85 Pułk Artylerii Ciężkiej
85 Warszawski Pułk Artylerii Ciężkiej im. gen. Józefa Bema (85 pac) – oddział artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1945 |
Rozformowanie |
1946 |
Nazwa wyróżniająca |
Warszawski |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk P. Posławski |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk |
Pułk został sformowany we wrześniu 1945 roku w garnizonie Bielsko według etatu Nr 4/8 ciężkiego pułku artylerii Rezerwy Naczelnego Dowództwa. Jednostka powstała na bazie dowództwa i 1 dywizjonu rozwiązanej 1 Warszawskiej Brygady Artylerii Ciężkiej im. gen. Józefa Bema. Dowódcą pułku został oficer Armii Radzieckiej, płk P. Posławski[1].
Na początku 1946 roku pułk został przeformowany w 28 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej, który wiosną tego roku został dyslokowany do garnizonu Jelenia Góra.
Struktura organizacyjna według etatu Nr 4/8
edytuj- Dowództwo pułku
- dwa dywizjony artylerii a. trzy baterie a. dwa plutony ogniowe a. dwa działony
- bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego
- bateria sztabowa a. pluton rozpoznawczy, pluton łączności i pluton topograficzny
- szkoła pułkowa
- pluton transportowy
- pluton remontowy
- warsztaty techniczne i mundurowe
- ambulatorium
Stan etatowy pułk liczył 10 pracowników i 726 żołnierzy, w tym 111 oficerów, 205 podoficerów i 410 szeregowców. Na uzbrojeniu znajdowały się dwadzieścia cztery 152 mm armato-haubice wz. 1937 (MŁ-20).
Przypisy
edytuj- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy.... s. 252.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Pod red. Mikołaja Plikusa "Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973". XXX - lecie LWP. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1975
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.