Wikipedia

Aerofłot

rosyjska linia lotnicza
Ten artykuł dotyczy linii lotniczych. Zobacz też: Aerofłot Open – turniej szachowy.
Nie mylić z: Aerolot.

Aeroflot, Aeroflot – Rosyjskie Linie Lotnicze Publiczna S.A. (ros. Публичное акционерное общество „Аэрофлот – российские авиалинии”[2]) – narodowy przewoźnik[3][4] i największa linia lotnicza Federacji Rosyjskiej[5]. Została założona i rozpoczęła działalność w 1923, co czyni ją jedną z najstarszych działających do dzisiaj linii lotniczych na świecie. Aerofłot ma główną siedzibę w Centralnym okręgu administracyjnym Moskwy, a hub linii lotniczej to Międzynarodowy Port Lotniczy Moskwa-Szeremietiewo.

Aerofłot – Rosyjskie Linie Lotnicze
Аэрофлот – Российские авиалинии
Ilustracja
logo
IATA
SU 		ICAO
AFL 		Znak
AEROFLOT
Historia
Data założenia

3 lutego 1923[1]

Rozpoczęcie działalności

15 lipca 1923

Lokalizacja
Państwo

 Rosja

Baza

Moskwa-Szeremietiewo

Węzeł

Moskwa-Szeremietiewo

Kooperacja
Program lojalnościowy

Aeroflot Bonus

Powiązania

Obecnie:

W przeszłości:

Flota
Liczba samolotów

171

Liczba tras

104

Przedsiębiorstwo
Członkowie zarządu

Sergei Alexandrovsky (CEO)

Slogan

Sincerely Yours (rosyjski: Искренне ваш, Iskrenne vash)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Tupolew Tu-104 Linii Aeroflot
Tupolew Tu-124 Aeroflot w locie
Samolot Ił-18 był używany przez Aeroflot na trasach średniego zasięgu od 1959 do początku lat 90.
Samolot Tu-114 używany był przez Aeroflot na trasach dalekodystansowych w latach 1962–1976. Na zdjęciu jako pomnik przed lotniskiem Domodiedowo w Moskwie w 2005
Trzy samoloty Jak-40 w starych barwach Aeroflotu na płycie lotniska w Osz w 1974
Tu-144 Aeroflot
Ił-62 latał w Aerofłocie na rejsach dalekodystansowych
Samoloty krótkiego i średniego zasięgu Jak-42 służyły w Aerofłocie w latach 1980–2000
Samoloty Ił-86 będące radziecką odpowiedzią na Airbusa A300 służyły w Aerofłocie w latach 1980–2006
McDonnell Douglas DC-10 Cargo w starszych barwach Aeroflotu na lotnisku w Nowosybirsku w 2006
Samolot transportowy Ił-76 Aeroflotu
Airbusy A310 używane przez Aeroflot od 1992 do 2005 były pierwszymi zachodnimi samolotami w barwach tej linii
Tu-134 były używane przez Aeroflot od 1967 do 2007
Boeingi 737-400 służyły w Aerofłocie od 1994 do 2004. Następnie zostały przekazane liniom Aeroflot-Don i Aeroflot-Nord
Samoloty Tu-154 były używane przez Aeroflot w latach 1972–2011
Samoloty McDonnell Douglas MD-11 służyły w Aerofłocie od 2008 do 2013
Wycofany samolot Boeing 767 w barwach Aeroflotu
Samolot Airbus A350-900 linii Aeroflot
Samolot Suchoj Superjet 100 linii Aeroflot
Samoloty Boeing 737-800 są najnowszymi maszynami we flocie Aeroflotu
Airbus A330 w barwach Aeroflotu
Airbus A320 linii Aerofłot
Suchoj Superjet 100 linii Aerofłot w malowaniu sojuszu SkyTeam

Od założenia do początku lat 90. linia była narodowym przewoźnikiem i państwowym przedsiębiorstwem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). W tym okresie Aerofłot powiększył swoją flotę do ponad pięciu tysięcy wyprodukowanych w ZSRR samolotów i otworzył krajową i międzynarodową sieć lotów, obejmującą ponad trzy tysiące miejsc docelowych, dzięki czemu w danym okresie był największą linią lotniczą na świecie[6][7]. Oprócz lotów komercyjnych Aerofłot zobowiązał się również do wykonywania lotów towarowych i służenia państwu poprzez pomoc wojsku. Z powodu posiadania ogromnej floty samolotów, linia miała o wiele więcej wypadków i katastrof niż konkurencja, przez co reputacja przewoźnika była na bardzo niskim poziomie[5]. Po rozpadzie ZSRR, przewoźnik został przekształcony w otwartą spółkę akcyjną i rozpoczął radykalny proces transformacji, drastycznie zmniejszając swoją flotę, jednocześnie kupując samoloty z zachodu i nowsze modele samolotów krajowych. Aerofłot skupił się głównie na rynku międzynarodowym. Agencja ratingowa Skytrax przyznała liniom 4 gwiazdki, ale w 2022 przyznany status został zawieszony[8].

