Andrzej Szczudlik (polityk)
Andrzej Szczudlik (ur. 31 października 1900 w Posadzie Olchowskiej, zm. 14 października 1971) – polski działacz robotniczy, socjalistyczny i komunistyczny, starosta powiatu sanockiego, przewodniczący MRN w Sanoku, poseł na Sejm PRL II kadencji.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Starosta sanocki | |
Okres |
od 28 września 1944 |
Przynależność polityczna | |
Następca | |
Przewodniczący Prezydium MRN w Sanoku | |
Okres |
od 29 listopada 1956 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł II kadencji Sejmu PRL | |
Okres | |
Przynależność polityczna |
Życiorys
edytujUrodził się 31 października 1900 we wsi Posada Olchowska (późniejsza dzielnica Sanoka)[1]. Był synem Jana Szczudlika i Anny także z domu Szczudlik[1]. Jego dziadek i ojciec pracowali w sanockiej Fabryce Wagonów. W Posadzie Olchowskiej ukończył cztery klasy szkoły podstawowej, po czym klasy 5-7 w szkole wyższej przy ulicy Mickiewicza w Sanoku. W 1915 rozpoczął pracę w zakładzie ślusarskim Fabryki Wagonów[2]. Równolegle dokształcał się, uczęszczając do wieczorowej szkoły przemysłowej, uzyskał tytuł ślusarza. Odbył służbę wojskową w latach 1918-1921. w tym uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1919. Po powrocie z frontu nadal pracował w Fabryce Wagonów. W zakładzie zaangażował się w działalność kulturalno-oświatową, zorganizował kółko teatralne (jego próby odbywały się w domu gminnym Posady Olchowskiej), w ramach którego w 1925 powstała orkiestra młodzieżowa oraz „Koło Młodzieży”, które po roku uległo przekształceniu w oddział Uniwersytetu Ludowego im. Adama Mickiewicza. Działał w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR). Od 1923 był członkiem aktywistą Klasowego Związku Zawodowego Metalowców i Polskiej Partii Socjalistycznej. Z ramienia tych organizacji sprawował mandat członka rady i członka zarządu Powiatowej Kasy Chorych w Sanoku.
W pierwszej połowie lat 30. z powodu trudnej sytuacji ekonomicznej utracił stanowisko pracy, po czym został ponownie zatrudniony w fabryce dzięki wstawiennictwu posła na Sejm RP, Wilhelma Topinka, działacza Związku Metalowców i partii PPS. Ponadto w latach 30. Działał w PPS[3], ponadto z ramienia tej partii był wybrany do Rady Miejskiej[4] oraz był ławnikiem w Sanoku. W wyborach 1939 został radnym Sanoka[5].
Po wybuchu II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej 1939-1945 pracował w podwoziarni sanockiej fabryki u mistrza Gajdy. Jednocześnie wraz z innymi aktywistami reaktywowali w konspiracji sanocki oddział PPS, a od jesieni 1940 był przewodniczącym powiatowej komórki konspiracyjnej formy PPS działającej pod nazwą Polska Partia Socjalistyczna – Wolność, Równość, Niepodległość[6]. W tym czasie ukrywał się też przed gestapo.
Po zakończeniu działań wojennych w Sanoku 25 września 1944 z ramienia PPS został wybrany delegatem do Tymczasowej Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku oraz mianowany II wiceprzewodniczącym prezydium PRN[7]. Przy wsparciu Armii Czerwonej 28 września 1944 zasiadł w prezydium PRN w Sanoku[8] oraz został mianowany starostą powiatu sanockiego. Podczas pierwszego posiedzenia PRN w Sanoku 2 października 1944 był wiceprzewodniczącym[9]. Podczas konferencji partyjnej w dniach 1-2 czerwca 1947 w Rzeszowie został wybrany członkiem Rady Wojewódzkiej PPS, członkiem wojewódzkiego Komitetu PPS[10]. 24 listopada 1947 wybrany delegatem na Kongres PPS[11]. Urząd starosty sanockiego pełnił do 3 listopada 1948[12][13] (miał zostać zmuszony do rezygnacji z pełnionej funkcji z uwagi na jego działalność w PPS, co stało sprzeczności z dążeniami władz PPR[14]; jego następcą został Mieczysław Kaczor[15]). Wcześniej, 1 kwietnia 1948 zrezygnował z władz partyjnych (wraz z nim ustąpili działacze, m.in. Filip Schneider, Roman Baczyński)[16]. W okresie urzędowania był organizatorem administracji państwowej w powiecie. Przyczynił się do przekazania centralnej dotacji na odbudowę sanockiej Fabryki Gumy.
