Biała odmiana człowieka

Biała odmiana człowieka (europeidzi) – jedna z grup wydzielanych w podziałach antropologicznych gatunku ludzkiego. Po raz pierwszy podziału na odmiany, w którym kryterium był kolor skóry, dokonał Georges Cuvier w roku 1812. Odmiana biała obejmuje ludzi przystosowanych do klimatu umiarkowanego o małym nasłonecznieniu. Pierwotnie tereny zamieszkiwane przez odmianę białą były w większości pokryte lasami. Tułów proporcjonalny do długości kończyn oraz mała ilość pigmentu w skórze ułatwiająca syntezę witaminy D uznawane są za przystosowania do warunków środowiska w naturalnym miejscu występowania odmiany białej.

Dziewczynka reprezentująca białą odmianę człowieka

Klasyfikacje

Naturalne rude włosy przedstawiciela odmiany białej

Klasyfikacja zaproponowana przez Cuviera została wykorzystana przez kolejnych naukowców. W roku 1947 E.A. Hooton zaproponował podział ludzkości na trzy rasy główne, które podzielił dalej na podrasy zasadnicze, podrasy złożone i typy mieszane. Do podras rasy głównej białej Hooton zaliczył:

Podrasy zasadnicze

• Śródziemnomorska:
  • Typ morfologiczny górnopaleolityczny.
  • Typ morfologiczny irańsko-wyżynny.
  • Typ morfologiczny klasyczny śródziemnomorski.
• Alpejska.
• Ajnoska.
• Celtycka.
• Nordyczna.
• Wschodniobałtycka.

Podrasy złożone

• Armenoidalna.
• Dynarska.

Typy mieszane podras zasadniczych

• Nordyczno-alpejski.
• Nordyczno-śródziemnomorski.

Klasyfikacja z wyróżnieniem trzech podstawowych ras została stworzona również w ramach polskiej szkoły antropologicznej przez Jana Czekanowskiego. Klasyfikacja ta została skrytykowana przez antropologów będących zwolennikami populacyjnej koncepcji rozumienia rasy.

Białą rasę [Ripley] dzielono na rasy nordycką, alpejską i śródziemnomorską. W ujęciu polskiej szkoły antropologicznej według Czekanowskiego [1934] była jeszcze rasa armenoidalna, a alpejska zwana była laponoidalną. W późniejszym ujęciu według Michalskiego [1955] dodano rasy kromanionoidalną, berberyjską, orientalną i ajnuidalną. Pierwotnie występować miała na obszarze całej Europy, północnej Afryki oraz południowo-zachodniej Azji, ale wraz z rozwojem cywilizacji przedstawiciele rasy białej osiedlali się na nowych terenach.

Antropolodzy do rasy białej zaliczali też zazwyczaj populacje zamieszkujące Indie, Cejlon, a także niekiedy Ajnów – ludność z północnej Japonii i Sachalinu. Pewne cechy rasy białej wykazywać mieli też mieszkańcy Polinezji.

Charakterystyka

Według tych teorii, przedstawiciele rasy białej człowieka charakteryzują się następującymi cechami antropologicznymi:

• Skóra jasna różnych odcieni.
• Oczy różne, lecz często jasne.
• Włosy faliste lub proste, często jasne.
• Brak fałdy nakątnej.
• Twarz ortognatyczna.
• Nos wąski, wystający.
• Silne owłosienie ciała.
• Wysoki wzrost.
• Mała zawartość melaniny.

Przedstawiciele rasy białej, krzyżując się z osobami innych ras, dawać mieli początek osobnikom ras mieszanych, określanych mianami:

• Metysów – tj. mieszańców odmiany białej z odmianą żółtą (zwłaszcza Indianami).
• Mulatów – tj. mieszańców odmiany białej z odmianą czarną.

Zobacz też

• rasa
• leucyzm