Pod koniec 2017 Aerofłot kontrolował około 40% rynku lotniczego w Rosji[9]. Narodowy przewoźnik jest właścicielem Rossiya Airlines (linii lotniczej z siedzibą w Sankt Petersburgu) oraz Pobedy (rosyjskiego taniego przewoźnika). Aerofłot i jego spółki zależne mają w posiadaniu 359 samolotów na 31 grudnia 2019[10] składających się głównie z Airbusów i Boeingów oraz modeli krajowych takich jak Sukhoi Superjet 100. Aerofłot posiadał również spółkę cargo o nazwie Aerofłot-Cargo, jednak później oddział połączył się z macierzystą linią lotniczą[11][12].

W kwietniu 2006 Aerofłot został członkiem sojuszu SkyTeam. Od marca 2020 roku Rząd Federacji Rosyjskiej jest właścicielem 51% Aerofłotu za pośrednictwem Federalnej Agencji Zarządzania Majątkiem Państwowym, a reszta akcji jest w wolnym obrocie[13].

Chronologia

edytuj
  • 1 maja 1922 – uruchomienie pierwszej linii zagranicznej Moskwa-Królewiec
  • 9 lutego 1923 – oficjalna data utworzenia towarzystwa lotniczego
  • 17 marca 1923 – utworzenie towarzystwa lotniczego Dobrolet („Добролет”)
  • 15 lipca 1923 – uruchomienie pierwszej linii wewnętrznej Moskwa – Niżnyj Nowgorod
  • 29 października 1930 – przekształcenie towarzystwa Dobrolet we Wszechzwiązkowe Towarzystwo Cywilnej Floty Powietrznej przy Radzie Pracy i Obrony (Всесоюзное объединение Гражданского воздушного флота при Совете Труда и Обороны – ВО ГВФ)
  • 6 listopada 1931 – otwarcie w Moskwie na centralnym lotnisku im. M.W.Frunze pierwszego w kraju portu lotniczego
  • 25 lutego 1932 – powołano Główny Zarząd Floty Powietrznej (Главное управление воздушного флота)
  • 26 marca 1932 – przyjęcie nazwy Aerofłot
  • 21 listopada 1932 – przejęcie przez Główny Zarząd Cywilnej Floty Powietrznej lotnictwa rolniczego
  • 19 maja 1934 – powołanie 12 zarządów terytorialnych
  • 19 lipca 1937 – powstał Zarząd Międzynarodowych Linii Powietrznych (Управление международных воздушных линий)
  • czerwiec 1941 – podporządkowanie cywilnej floty powietrznej Narodowemu Komisariatowi Obrony
  • 30 stycznia 1943 – otwarcie regularnego połączenia ZSRR przez Krasnojarsk z USA
  • maj 1954 – podporządkowanie Głównego Zarządu Lotnictwa Cywilnego Radzie Ministrów ZSRR
  • 1956 – wprowadzenie do eksploatacji na liniach wewnętrznych (Moskwa-Irkuck) i międzynarodowych (Moskwa-Praga) samolotu odrzutowego TU-104
  • 1 czerwca 1960 – otwarcie portu przeznaczonego do obsługi międzynarodowego ruchu lotniczego Moskwa-Szeremietiewo
  • 27 lipca 1964 – przekształcenie Głównego Zarządu Floty Powietrznej w Ministerstwo Lotnictwa Cywilnego ZSRR (Министерство гражданской авиации СССР)
  • 31 grudnia 1965 – otwarcie w Moskwie miejskiego portu lotniczego
  • 29 stycznia 1971 – zorganizowanie na bazie Zarządu Międzynarodowych Linii Lotniczych, Centralnego Zarządu Międzynarodowych Połączeń Lotniczych Aerofłotu (Центральное управление международных воздушных сообщений Аэрофлота – ЦУМВС), który stał się jedynym przewoźnikiem wykonującym rejsy międzynarodowe pod nazwą Radzieckie Linie Lotnicze Aerofłot („Аэрофлот – советские авиалинии”)
  • 1989 – przystąpienie do Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Powietrznych IATA
  • czerwiec 1991 – utworzenie zjednoczenia produkcyjno-handlowego Radzieckie Linie Lotnicze Aerofłot (Производственно-коммерческое объединение „Аэрофлот – советские авиалинии”)
  • 1992 – podział linii po rozpadzie Związku Radzieckiego. Na bazie Aerofłotu powstało według różnych ocen od 300 do 500 przewoźników lokalnych i regionalnych. Nowe przedsiębiorstwa zwykle tworzone były na bazie samolotów stacjonujących w poszczególnych portach lotniczych kraju. Stąd też i nazwy tworzonych wtedy linii często odwoływały się do nazw lotnisk (np. Pulkovo Airlines od lotniska Pułkowo czy Domodedovo Airlines od lotniska Domodiedowo). Niektóre z nowych przedsiębiorstw liczyły nawet po jednym czy kilka samolotów. Obecnie (2007) liczba linii lotniczych w Rosji w wyniku systematycznej konsolidacji spadła do 182.

