Antym I

Antym I, gr. Άνθιμος Α', w polskich źródłach znany także jako Antymos I, Antymus I lub Antymiusz – monofizycki ekumeniczny patriarcha Konstantynopola od czerwca 535 do marca 536.

Antym I

Άνθιμος Α'

Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania	Cesarstwo Bizantyńskie
Data śmierci	ok. 660
Biskup Trebizondy
Okres sprawowania	?–535
Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	535–536
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Wybór patriarchy	535

Życiorys

Zanim objął urząd patriarchy był biskupem Trebizondy, słynącym z ascetycznego trybu życia. Został patriarchą 5 czerwca 535 r. dzięki wpływom cesarzowej Teodory, gorliwej wyznawczyni monofizytyzmu.

Ponieważ jego wybór na tron patriarszy był niezgodny z kanonami cerkiewnymi, a także ze względu na odstępstwo od ortodoksji, Antym został usunięty z urzędu przed 13 marca 536 r. Dokonał tego przebywający w Konstantynopolu papież Agapit I, obarczony przez króla Ostrogotów, Teodahada, misją złagodzenia niechętnej mu polityki cesarstwa.

Po decyzji papieża cesarz Justynian I Wielki zawiesił patriarchę w urzędowaniu, pozostawiając jednak rozstrzygnięcie problemu synodowi biskupów. Pojawił się przy okazji problem powrotu byłego patriarchy na uprzednio zajmowane przez niego stanowisko biskupie. Nowy patriarcha Konstantynopola, św. Menas, zwołał 2 maja 536 r. synod, na którym wezwano Antyma do wyrzeczenia się monofizytyzmu. Na synodzie obecni byli, oprócz biskupów greckich, także biskupi łacińscy, z diakonem Pelagiuszem, przyszłym papieżem Pelagiuszem I na czele. Antym odmówił jednak podporządkowania się uchwałom synodu, w związku z czym został uroczyście ekskomunikowany wraz z kilkoma swoimi zwolennikami (m.in. Sewerem z Antiochii). Po zakończeniu synodu Antym został wypędzony z Konstantynopola, choć niektóre źródła twierdzą, iż skorzystał z oferty cesarzowej Teodory i spędził w jej włościach 12 lat, wiodąc surowe i ascetyczne życie.