admirała Trompa nad szwedzką flotą (26 liniowców i 12 fregat oraz mniejsze jednostki, 7 branderów, 1678 dział) dowodzoną przez barona Lorentza Creutza(inne języki), fińskiego szlachcica. Szwedzka flota uciekła po bitwie. Klęska Szwedów była całkowita.

Potężny admiralski okręt Kronan uzbrojony aż w 126 dział wywrócił się i eksplodował (zginęło 800 ludzi załogi, a wraz z nimi wódz floty szwedzkiej Lorenz Creutz), drugi w kolejności wielki okręt Svärdet (94 działa) został ogarnięty przez pożar i także eksplodował, 2 okręty osiadły na mieliźnie (Trumslagaren – 34 działa oraz Solen – 54 działa), 4 okręty zostały ciężko uszkodzone. Bitwa pod Olandią usunęła w niebyt szwedzkie plany uderzenia na Kopenhagę.