Po podziale przedsiębiorstwa znak handlowy Aerofłot pozostawiono przewoźnikowi realizującemu połączenia międzynarodowe, który zasadniczo ograniczony został do samolotów stacjonujących na moskiewskim lotnisku Szeremietiewo. Przez krótki okres tak okrojony Aerofłot pozostawał monopolistą na liniach zagranicznych, ale wkrótce i tu musiał on stawić czoła konkurencji.

  • 28 lipca 1992 – przekształcenie w otwarte towarzystwo akcyjne Rosyjskie Międzynarodowe Linie Lotnicze Aerofłot (открытое акционерное общество „Аэрофлот – российские международные авиалинии”)
  • maj 1995 – wejście Aerofłotu w skład grupy finansowo-przemysłowej Rosyjskie Konsorcjum Lotnicze („Российский авиационный консорциум”)
  • luty 2002 – pierwszy otwarty turniej szachowy Aerofłot Open, uznawany za najsilniejszy tego typu turniej na świecie
  • kwiecień 2006 – Aerofłot jako pierwsze rosyjskie linie lotnicze dołączają do globalnego sojuszu przewoźników lotniczych (SkyTeam)
  • 2009 – oficjalne wycofanie z użytku samolotów Tu-154, jednak naprawdę samoloty latały do lata 2011 roku
  • 2011 – Aerofłot odbiera 2 z 30 zamówionych samolotów konstrukcji rosyjskiej Suchoj Superjet 100[14]
  • grudzień 2020 – Aerofłot sprzedaje 51% udziałów w linii lotniczej Aurora[15]
  • luty 2022 – Aerofłot zostaje objęty sankcjami UE i Stanów Zjednoczonych
  • kwiecień 2022 – członkostwo przewoźnika w sojuszu SkyTeam zostało zawieszone[16]
  • sierpień 2022 – złożenie zamówienia na 339 samolotów produkcji rosyjskiej[17]

Rejsowe kierunki lotów[18]

edytuj

Afryka

edytuj

Azja

edytuj

Europa

edytuj

Flota

edytuj

Według stanu na listopad 2024 flota Aerofłotu składała się ze 171 samolotów o średnim wieku 8,8 lat[22]:

Samolot Liczba miejsc Uwagi
Model Aktywne Zamówione B P E Łącznie
Airbus A320-200 52 - 20 - 120 140
8 150 158
Airbus A320neo 6 - 12 - 144 156
Airbus A321-200 32 - 28 - 142 170
16 167 183
Airbus A321neo 3 - 12 - 184 196
Airbus A330-300 12 - 28 - 268 296
Airbus A350-900 7 - 28 24 264 316
Boeing 737-800 37 - 20 - 138 158
Boeing 777-300ER 22 - 30 48 324 402
28 24 375 427
Suchoj Superjet 100-95 - 89 Zamówione w 2022, planowana dostawa do końca 2030[17]
Tupolew Tu-214 - 40
Yakovlev MC-21 - 210
Łącznie 171 339