Po zwolnieniu z posady ponownie został zatrudniony w Sanockiej Fabryce Wagonów „Sanowag”. Uzyskał tytuł technika technologa. Po zjeździe zjednoczeniowym PPR i PPS oraz powstaniu PZPR został pozbawiony legitymacji partyjnej; później przed 1957 został zrehabilitowany[17]. Od 29 listopada 1956 do 15 lutego 1958 pełnił stanowisko przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku (wiceprzewodniczącym był Mieczysław Przystasz)[18][19]. W 1957 został przewodniczącym Kolegium Karno-Orzekającego w Sanoku[20]. Ponownie został wybrany radnym w 1958[21]. Po wyborach ze stycznia 1958 został nieetatowym zastępcą przewodniczącego MRN Stanisława Potockiego[21] i pełnił te obowiązki do 27 listopada 1958[22], gdy został odwołany za „niezdyscyplinowanie”[23].
Był członkiem PZPR. Został wybrany posłem na Sejm PRL II kadencji z ramienia PZPR. Mandat uzyskał w okręgu 78 Sanok i pełnił od 20 lutego 1957 do 20 lutego 1961. Należał do sejmowej Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej.
Później powrócił do pracy w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” i pozostał w niej do przejścia na emeryturę. Pochlebnie o Andrzeju Szczudliku wypowiedział się po latach Józef Stachowicz, określając go jako „przyzwoitego człowieka”[24].
Od 1930 jego żoną była Maria z domu Feduś[1] (1911-1980). Oboje zostali pochowani we wspólnym grobowcu na Cmentarzu Posada w Sanoku. Mieli troje dzieci: córkę Zofię oraz synów Aleksandra i Jerzego.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 367.
- ↑ Kandydat na posła do Sejmu PRL. Andrzej Szczudlik. „Nowiny”, s. 1, Nr 6 z 8 stycznia 1957.
- ↑ Wojciech Sołtys, Stosunki społeczno-polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 560.
- ↑ Wojciech Sołtys, Miasto i jego władze, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 514, 515.
- ↑ Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 46-47, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Andrzej Zagórski, Konspiracja w Sanoku w okresie okupacji w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 715.
- ↑ Janina Zborowska (oprac.): Z dziejów kształtowania się władzy ludowej i życia społeczno-politycznego na Podkarpaciu w latach 1944-1947. Wybór źródeł. Rzeszów – Krosno: 1984, s. 30, 31. ISBN 83-03-00732-7.
- ↑ Edward Zając. Pierwsze dni... pierwsze lata. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 10 (301) z 1-10 kwietnia 1984.
- ↑ Janina Zborowska (oprac.): Z dziejów kształtowania się władzy ludowej i życia społeczno-politycznego na Podkarpaciu w latach 1944-1947. Wybór źródeł. Rzeszów – Krosno: 1984, s. 31. ISBN 83-03-00732-7.
- ↑ II. PPR na czele mas w walce o utrwalenie władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie. Jednolitofrontowe tendencje w PPS. W: Kształtowanie się władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie. T. II. Rzeszów: Komitet Wojewódzki PZPR w Rzeszowie, 1966, s. 102-103, 104.
- ↑ II. PPR na czele mas w walce o utrwalenie władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie. Jednolitofrontowe tendencje w PPS. W: Kształtowanie się władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie. T. II. Rzeszów: Komitet Wojewódzki PZPR w Rzeszowie, 1966, s. 110.
- ↑ Jan Łuczyński, Edward Zając: Zarys dziejów Sanoka w latach 1944–1978. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 64.
- ↑ Edward Zając: Straty ludnościowe i materialne powiatu sanockiego w latach 1939-1947 w czasie walk frontowych oraz działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) oraz Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). W: Budownictwo. Sanockie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej. Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Sanok: 2014, s. 6. ISBN 978-83-934513-6-4.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 163. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Andrzej Brygidyn: W latach powojennych. Życie polityczne. Walka PPR o monopol władzy. w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 783.
- ↑ Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 129, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Posłowie ziemi rzeszowskiej do Sejmu PRL. Andrzej Szczudlik. „Nowiny”, s. 5, Nr 21 z 24 stycznia 1957.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 156, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W dobie stalinowskiego terroru. W latach powojennych w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 787.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 160, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ a b Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 163, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Andrzej Brygidyn, Po przełomie październikowym. W latach powojennych w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 795.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 168, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 207. ISBN 83-901827-1-8.
Bibliografia
edytuj- Kandydat na posła do Sejmu PRL. Andrzej Szczudlik. „Nowiny”, s. 1, Nr 6 z 8 stycznia 1957.
- Posłowie ziemi rzeszowskiej do Sejmu PRL. Andrzej Szczudlik. „Nowiny”, s. 5, Nr 21 z 24 stycznia 1957.
- Andrzej Szczudlik. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2014-05-09].
- Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.
- Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 346, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Tadeusz Chmielewski. Andrzej Szczudlik – robotnik i działacz (1900–1971). „Rocznik Sanocki”. VI, s. 279-283, 1988.
- Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 165. ISBN 978-83-935385-7-7.
- Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.