Aleksander Schoeneich
Aleksander Schoeneich (9 lutego 1861 w Warszawie, zm. 8 maja 1939 w Lublinie) – duchowny luterański, w latach 1902–1937 superintendent diecezji warszawskiej, a w latach 1937–1939 diecezji lubelskiej i wołyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce.
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1861 |
| Data i miejsce śmierci |
8 maja 1939 |
| Superintendent diecezji warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego | |
| Okres sprawowania |
1902–1937 |
| Superintendent diecezji lubelskiej i wołyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego | |
| Okres sprawowania |
1937–1939 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Ordynacja |
1886 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujBył synem Edwarda Schoeneicha i Emilii z domu Wanke. Pod wpływem proboszcza parafii Św. Trójcy w Warszawie ks. Leopolda Otto podjął studia w zakresie teologii ewangelickiej, filozofii i religioznawstwa na uniwersytecie w Dorpacie (obecnie Tartu w Estonii). Jego praca dyplomowa poświęcona analizie biblijno-teologicznej Pawłowej nauki o Komunii Świętej została nagrodzona złotym medalem. W lutym 1886 został wikariuszem w parafii Św. Trójcy w Warszawie i kapelanem garnizonu warszawskiego wojsk carskich obsługującym duszpastersko Łotyszy i Estończyków. Jednocześnie był administratorem parafii Stara Iwiczna[1].
17 czerwca 1888 został wybrany proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Lublinie i funkcję tę pełnił przez ponad 50 lat aż do śmierci. Równocześnie prowadził płodną działalność pisarską (autor ponad 300 artykułów) i redakcyjną (w latach 1898–1935 był współredaktorem czasopisma Zwiastun Ewangeliczny)[1].
W 1902 został superintendentem (zwierzchnikiem) diecezji warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, zaś od 1937 był superintendentem diecezji lubelskiej i wołyńskiej tegoż Kościoła[1].
Był członkiem Rady Miasta Lublina (1916–1918), uczestniczył w pracach Komisji Plebiscytowej na Rzecz Polski na Mazurach, działał w Towarzystwie Krajoznawczym, Polskim Czerwonym Krzyżu, Kasie Mianowskiego, Polskiej Macierzy Szkolnej, Towarzystwie dla Poznawania Polskiej Reformacji, Lidze Morskiej i Państwowej Lidze Powietrznej[1].
W 1931 otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego z wniosku Rady Wydziału Teologii Ewangelickiej[1].
Pochowany w części ewangelickiej cmentarza przy ulicy Lipowej w Lublinie (kwatera 3-1-16)[2].
Wybrane publikacje
edytuj- Do Boga. Modlitwy dla chrześcijan ewangelików, Warszawa 1938; Warszawa 1954.
- Konfesja Augsburska czyli Wyznanie wiary przedstawione cesarzowi Karolowi V na sejmie w Augsburgu, Warszawa: W. Mietke, 1930.
- Krótka historia kościoła chrześcijańskiego w życiorysach z osobnym działem historii reformacji w Polsce, Warszawa: W. Mietke, 1925; Lublin 1936[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaka honorowa „Za walkę o szkołę polską”
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Adrian Uljasz: Ks. dr Aleksander Schoeneich (1861-1939). www.jednota.pl. [dostęp 2015-04-26]. (pol.).
- ↑ Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Lublinie. [dostęp 22 sierpnia 2020].
- ↑ Schoeneich, Aleksander (1861-1939).. bn.org.pl. [dostęp 2015-04-26]. (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Publikacje Aleksandra Schoeneicha w bibliotece Polona