Wypadki lotnicze

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Katastrofy lotnicze linii Aerofłot.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ oficjalna strona Aeroflot.
  2. ↑ Kommierczeskije wozdusznyje pieriewozki [online], Oficyalnyj Intierniet-riesurs Fiedieralnogo agientstwa wozdusznogo transporta; Riejestr awiakompanij, 22 marca 2021 [dostęp 2021-04-18] (ros.).
  3. ↑ Messier-Bugatti carbon brakes for 32 Airbus A320s, „Aircraft Engineering and Aerospace Technology”, 71 (6), 1999, DOI: 10.1108/aeat.1999.12771fab.034, ISSN 0002-2667 [dostęp 2020-05-14].
  4. ↑ September 2018, „TAPPI Journal”, 17 (09), 2018, DOI: 10.32964/tj17.09, ISSN 0734-1415 [dostęp 2020-05-14].
  5. ↑ a b Alexander Eremichev, Marif Aslanov, Turkish Airlines Versus Aeroflot, „SSRN Electronic Journal”, 2019, DOI: 10.2139/ssrn.3390667, ISSN 1556-5068 [dostęp 2020-05-14].
  6. ↑ USAF, Cable, HQ USAF to COMGENTHIRDAIRDIV, July 12, 1950, Top Secret, LOC., „Weapons of Mass Destruction”, DOI: 10.1163/9789004346673.wmdo-02_029 [dostęp 2020-05-14].
  7. ↑ Hunting (Charles) Patrick (Maule), (16 Dec. 1910–21 March 1993), Chairman of Hunting Group, 1962–74, „Who Was Who”, Oxford University Press, 2007, DOI: 10.1093/ww/9780199540884.013.u173310 [dostęp 2020-05-14].
  8. ↑ Aeroflot Russian Airlines Star Rating has been suspended in 2022 [online], Skytrax [dostęp 2022-09-06] (ang.).
  9. ↑ CODA, University of Arizona Press, 30 października 2018, s. 273–312, DOI: 10.2307/j.ctv6zdc76.35, ISBN 978-0-8165-3916-1, JSTOR: j.ctv6zdc76.35 [dostęp 2020-05-14].
  10. ↑ New books: March 2020, „Physics Today”, 2020 (3), 2020, 0303a, DOI: 10.1063/pt.6.3.20200303a, ISSN 1945-0699 [dostęp 2020-05-14].
  11. ↑ Advanced Composite Cargo Aircraft makes first flight, „Reinforced Plastics”, 53 (6), 2009, s. 4, DOI: 10.1016/s0034-3617(09)70228-0, ISSN 0034-3617 [dostęp 2020-05-14].
  12. ↑ A123 Systems Goes Bankrupt, „Chemical & Engineering News Archive”, 90 (43), 2012, s. 8, DOI: 10.1021/cen-09043-notw2, ISSN 0009-2347 [dostęp 2020-05-14].
  13. ↑ Fifty Years of Aeroflot Diamond, Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, s. 339–339, DOI: 10.1007/978-3-540-72816-0_8304, ISBN 978-3-540-72795-8 [dostęp 2020-05-14].
  14. ↑ Aeroflot puts its second Sukhoi Superjet 100 aircraft in operation. Sukhoi Company. [dostęp 2011-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-12)]. (ang.).
  15. ↑ David Kaminski-Morrow2020-12-17T19:19:00 00:00, Aeroflot Group to divest eastern carrier Aurora [online], Flight Global [dostęp 2024-11-13] (ang.).
  16. ↑ Umesh Ellichipuram, Russia’s Aeroflot temporarily suspended from SkyTeam alliance [online], Airport Technology, 28 kwietnia 2022 [dostęp 2024-11-13] (ang.).
  17. ↑ a b Aeroflot orders 210 MC-21-300s, 89 SSJs, 40 Tu-214s [online], ch-aviation.com [dostęp 2024-11-13] (ang.).
  18. ↑ Aeroflot Flights and Destinations - FlightConnections [online], www.flightconnections.com, 23 maja 2023 [dostęp 2023-05-23] (ang.).
  19. ↑ UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot resumes Colombo service in late-Oct 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-08-21] (ang.).
  20. ↑ a b UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot continues to expand domestic routes in W18, „Routesonline” [dostęp 2018-08-21] (ang.).
  21. ↑ UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot resumes Nalchik link from Oct 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-08-18] (ang.).
  22. ↑ Aeroflot – Russian Airlines Fleet Details and History [online], planespotters.net [dostęp 2024-11-13] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aerofłot&oldid=75279975”