Białogrzybówka mlecznobiała

Białogrzybówka mlecznobiała
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	grzybówkowate
Rodzaj	białogrzybówka
Gatunek	białogrzybówka mlecznobiała
	Nazwa systematyczna
	Hemimycena lactea (Pers.) Singer; Revue Mycol., Paris 3: 195 (1938)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Białogrzybówka mlecznobiała (Hemimycena lactea (Pers.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hemimycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował Christiaan Hendrik Persoon w 1801 r. jako Agaricus lacteus. Do rodzaju Hemimycena przeniósł go Rolf Singer w 1938 r.^[1]

Synonimów ma około 30. Niektóre z nich^[2]:

Collybia delicatella (Peck) Sacc. 1887
Gymnopus delicatellus (Peck) Murrill 1916
Helotium delicatellum (Peck) Redhead 1982
Hemimycena delicatella (Peck) Singer 1962
Hemimycena lactella (P.D. Orton) Watling 1998
Marasmiellus delicatellus (Peck) Singer 1951
Marasmiellus lacteus (Pers.) S. Ito 1959
Mycena delicatella (Peck) A.H. Sm. 1947
Mycena lactea (Pers.) P. Kumm. 1871
Trogia lactea (Pers.) Corner 1966

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Kapelusz

Średnica od kilku mm do 2 cm, kształt początkowo dzwonkowaty, później wypukły, na koniec rozpłaszczony, czasami z niewielkim i tępym garbem. Powierzchnia gładka, naga, u młodych okazów mlecznobiała, u starszych białokremowa, w środku żółknąca. W stanie wilgotnym prześwitują blaszki^[4].

Blaszki

Średnio gęste, przyrośnięte do trzonu, wąskie, białe^[4].

Trzon

Cylindryczny, długi, zwykle pogięty, elastyczny, wodnisty, niemal przeźroczysty. Powierzchnia gładka lub drobno oprószona, w dolnej części z ryzomorfami i białą grzybnią^[4].

Miąższ

Cienki, biały. Zapach i smak bardzo słaby, ale raczej nieprzyjemny^[4].

Występowanie i siedlisko

W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony. Występuje od Hiszpanii po Półwysep Skandynawski, gdzie na północy sięga po 64 stopień szerokości geograficznej. Zanotowano występowanie tego gatunku także w Korei^[5]. Na terenie Polski w piśmiennictwie naukowym podano liczne stanowiska^[3].

Saprotrof. Występuje w lasach iglastych i mieszanych, w zaroślach, na łąkach i torfowiskach. Rośnie na ziemi, wśród igliwia, gałązek i resztek drewna drzew iglastych. Owocniki tworzy od sierpnia do listopada^[3].

Gatunki podobne

Jest wiele gatunków białych białogrzybówek, ale niemal wszystkie są mniejsze, o średnicy kapelusza poniżej 1,5 cm. Podobna wielkością i morfologicznie jest białogrzybówka gipsowa (Hemimycena cucullata), ale rośnie na liściach i drewnie drzew liściastych, odróżnia się też kapeluszem. Od grzybówek (Mycena) odróżnia się elastycznym trzonem (grzybówki mają trzon kruchy)^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2016-10-30] (ang.).
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-10] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Fungipedia. Características macroscópicas. [dostęp 2016-10-30].
↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-10-30] .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2016-10-30] (ang.).

[2] Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-10] (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[fungipedia-4] Fungipedia. Características macroscópicas. [dostęp 2016-10-30].

[5] Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-10-30] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]