Bazylika Superga

Bazylika Superga
*Basilica di Superga*
	; Widok ogólny
Państwo	Włochy
Miejscowość	Turyn
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Archidiecezja Turynu
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1717
Data zakończenia budowy	1731
Aktualne przeznaczenie	czynny kościół
Dane świątyni
Styl	barok
Architekt	Filippo Juvara
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Turynu Bazylika Superga
	Położenie na mapie Włoch Bazylika Superga
	Położenie na mapie Piemontu Bazylika Superga
	45°04′50,4991″N 7°46′03,0479″E/45,080694 7,767513
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bazylika Superga (wł. Basilica di Superga) – katolicka świątynia wotywna i mauzoleum królewskie sabaudów^[1] zlokalizowane we włoskim Turynie (Piemont) na wzgórzu Superga (672 m n.p.m.). Stanowi jeden z najważniejszych symboli miasta^[2] i Piemontu^[3].

Historia i architektura

Wnętrze świątyni

Kościół powstał jako wotum za zwycięstwo militarne. Książę Wiktor Amadeusz II, podczas oblężenia przez wojska francuskie Turynu w 1706 (wojna o sukcesję hiszpańską), wspiął się wraz ze sztabem na Supergę celem obserwacji ruchów armii francusko-hiszpańskiej. Oblężenie trwało wówczas od czterech miesięcy i sytuacja Włochów była wysoce niepewna. Książę, znajdujący się w bardzo trudnej sytuacji, złożył przyrzeczenie Matce Bożej, że jeśli uda mu się obronić miasto, to wybuduje w tym miejscu świątynię dziękczynną. Ostatecznie Turyn ocalał, w związku z czym Wiktor Amadeusz niezwłocznie przystąpił do prac budowlanych^[4].

Autorem projektu barokowej budowli na planie koła był architekt i rzeźbiarz, Filippo Juvara z Mesyny^[2]. Budowa trwała od 1717 do 1731^[2]^[5]. Fasada reprezentuje styl klasycystyczny. Całość wieńczy okazała kopuła wsparta na parach kolumn. Zdobiona jest licznymi oknami i wieżyczkami o cebulastych hełmach. Wewnątrz umieszczono grobowce władców dynastii sabaudzkiej^[4].

Otoczenie

Na zewnątrz znajduje się miejsce pamięci, przypominające katastrofę lotniczą samolotu Fiat G.212, w której 4 maja 1949 zginęło 31 osób, w tym osiemnastu piłkarzy drużyny AC Torino, rozbijając się o mury kościoła^[4]. Z tarasów widokowych przy kościele widoczna jest panorama Turynu i Alp^[2].

Przy bazylice znajduje się górna stacja tramwaju zębatego Sasso-Superga (dawniej była to kolej linowo-torowa), łączącego kościół i wzgórze z położoną niżej, przy sieci tramwajowej, dzielnicą Sasso^[6].

Zobacz też

kościół Matki Bożej Różańcowej w Turynie (u podnóża Supergi)

Przypisy

↑ Aleksandra Duda-Grudzień, Wybrane osiągnięcia w polskiej, europejskiej i śródziemnomorskiej archeologii miejskiej, w: Przestrzeń i Forma, nr 10 (2008), s. 59
↑ ^a ^b ^c ^d Beata Malinowska-Petelenz, Turyn: oblicza miasta. W kierunku smart, w: Środowisko Mieszkaniowe, 2018, s. 134
↑ Beata Malinowska-Petelenz, Kościół w strukturach miejskich. Tradycja-ciągłość-uniwersalizm, w: Środowisko Mieszkaniowe, 2022, s. 70
↑ ^a ^b ^c Ros Belford, Celia Woolfrey, Martin Dunford, Włochy. Część północna, Pascal, 2001, s. 74, ISBN 83-88355-77-5
↑ Bogna Ludwig, Relief perspektywiczny jako technika projektowa elewacji nowożytnych. Czas baroku, w: Architectus, nr 3/2018, s. 36
↑ CREMAGLIERA TRANVIA DA SASSI A SUPERGA - GTT [online], Turismo Torino e Provincia [dostęp 2023-07-10] (ang.).

[1] Aleksandra Duda-Grudzień, Wybrane osiągnięcia w polskiej, europejskiej i śródziemnomorskiej archeologii miejskiej, w: Przestrzeń i Forma, nr 10 (2008), s. 59

[:0-2] Beata Malinowska-Petelenz, Turyn: oblicza miasta. W kierunku smart, w: Środowisko Mieszkaniowe, 2018, s. 134

[3] Beata Malinowska-Petelenz, Kościół w strukturach miejskich. Tradycja-ciągłość-uniwersalizm, w: Środowisko Mieszkaniowe, 2022, s. 70

[:1-4] Ros Belford, Celia Woolfrey, Martin Dunford, Włochy. Część północna, Pascal, 2001, s. 74, ISBN 83-88355-77-5

[5] Bogna Ludwig, Relief perspektywiczny jako technika projektowa elewacji nowożytnych. Czas baroku, w: Architectus, nr 3/2018, s. 36

[6] CREMAGLIERA TRANVIA DA SASSI A SUPERGA - GTT [online], Turismo Torino e Provincia [dostęp 2023-07-10] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]